Geplaatst: 22-07-04 07:55 piedrolover schreef:Een verzorgpony is toch echt wel wat anders dan een eigen paard
Ik heb al heel lang n aantal verzorgpony's. Helemaal super, k mag er alles mee, maar toen Piedro (mn eigen pony) kwam was dat toch nog wel iets heel anders. Van je eigen pony ga je nog eens veel meer houden dan van een verzorgpony (en ik zeg niet dat je niet van een verzorgpony gaat houden, maar toch meer op een andere manier)... en als je het eens ergens niet mee eens bent kan je dr bij een verzorgpony niets aan doen, maar als het je eigen pony is kan je zelf beslissen..
Tuurlijk, dat snap ik ook wel
Maar het gaat hier om een meisje van 12, die geef je toch niet zomaar een pony als je als ouder zijnde helemaal niks om paarden geeft? Toen ik zo oud was, was ik al ontzettend blij met een pony die ik elke dag mocht poetsen
En ik weet zeker als queengekje echt zo een doorzetter is, dat het paard er vanzelf wel een keer zal komen, maar daar moet ze dan gewoon heel hard voor knokken en veel geduld hebben. 
en ik wou ook altijd een eigen paard nou nu ben ik een paar jaar ouder en weet ik wel beter! het is hard werken en ik wil het nog steeds maar eerst je school afmaken en ik kan het goed begrijpen van je ouders hoor, een paard aanschaffen is niet niks... mensen van 12 jaar hebben nog niet echt verantwoordelijkheidsgevoel. 
. Maar thuis waren mn ouders absoluut geen paardenliefhebbers en ik mocht eigenlijk al blij zijn dat ik elke week mocht gaan paardrijden 
. Als ze ziek was ging ik haar (soms 3 maal per dag met de fiets) verzorgen. maar toen ik 20 jaar was zei de eigenaar mij dat hij haar eigenlijk wilde verkopen, omdat er buiten mij bijna niemand meer mee reed en ze was ondertussen al 18. Dus ik bij mijn ouders aankloppen, maar ja, dat lukte natuurlijk niet. Toen heb ik het uiteindelijk toch op een akkoordje kunnen gooien: als zij de pony betaalden, ging ik weekendwerk zoeken om haar te onderhouden 
. Zo heb ik haar uiteindelijk, na 7 jaar kunnen kopen.
Met alleen de aanschaf ben je er nog lang niet!