Geplaatst Voor jou maak ik nu dit gedicht..
Ik mis je elke dag nog zo veel..
waarom moet jou dit overkomen??
Je moet nu gewoon weer in je stal komen te staan!!
en echt nooit meer bij me vandaan gaan…
Elk uur ben je in m’n gedachten..
Vol onzekerheid, hoop en verdriet..
Je stond daar zo gelukkig in de wei…
ik kwam vaak.. keek naar jou… jij naar mij...
Ik zag je vrolijk rondgalloperen…
Je was zo'n prachtig dier!!
Lieve Amigo... Ik mis je hier!!
Jou herinneringen aan die prachtige tijd…
Die wil ik nooit van m'n leven kwijt!!
Je gallopeerd nu op de eeuwige groene weide..
en gaat met je gehinnik de andere pony’s verblijden….
Je was een prachtige pony met zoveel moed…
Je was nog geen 8 jaar oud…
Ik weet nog goed die laatste keer, dat ik je in je stal zag staan..
Maar op een vrijdag…1 dag voor dierendag…Werd je stal in de brand gestoken….
1 paardje kon nog uit de stal gered worden..
maar jij…..samen met een veulen…die net voor de eerste nacht zonder zijn moeder zou slapen!
Konden niet meer uit de stal gehaald worden…
Vaak heb ik het gevoel..dat nu pas alles er pas uit komt…
De avond dat het gebeurde..had ik niet veel steun aan mijn vriend..
Ik moest me niet aan stellen zij hij..
En ik mocht nooit over je praten…
Maar nu ik aan je kan denken…krijg ik ineens een klap…ik denk aan de dingen die we gedaan hadden..
En ik denk er aan dat ik je nooit meer terug zal zien…
Als ik ergens je naam zie staan..dan denk ik..zo heet mijn paard ook!
En dan vergeet ik helemaal..dat jij er niet meer bent…
En dat doet me zo”n pijn!!!!
Nog steeds moet ik huilen als ik aan je denk..dan kijk ik naar foto’s waar je gelukkig in de wei staat…
Samen met de andere paardjes!
je had veel geleden, je had zoveel zeer...
Het was veel te vroeg om heen te gaan…
Bijna vier jaar lang heb je bij mij gestaan!
op 3 Oktober….2003
die datum zal ik nooit vergeten!!!
Er was geen pony zoals jij….
Waarom moest jij nu gaan ?
En mij met verdriet laten staan ?
Waarom ????
Ik heb met mijn pony's nooit echt geluk gehad…
heb ze allemaal af moeten geven...
Ik had zo'n verdriet, ik wou geen pony meer…
maar dan...dan kwam jij in mijn leven...
je grote, schattige ondeugende ogen keken me aan..
ik was metteen verliefd op jou…
Ik wou niet meer bij je weggaan,
want jij was de pony dat ik wou!!.
Ik voel het weer..
steeds weer…
die leegheid van binnen..
niks tegen te beginngen…
het doet zeer…
maar toch voel ik het niet..
het enige wat ik merk..
is een megadiep verdriet…
De dagen gaan voorbij..
En de pijn lijkt iets te slijten…
Maar soms als ik me realiseer..dat ik je nooit meer zal zien..
Moet ik weer even doorbijten…
Ik zie iedere dag weer die avond in mijn gedachte…
En dan schiet er een pijn door mij heen…
Het verdriet blijft bestaan…
En ik word door mijn gedachte achtervolgd als een haas door een jager…
Ik kan je nog niet laten gaan…
En ik gedraag me steeds vager…
Soms voel ik mezelf schuldig...
Omdat ik er niet bij was toen het gebeurde!!
Daar kan ik nooit onderuit..
Het leven is soms keihard..
Soms zie ik de zin van het leven niet meer..
Ik ben wat verward..
Maar dit soort dingen doen zo zeer…
Ik hoop dat je nooit vergeet..
Hoeveel ik van je hou..
En ik wil dat je weet…
Ik zal je nooit meer vergeten…
Ik hou van je!!!
* Regendruppels glijden langzaam langs mijn huid… *
* Er glijden stiekem wat tranen mee... *
* Ik hou dit niet lang meer vol… *
* Die pijn het word me te veel… *
* Ik laat de regendruppels glijden.. *
* Ik laat de tranen rollen... *
* Niemand ziet het.. *
* Niemand merkt het... *
* Ik sta daar in de regen.. *
* Ik,de regendruppels en mijn tranen... *
* Voor mijn lieve Amigo...Die nu al bijna 9 maande geleden is omgekomen in een grote brand...*
en k dacht gelijk aan haar maar veel sterkte k weet hoe je je voel 
als je er over nadenkt hoeveel tijd je samen had is het heel erg 
