) Wij kregen hem dus weer niet normaal opgezet, en mijn pa heeft het zo'n beetje weer allemaal gedaan. Ik ben dus echt nutteloos, ik kan dat echt niet 
Toen wilden we weer op dirk gaan rijden, en zijn we naar de nieuwe buurtjes gegaan om te vragen of hun teigeltjes in de emmer met paardenspullen hadden zitten. Hun hadden alleen een halstertouwtje, dus helaas... Mijn creatieve moeder kwam toen met een oplosing: scheerlijnrn van de tent gebruiken als teugels. Maar omdat dat snijd kwam ze met de allerbeste oplossing: we mochten de leren hondenriem gebruiken. Zodoende hebben we Dirk uit de wei gehaald, gepoetst en zijn hoofdstel aangedaan. De riem hebben we aan het bit bevestigt, en toen zijn we erop gaan rijden. Wi jzijn zeer stoute meisjes: we reden zonder cap
Ik op dirk in de split én in draf
Carmen ook in de split..
Toen we klaar waren met rijden heeft hij nog 2 klokhuizen gekregen, en heb ik nog tig keer emmers water aan lopen dragen. De haflinger, kim, bleef maar achter Dirk aan lopen. Op een gegeven moment kregen ze ruzie en raakte dirk nog gewond ook
Hij had een diepere wond in zijn achterbeen, en een klein schrammetje op een van zijn kogels. OP aanraden van de boer hebben we het afgespoelt met water, en daarna mocht dirk weer de wei in. Kim heeft nog heel de nacht achter dirk aangelopen, ze gunden elkaar echt geen rust. De volgende ochtend vonden we dirk in de wei, helemaal slaperig op zijn zij..Links kim, rechts dirk
De derde dag hadden we ronduit bagger weer, het regende en was echt ijskoud. Soms was het even goed te doen, maar over het algemeen vond ik het toen niet leuk, vooral ook omdat ik omkwam van de buikpijn. 's Middags hebben we nog een pan kippensoep gekookt, en er lekker een boterham in gesopt [ wat klinkt dat vies nu
]Mijn pa aan het mennen
Afrika
Lees: stukje heide in drenthe..
Na een baggerlange tocht konden we de camping ook al niet vinden, we zijn overal 3 keer van verschillende kanten voorbij geraced met de huifkar... Moet een bizar gezicht zijn geweest, hoe dan ook. Uiteindelijk zijnwe naar 'Het Kasteel' geweest, in het plaatsje diever. Dit was heel dichtbij de camping waar we de eerste nacht hebben doorgebracht. 's Winters is het daar een pensionstalling fozo, ze hebben er echt gigantisch veel paarden staan. De baas van de camping ging nog rijden, waardoor we van een fijn staaltje dressuur mochten genieten. Ons dirkje kon daar in de wei bij een andere fjord, waar hij direct dikke maatjes mee was. Ze deelden zelfs hun gras.
No way dat carmen en ik de tent op gingen zetten in dat natte gras, is bovendien ook veel kouder. Daarom hebben we die nacht in de huifkar geslapen, met zijn vieren i.p.v alleen mijn ouders. Ik heb het toen voor het eerst niet koud gehad
en we zaten lekker droog tijdens de stortbui die avond. Op de camping liepen ook 2 honden gewoon los, eentje hupste bijne onze huifkar binenn Hi jliep ook heel zielig met zijn tak achter mensen aan, niemand wilde met hem spelen. Dus wij hebben een balltje van onze hond gepakt om met hem te spelen, het enigste probleem was dat je de bal niet meer terug kreeg.. Ik heb nog wel wat foto's van die hond gemaakt, hij heette Sandor.Sandor aan het spelen op het gras, de volgende dag alweer..
Dirk voor de rijbak, vlak voor het inspannen
Dirk ingespannen, mijn pa met Sandor
Toen gingen we op weg naar het verhuurdbedrijf, waar we dirk weer achter moesten laten. We konden alleen niet de korte route door het bos nemen, vanwege de hoosbuien de nacht ervoor. Zodoende zijn we via Vledder gereden, wat best een eind om was. Gelukkig had mijn moeder snoep bij, dus we hebben toffees en zuurtje gekauwt.
Mijn moeder gaat uitdelen.. naja... voeren..
Wanneer je aan het menne was werd dat dus gewoon in je mond gepropt
Onze hond vanuit de huifkar, zijn uitzcht. Wanneer er strepen op de weg stonden werd je een beetje tureluurs, de hond ook. Dan gingen zijn oren zo raar hangen
Carmen het laatste stukje op de bokt, ik heb daarna nog een heel kort filmpje gemaakt.
Het paard lopot daar, en dan draait carmen zich om en zegt "oh oh"
Echt puur toeval, maar goed..
We hebben Dirk en de huifkar weer afgeleverd, hij liep meteen naar de wei helemaal achter op het land. Toen we in de auto op weg naar huis gingen zagen we hem nog even staan
Ik vond het echt een superleuke en rustige vakantie, en het is zeker een aanrader / voor herhaling vatbaar. Ik zal Dirkje missen, echt een súperbeestje
(hij is echt veel te erg 
) 
zonder paard zal vast wel lukken maar daar heb je zo weinig aan he 
