Je voelt wel als een vreemde,Maar je klinkt nog zo bekend.Het lijkt wanneer je met me praatof je nog bij me bent.Al hoor je nu niet meer bij mij,je bent nog zo vertrouwd.Moet ik dan echt geloven datje niet meer van me houdt?Dat wat je zegt en wat je doetdat rijmt niet met elkaar.Wel over, maar nog niet voorbij...Zo dubbel, en zo waar.Je zei me: 'Vlieg! Word wie je bent!'Maar het was je teveel.De dag dat ik mijn vleugels kreegvloog jou dat naar de keel.Me voegen naar de meerderheid?Nee, daarvoor leef ik niet!!Dan sta ik liever nog alleen,al doet het me verdriet...Door alle pijn en tranen heenvoel ik mijn eigen kracht!Van nu af aan doe ik alleen wat IK van mij verwacht!!
Sjee, wat een schitterend gedicht, ben er echt ff stil van... Prachtig, heel aansprekend, heel duidelijk... Fantastisch! En sterkte...