Geplaatst tyka op een dag moest ik vaarwel zeggen tegen een lege deur
me humeur was niet opgepept maar gewoon weggemept.
ik ging naar de wei
mischien werdt ik toen weer heel blij
geen donker geschimmeld paard
en dit is geen doorgestokenkaart.
de baas kwam...en zei tegen mij:
tyka komt niet meer terug ze blijft in lelystad..
ik dacht toen: waarom nou die stad?
toen was ik weer op dood pad.
ik wist niet meer wat ik moest zeggen en dus ging ik naar de wei
niet heel erg blij maar met stilte
Groetjes,
Mij
dit is me eerste een beetje goede gedicht
'(sommige zinnen klinken niet echt maar ik wist niet wat ik moest verzinnen
)(is deze gedicht mooi?)
.gif){kind=small}
