Geplaatst Deze is voor mijn zoon Peter bedoeld en die moet hem dan ook helemaal gaan inleren. Bij de koop van dit paardje zit ook de begeleiding voor de eerste jaren inbegrepen (helpen met longeren, zadelmak maken en opleren tot eind B-niveau). Deze begeleiding zou door de pensioneigenaar (tevens de fokker van ons nieuwe paardje) Henk gedaan worden.
Nu weet ik dat Henk op een hele andere manier les geeft dan Peter tot nu toe heeft gehad. Meer op de manier waarop ik tegenwoordig les krijg.
Omdat Peter nu nog op Dusica rijdt (mijn paardje dus) en ik eigenlijk niet meer op de oude voet met Dusica wil doorgaan, had ik dus liever niet dat Peter zijn oude soort les op Dusica reed.
Hier had Henk dus een goede oplossing voor; Peter moest maar eens vast beginnen met lessen bij hem op Dusica. Zo kon hij eerst eens kijken of hij het wel leuk vond bij Henk.
Woensdag ochtend, 8 uur, was het dan zover. Ik heb hem even geholpen met opzadelen en daarna ben ik maar even uit de buurt gebleven.
Na de les komt Henk naar me toe.
"Nou, ik ben benieuwd of Peter wel bij me wilt blijven lessen."
"Oh, hoezo?"
"Nou, ik had nogal wat op een aanmerkingen over verschillende dingen. Hij heeft in die drie jaar een heleboel fout aangeleerd gekregen en dat kwam er al in de eerste les uit."
Ik naar Peter.
"En hoe vond je de les?"
"Leuk, ma! Wanneer mag ik weer?"
"huh, Henk dacht dat je het niet leuk vond?"
"Waarom niet?"
"Omdat je nogal wat dingen anders moest doen dan dat je geleerd hebt."
"Nou, dat geeft toch niet. Hij legt me uit waarom en als ik dan vind dat hij gelijk heeft, dan doen we dat toch? Zo leer ik toch veel meer dan alleen een beetje rijden. Nu snap ik tenminste ook waarom Dusica soms anders reageert op mij dan op jou."
Toen ik dat aan Henk doorgaf, was hij toch wel trots op mijn zoontje. Hij vertelde me zelfs, dat hij dacht dat Peter best wel eens verder zou kunnen komen in de paardenwereld. Hij had nl. niet alleen een goede zit en gevoel voor paarden, hij had ook nog eens een goede instelling en luisterde goed naar raad en beredeneerde ook nog eens de dingen die hij zelf vond.
Ik voelde mezelf gewoon groeien.
Volgende week dus maar weer vroeg mijn bed uit op mijn enige vrije dag per week. En dan maar een paar pics schieten.
(Sorry voor de lengte van mijn verslag, maar ik ben zo trots op mijn 11-jarige zoon)
