Geplaatst Even een korte samenvatting: ik had m'n paard verkocht, met de afspraak dat ik hem regelmatig op zou komen zoeken. Maar na een paar maanden bleek hij op marktplaats te staan - jawel, te koop. Na wat moeizaam contact kreeg ik wat gegevens van de waarschijnlijke koper, samen met een telefoonnummer dat nergens op bleek te slaan. Sinds die tijd ben ik op zoek geweest naar hem, tot mijn vriend met de opmerking kwam "dan rijden we er toch gewoon naartoe, kijken of we hem kunnen vinden". Zo gezegd, zo gedaan, en dankzij het topic dat ik over die zoektochten heb geopend, heb ik hem uiteindelijk toch teruggevonden.
Hier dan het verslag van het bezoek van afgelopen zaterdag
Lichtelijk zenuwachtig vertrok ik met mijn vriend voor de tweede keer richting Bergen, dit keer met een routebeschijving, en de zekerheid dat we hem zouden vinden.
Toen we in de straat van de nieuwe eigenaren kwamen (we zouden van hun huis naar 'm toegaan), bleek dat we het huisnummer vergeten waren, en ik m'n telefoon...
Gelukkig wist mijn broer het telefoonnummer te vinden, en zijn we slechts 'n kwartiertje later dan afgesproken aangekomen. De eigenaresse en haar dochter bleken, zoals ik al verwachtte, echt schatten van mensen te zijn. Na het voorstellen vertrokken we, ik nog zenuwachtiger, zou ie me herkennen?
Het bleek een weiland/stal te zijn waar hij stond, afgelegen, maar op een mooie locatie: veel land, weinig verkeer, veel rust. In ieder geval een plaats waar we hem nooit van ons leven gevonden zouden hebben.
Eerst even borstelen: zijn manen waren heerlijk gegroeid
Toen ging Kim rijden:
Hij is maar heel even gereden, dus vandaar maar een paar foto's. Daarna mocht hij weer het land op, en was het weer over, kort maar krachtig.
Het was de bedoeling dat hij achter de emmer aan zou lopen
Maar buiten de wei was ook erg mooi gras te vinden
Toch weer terug in de wei:
Met de moeder heb ik een fantastische afspraak gemaakt:
Ik ga gewoon op kamers in Wageningen, en kijk daar rustig of ik de maandelijkse kosten wel op kan hoesten (eventueel samen met vrienden). Kan dat niet, gaan we (naast heel erg teleurgesteld zijn) samen zoeken naar een nieuwe eigenaar. Kan dat wel, komt hij begin volgend jaar naar mij toe.
Voor ons allebei een mooie oplossing, want Kim is nog niet uit Billy gegroeid, en is nog helemaal niet klaar voor een afscheid. En aan "vreemden" verkopen durven ze niet, omdat we dan niet weten wat ze allemaal met hem gaan doen (het persoon aan wie ik 'm verkocht had, bleek ook een handelaar te zijn).
. 
En in Wageningen zal ik dan ook zeker zo zuinig mogelijk doen, om 'm te kunnen onderhouden... 
