Eigen paard goud waard??

Moderators: Sica, C_arola, Neonlight, balance

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 
#Ymke#

Berichten: 13943
Geregistreerd: 09-01-01
Woonplaats: In het brabantse land

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 08-02-01 23:11

Ik weet dat de mensen zonder eigen paard dit denken, maar voor mensen met paard geldt dit meestal wel anders. Ik vind het leuk om te weten, of ik de enige was met problemen met mijn paardje toen ik hem net had.... hier als eerste mijn verhaal..

Konningedag 1999, Wauw daar was hij dan, zo stoer, zo mooi.Als eerste in de wei gezet. Lekker een half uur gekeken, het was even vechten in de wei. De eerste week was een sprookje, heeel veel geknuffeld, gepoets en een beetje gestapt, hij was een beetje druk,maar hij moest ook wennen.Na een maand werd het minder leuk, hij liep over me heen, zag me niet staan en probeerde alles om mij het leven zuur te maken.Als ik hem kwam halen liet hij een vervelend briesje horen en peerde hem.Geregeld heb ik jankend Huilen naast hem gestaan, en gescholden, ik kon hem wel wat doen. Maar toch wou ik hem niet kwijt. Ik was zo bang voor hem. Na vier maanden zat ik met mijn handen in het haar, Frusty poetsen ging nog wel, maar hij sloopte heel de vloer door alles kapot te schrapen, luisterde niet, en was superdruk. Af en toe een dagje was hij lief. Verder dan stappen en een rondje draven kwamen we niet. Mijn ouders stonden op het punt hem te gaan verkopen, Boos! " we dachten dat een eigen paard leuk was". Boos! Hij was zo irritant met rijden, zo druk, zo sterk. Het was gewoon niet leuk meer. Ik wou hem niet kwijt. Toen werd hij ziek, hij werd kreupel door hardnekkige mok die niet weg wou ( zelfs de dierenarts was langsgeweest). Ik kon 2 weken niet rijden, en alleen maar wandelen, poetsen en knuffelen. En ja hoor, na die 2 weken leek hij ineens verandert. Lachen Hij volgde mij, sjokte overal achter mij aan, en kon meer doen dan alleen rondjes in de bak stappen. Na 8/9 maanden was het een fijn paard aan het worden, ik kon zelfs alleen het bos in, lekker buiten stappen, ik kon alles met hem.Na een maand of 13/14 kon ik een L-proefje rijden met hem en nu na bijna 2 jaar, kan ik een M-proefje rijden met hem. Pling Hij is zo'n fijn paard geworden, hij is nog steeds druk,lastig,sterk en irritant, en houdt ervan om de boel opstelten te zetten, maar hij laat mij als enige op zijn rug toe. Ik heb zijn hart verovert, en hij is superlief geworden, echt mijn droompaard.
Kwijl Kwijl Kwijl


Liefs Ymke

_________________
<<#>> Dreams are true thoughts, so dream if you dare !!! Friends are there for you, for love and to care. <<#>>

<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: #Ymke# op 2001-02-08 23:13 ]</font>


PinnieLinnie

Berichten: 588
Geregistreerd: 22-01-01
Woonplaats: Schagerbrug

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-02-01 11:56

Hai Ym,
Ik heb ook erge problemen gehad met mijn vorige pony. Ik heb haar daarom verkocht,omdat ik niet t doorzettings-
vermogen als dat van jou had toen.
Ik was geloof ik 12 jaar toen ik Alma verkocht, mijn droompony.Maar we moesten haar verkopen,want ik was te groot voor haar. We gingen rondkijken naar een andere pony, want ik wilde weer dolgraag door met rijden.
Op een avond belde m'n spring instructeur op, hij had wel 1tje zien staan.
Dus wij kijken in heerhugowaard, bij Piet Mul op zijn stal/manege/handelstal.
Daar stond ze, een schitterende donkerbruine/zwarte merrie van 5 jaar.
Ze was echt zo onwijs mooi,dat ik natuurlijk gelijk op t uiterlijk viel.Ze werd opgezadeld en voorgereden.
Zag er erg netjes uit.
Ik ging erop,best braaf. Kreeg haar nog niet rond..beetje stijvig. Maar een sprongetje gedaan en dat ging wel erg lekker.Galop bokte ze al..maar jah wat wil je met een vreemde op je rug.
Dus we kwamen tot een afsrpaak, ik mocht haar rijden en haar een maand daar laten staan in de les mee rijden, op proef zogezegd.
nouw..ik super blij, want ik zag t zitten.
Ze was iets van 1.57m hoog, maar toonde veel groter, net een paard. Haar vader is Gentleman (beroemde springpaard van Rob Erhens) en opa is Boreas ofzo.
Nouw..de eerste tijd ging het echt super, ze was niet dominant ofzo.Heerlijk.
Ik reed super lekker met er, was niet bang van der.
het ging allemaal lekker op die manege.
1 X was ik bezig in de stal bij der en toen draaide ze opeens door, van lief beezzie werd ze opeens woedend op me en mepte me de stal uit. Maar ik wou nix zeggen tegen me ouders,ik wilde haar rgaag hebben.
Nouw de laatste week had ze dat of zoeist niet meer laten zien aan me,dus ik dolblij.
Dus Kimberly EE kon mee naarboer Dekker, waar ik stond.
Ging de eerste 2 maanden best lekker, kreeg allemaal complimentjes over mijn schitterende pony en der leuke bewegingen.
Maar daarna begon t gelazer.
Ik was nog een week op ponykamp geweest en dat gingn fantastisch, ik herkende haar niet meer terug.
Maar op de helft van de zomer veranderde ze.
Ze viel me aan in t land en mepte naar me.
Ze wou niet meer vooruit en als ik trok en te ver van haar af stond, viel ze me aan.
Ik totaal overstuur.
Maar toen ook gedonder in de bak.
Ik ging rijden en heb vanalles meegemaakt.
Ze ging aan de kletter,steigerd zo recht dat ze op haar kont viel en sloeg me bloedneuzen.
We hebben toen professioneel les genomen,
maar ik was zo bang, dat dat niks meer opleverde.
Ik wilde niet meer,ik was zo bang van haar. Als we naar buiten gingen,bokte en steigerde ze net zolang ik eraf ging of dat we bijna de sloot in donderde, alleen maar om mij eraf te krijgen.
Maar op andere momenten was ze onwijs lief, dan kon ik alles met er.
We hadden besloten om haar weg te doen, want ik had 2 keuzen.
Of ik nam er de tijd voor om met haar te vechten en door te gaan.Mezelf te overwinnen en later ene superpaard aan haar te hebben.Dat zou langer dan een jaar kunnen duren.
Of ik kon haar verkopen, aan iemand die sterker en niet bang voor haar was, die haar toen wel aan kon.
De laatste keuze heb ik gedaan. Niet allene voor mezelf,maar ook voor haar.
Want ze zou een goede toekomst kunnen hebben.
Dus toen hebben we haar eerst een beetje laten 'temmen' en verkoop klaar gemaakt.
Eind het jaar is ze verkocht naar Flevoland.
Ze schijnt t nu erg goed te doen in de springsport.
Maar ik heb zoveel problemen met haar gehad, dat ik zo bang van der was..ik begon het paardrijden te verafschuwen.
Dus tja..soms moet je zo'n keuzen maken.
En ik heb Iowa ervoor terug gekregen,nouw..dat had ik nooit durven dromen.
Zij is t tegenovergestlde van haar.
Dus dit was mijn verhaal! Hebe r trouwens nooit spijt van gehad hoor, dat ik haar verkocht heb.
Groetjes Linda

jantina

Berichten: 12359
Geregistreerd: 13-01-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-02-01 13:20

Ymke, je bent zeker niet de enige die er zo over denkt.
Ik heb hier al weleens geschreven over hoe het ging met Isolda toen ze jong was.
Hoe boos en verdrietig ik was.
Ik heb ook weleens geroepen dat ze naar de slager ging, want ik was het zat!!
Maar dan had ze en lieve dag en ik was dan helemaal verliefd. Het was ook z'on schat, nouja, soms.

En nu!! Ze is mijn grote liefde, ik zou niet weten wat ik zonder haar moest. Geen ruzie meer, alleen af en toe een klein meningsverschilletje. Nu is ze zeker goud waard, maar toenze 4 was, zou ik dat zeker niet gezegd hebben!!

Nimber

Berichten: 26547
Geregistreerd: 10-01-01
Woonplaats: Apeldoorn

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-02-01 21:59

Zo erg nee dat heb ik nooit meegemaakt.
Ik mocht geen paard van m'n ouders dus ik heb super veel ervaring op gedaan door handelspaarden te rijden en op de stal waar ik nu nog steeds sta jonge paarden in te rijden fokmerrie's door te rijden etc.
Ik ben zelf niet bang en nogal nuchter (soms te...) de enige waar ik in het begin problemen mee had was met Moonlight maar dat wist ik ik kocht een gevaarlijk en een gekke knol met een boel draadjes los.
ach het heeft veel geduld gekost dat wel en na ruim een half jaar dacht ik wel eens waar ben ik aan begonnen maar op zich trekt mij dat wel *moeilijke* paarden.
Volgend jaar wordt onze 2de hengst 3 en ik verheug me er nu al op om 'm in te gaan rijden de dondersteen:)
hoe jij je hebt gevoeld snap ik maar alte goed ...
ik heb die angst nooit voor een paard gehad maar wel voor het springen na een paar lelijke vallen en nu nog als ik al aan balkjes lopen denk word ik al hondsberoerd Boos!
misschien dat ik ooit over die angst heen kom maar dat denk ik niet.. ach ja


Youko

Berichten: 3021
Geregistreerd: 29-01-01
Woonplaats: Hong Kong

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-02-01 23:38

Tsjonge, ik heb mijn paardje ook maar net hier staan, maar gelukkig is hij nog steeds braaf en suuupppeeerlief (en hopen dat het zo blijft). Maarre, leuk dat het zo goed gaat! Tsja dat heb je heel vaak met Biertjes hè? Eenmaal zijn hart gewonnen, geven ze alles! Knipoog

Galactica Wadim X Gemini


Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: IASCrawler, Mark0919, Mnoonn, Poety, Vagabondo, vilheide en 41 bezoekers