Dit keer iets compleets anders. Geen leuke fanfic, geen paardenromance, geen briefjes op het fietsendak
Ik doe het in stukken. Af is het nog niet.
Citaat:
“Loon, kom hier en help me nu eens!” Ik stond boven aan de trap en riep naar mijn beste vriendin Ilona. “Jaja kind, wees niet zo ongeduldig! Ik kan niet heksen hoor!” Mopperend stampte Ilona de trap op, maar ik wist dat ze dat niet meende. Wanhopig haalde ik mijn handen door mijn lange blonde haar heen. “Iloon… wat moet ik nu aan? Je weet dat Mark er is!” Ilona zwaaide mijn kastdeur open en haar ogen keurden mijn kleren.
Snel plukte ze een strakke spijkerbroek eruit, met een wit krijtstreepje aan de zijkant. Goede keus, vond ik, één van mijn favoriete broeken. Even later vloog er een wit naveltruitje achteraan. Ontzet keek ik haar aan. “Iloon, dat kun je niet menen!” Ze hield haar hoofd schuin en keek me vragend aan. “Waarom niet?” Zenuwachtig friemelde ik aan mijn ringen. “Is dat niet uh... té?” Even keek Ilona me aan en schudde toen beslist haar hoofd. “Nee. Je hebt een prachtig lijf, dat mag je best laten zien.” Geringschattend keek ze me aan terwijl ik me afvroeg of dat wel waar was. “Anders doe je deze erover heen.” Ilona pakte mijn spijkerjasje van zijn hangertje. Het was van dezelfde stof als de spijkerbroek. Twijfelend keek ik haar aan. “Doe nu maar gewoon, dat staat je hartstikke goed! Bovendien vind Mark die broek ook leuk!” Peinzend keek ik haar aan en bedacht me dat ze gelijk had. Mark had inderdaad wel eens gezegd dat die broek me goed stond. Streng keek Ilona me aan. “En nu opschieten voordat ik zonder jou naar de carnaval ga!”
Grinnikend smeet ik een knuffel naar haar toe. “Jaja, ik ben zo klaar!” Snel kleedde ik me om en keurde mezelf in de spiegel die boven mijn wastafel hing. Niet verkeerd, cloncludeerde ik. Ik ging zitten op mijn bureaustoel en vistte mijn make-up tevoorschijn, terwijl ik me zenuwachtig afvroeg hoe deze middag zou verlopen. Wat zou Mark aan hebben? Ik droomde verder, maar werd bruut uit mijn dagdroom gehaald toen Ilona op mijn deur bonsde. “Suus, al klaar?!” Ik schrok op. “Ja bijna, kom maar hoor.”
Mopperend kwam Ilona binnen. “Hoe presteer je dat toch altijd? Volgens mij heb je alweer een nieuw record!” Onverschillig haalde ik mijn schouders op, ik was nu eenmaal niet de snelste. “En, hoe zie ik eruit?” vroeg ik, terwijl ik me omdraaide. Even staarde Ilona me aan. “Geweldig Suus.. als Mark je nu niet ziet staan, dan weet ik het ook niet meer.”
Grinnikend wierp ik een laatste blik in de spiegel terwijl ik mijn arm om Ilona heen sloeg. “Kom op Loon, we gaan de buurt onveilig maken met onze charmes!” Ilona wierp haar halflange bruine haar over haar schouder aan en knipperde met haar wimpers, wat bij ons beiden een lachbui opwekte.
Ik hoor het