Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-06-04 16:19

Stres bij mij -> paard stressy -> nog meer stress

Geplaatst door de TopicStarter : 30-06-04 16:19

Vandaag heb ik me dus weer hopeloos belachelijk gemaakt. Kijken bij een potentieel verzorgpaardje, man verteld hoelang ik reed, verzorgpaarden, .... De hele reutemeteut.

Dus hij stelt voor dat ik me er even opzet en daar begon het al: bevende handjes, kreeg mijn handschoenen amper aan. Dus hij vraagt al of ik nerveus ben. Heb dan wel eerlijk gezegd dat ik dat altijd ben en ook vrij bang aangelegd enz ... Is ook ni gelogen, ben altijd al zo geweest Bloos

.

Dus goed paardje beklomen en wat gestapt ... Ging relatief goed, paardje is pas sinds twee maand terug onder het zadel nadat ze een jaar op de wei gestaan heeft. Dus beetje stijf en binnenbeen was ook wel leuk om door te vallen, maar na enkele voltes ging dat toch al beter. Dus ik had al zoiets van "owkeej dit gaat goed". Maar helaas, toen ik aandraafde, kwam mevrouw stresskip in mij weer opzetten, want stel je voor dat dat beest alle kanten opschiet en ...

Gevolg: Paard in de stress, huppelen tot en met, af en toe een paar pasjes ontspannen gekregen, maar dan kon ik ze weer niet op het tempo krijgen wat ik wou, dus weer stress bij mij ...

Gevolg: uitgestapt en afgesproken dat ik volgende week gewoon opnieuw mag proberen en dat er dan iemand me echt wel een soort van les wil geven.

Maar hoe zorg ik er nu voor dat ik niet zo onzeker ben? Ik weet toch zelf ook wel dat ik dat beest desnoods met zn neus tegen het schot parkeer? Ik weet dat ik op een bokkend paard kan zitten.. Ik weet dat ....

Wat doe je tegen dat ongelooflijke bang zijn? Ik zie altijd de meest absurde dingen die kunnen misgaan voor mijn ogen. Vorige week tijdens mijn les bijna beginnen huilen, zelfs even afgestapt, terwijl dat paard niet eens iets fout deed ... Achteraf voel ik me dan altijd zo'n ongelooflijk dom wicht.

**Geplaatst**: 30-06-04 16:39

Geplaatst: 30-06-04 16:39

Gewoon even diep ademhalen, en anders gewoon eventjes een glaasje water drinken of ff stappen met je paard. Daarna de draad weer oppakken, als je maar niet opgeeft. Geef jezelf EN je paard even de tijd om te ontspannen. Wat ik begrijp is dat het paard 2 maanden niet bereden is? Gun het hem ook de tijd om er weer aan te wennen.

Succes OK dan!

**Geplaatst**: 30-06-04 19:14

Geplaatst: 30-06-04 19:14

Angst is iets wat heel moeilijk onder controle te houden is. Terug dringen helpt ook niet voldoende omdat je lichaam toch gespannen is.

Angst komt bijna altijd uit het niet begrijpen van het paard, niet weten precies wat het paard wil gaan doen enz. Daardoor ga je gissen en je zelf dus bang maken van als hij dit of dat maar niet doet.
Ik werk met paarden en dat voornamelijk probleem paarden. Zelfs ik ga er niet op als ik het paadr nog onvoldoende ken en vertrouw. Anders ben ik net als jouw dus het is echt niet iets stoms.

Ga het paardje in de wei observeren, ga op de grond met hem aan het werk en zie hoe hij situaties zelf oplost. Hier leer je al een hoop van en door dan van iemand les te krijgen die die angst ook kent en weet hoe dit op te lossen ben je een heel eind.

Succes

**Geplaatst**: 30-06-04 20:13

Geplaatst: 30-06-04 20:13

Ik ken het. Ik heb het ook gehad nadat ik een paar keer flink eraf was gekletterd. Bij iedere rare beweging van het braafste paard op stal zat ik te stressen. Een instructeur die dit van je snapt kan je ook helpen je zelfvertrouwen te vergroten. In hevige paniekaanvallen maakte mijn instructeur vaak opmerkingen waardoor ik moest lachen en even afgeleid was en dan toch door een "moeilijk moment" heen gereden was. Daarna complimenteerde hij me, waardoor ik weer wat zelfvertrouwen kreeg. De grootste angst is nu weg, maar soms heb ik het nog wel. Vaak denk ik dan: muts niet zo, je kan toch rijden?! Haal ik diep adem, ga even stappen en probeer het opnieuw. Maar goede instructie helpt echt! Succes ermee.

**Geplaatst**: 30-06-04 21:07

Geplaatst: 30-06-04 21:07

josien schreef:
Angst is iets wat heel moeilijk onder controle te houden is. Terug dringen helpt ook niet voldoende omdat je lichaam toch gespannen is.

Angst komt bijna altijd uit het niet begrijpen van het paard, niet weten precies wat het paard wil gaan doen enz. Daardoor ga je gissen en je zelf dus bang maken van als hij dit of dat maar niet doet.
Ik werk met paarden en dat voornamelijk probleem paarden. Zelfs ik ga er niet op als ik het paadr nog onvoldoende ken en vertrouw. Anders ben ik net als jouw dus het is echt niet iets stoms.

Ga het paardje in de wei observeren, ga op de grond met hem aan het werk en zie hoe hij situaties zelf oplost. Hier leer je al een hoop van en door dan van iemand les te krijgen die die angst ook kent en weet hoe dit op te lossen ben je een heel eind.

Succes

Ben ik het mee eens

Ik ben zelf ene behoorlijke angsthaas na een paar welgevoelde vallen.
Een ander paard ben ik altijd onzeker op, altijd iets angstig voor wat die gaat doen, totdat ik hem beter ken, terwijl ik net als jou weet wat er kan gebeuren etc.

Maar mijn eigen paard die ik dus met 2 jaar 5 maanden kreeg had ik dus helemala geen problemen mee, natuurlijk was het nieuw, maar voelde veel fijner om op mijn onbeleerde knol te zitten *zonder zadel Haha!

* dan op een bv. 6 jarig goed gereden paard.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-07-04 01:05

Geplaatst door de TopicStarter : 01-07-04 01:05

Ik ben er dus niet eens vanafgevallen de laatste tijd ... Het is al dik drie jaar geleden sinds ik nog zand gehapt heb; dus daar heeft het volgens mij weinig mee te maken. Alleen springen heb ik toen héél lang vaarwel gezegd, was eigenlijk gaan balkhappen Haha!

.

Ik weet niet eens of angst met het niet begrijpen te maken heeft, ik kan dat in "gewone" situaties ook opwekken om het zo maar te noemen, dus eerder iets wat echt tussen mijn oren zit.

Instructrice die ik normaal heb, kan er echt wel mee om ... Maar vandaag was er dus geen instructie en denk dat daar vooral het probleem zit voor mij. Iemand die zegt dat ik het wel kan ...

**Geplaatst**: 01-07-04 02:31

Geplaatst: 01-07-04 02:31

ik ben een hele periode onzettend bang geweest om de meest rare dingen met paarden en waarom weet ik nog steeds niet. Ik dacht dat het al wel over zou zijn, maar nou was ik vorige week met iemand mee naar de manege en daar werd me gevraagd of ik even een paard aan de teugels vast wou houden... dat was eng! maar toch gedaan... later een ander paardje(echt liefste paardje op manege) naar de stal gebracht en het enige wat ik kon zeggen was "als ie gaat rennen ofzo laat ik hem los, echt waar!" (is gelukkig niet gebeurd)
Vroeg dat meisje me later ook nog of ik dat paardje nog wel wou poetsen. Heb hulp gevraagd aan iemand, omdat ik zogenaamd niet wist hoe het moest... ik zat echt te denken wat als ie me nu tussen de muur plet ofzo...

Ik denk toch dat ik hier eerder wat mee had moeten doen, en ik wil jou in elk geval aanraden om door te gaan! Echt waar!

**Geplaatst**: 01-07-04 10:02

Geplaatst: 01-07-04 10:02

Vraag anders of je instructrice of een stalgenoot mee gaat, die jou met beide benen op de grond kan houden (niet zo'n toepasselijke uitdrukking op een paardenforum...!) door te zeggen wat je moet doen.
Ik heb ook eens vre-se-lijk voor l*l gestaan bij een 'verzorgpaard-auditie' Ik durfde die kerel niet meer onder ogen te komen of terug te bellen...
Ik denk dat als mn broer erbij was geweest (die geeft mij altijd les) dan had hij me bij de les kunnen houden, en had ik niet zo dom gereageerd op de situatie.
Dus gewoon vragen of er iemand mee gaat, die jouw hoofd koel kan houden en rustig kan vertellen hoe jij op het paard moet reageren in de situatie zelf.

**Geplaatst**: 01-07-04 10:31

Geplaatst: 01-07-04 10:31

Vraag anders een vriend of vriendin mee die niet zo bang is aangelegd en laat die er even mee rijden zodat je zelf ook kan zien wat het paard allemaal wel en niet doet.
Als je weet wat het paard wel en niet doet kan je er zelf al rekening mee houden en weet je wat je te wachten staat. Succes!

**Geplaatst**: 01-07-04 11:17

Geplaatst: 01-07-04 11:17

Ik ben ook een onwijze angsthaas. Zelfs bij brave manegepaarden was ik nog bang. En "nieuwe" paarden, waar ik nog nooit op heb gezeten, ben ik ook altijd bang.

Mijn advies is om het op jouw tempo te doen. Als ik het eng vind rijd ik altijd veel overgangen. Dus eerst lekker stappen, aandraven, paar paasen draven en weer terugnemen. Kijken hoe het paard aanvoelt en of hij makkelijk terug te rijden is. En veel figuren rijden. Dan blijf ik zelf ook bezig en kan niet constant aan mijn angst denken.

Dan kan je de stukken draf uit gaan breiden. Galopperen doe je pas als je helemaal zeker bent over jezelf. Bij mijn eerste verzorgpaard heeft het 3 maanden geduurd voordat ik normaal met haar galoppeerde. Daarvoor sprong ik alleen maar aan en nam na paar passen galop weer terug. Pas na een week of 2 ben ik daarmee begonnen.

Je moet dus doen wat voor jou het best aanvoelt en je niet op laten jagen. Was je ook niet zenuwachtig, omdat die man stond te kijken? Veel succes ermee.

**Geplaatst**: 01-07-04 18:35

Geplaatst: 01-07-04 18:35

Het helpt inderdaad heel erg als er iemand bij is die je lesgeeft (of in ieder geval flink bezig houdt) zodat je zelf geen tijd hebt om te denken over wat er allemaal mis kan gaan. Dus, flink tempo er in, lekker doorrijden, veel figuren afwisselen en overgangen rijden!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-07-04 19:16

Geplaatst door de TopicStarter : 01-07-04 19:16

Er had dus net iemand op gereden en dan had ik ook gezien, doodbraaf paard ... Gewoon wat slungelig, stijf en megapassen Lachen

. Maar hoe zou je zelf zijn als er pas 2 maand terug iemand op je zit en je daarvoor een jaar hebt mogen gras vreten? Vingers aflikken

Dus op zich helemaal niets om bang te zijn, daarom dat ik het ook zo erg vond. Als dat paard nu daar een rodeoshow gegeven had en ik zou dan zeggen dat ik bang was ... Vrij normaal. Maar nu? Verdrietig

Dinsdag ga ik opnieuw proberen en dan ging het meisje dat er nu voor mij opzat me even zeggen hoe en wat. En ik hoop er idd op dat ze me bezighoud.
Ik weet nl. al uit ervaring dat als ik 1 rondje zonder gemok heb, het er dan wel uit is.

**Geplaatst**: 01-07-04 19:39

Geplaatst: 01-07-04 19:39

Vind het knap dat je toch doorzet. Een grote plus punt van jouw. Veel zouden de brui er aan geven.

Succes dinsdag.

**Geplaatst**: 03-07-04 18:08

Geplaatst: 03-07-04 18:08

Ik heb dat ook hoor! Maar ik ga dan denken aan grappige dingen (ik denk aan die ene gymles dat iemand van zo'n toestel afzwiepte Haha!

)
Dan begin ik meteen te lachen ==> ontspanning!

**Geplaatst**: 03-07-04 18:16

Geplaatst: 03-07-04 18:16

Met de jonge paarden doe ik het zo: cap op bodyprotector aan. KIJK MIJ EENS als ik er nu afval kan er niets ergs gebeuren en dan stap ik met volle moed op het paard. En niet twijfelen! Paardrijden is je hobby! Dat moet niet met angst gaan!

**Geplaatst**: 03-07-04 18:17

Geplaatst: 03-07-04 18:17

Inderdaad, je moet toch gewoon telkens weer proberen, en je gaat dan steeds sneller bij jezelf herkennen wanneer je je begint op te fokken. Ik had het heel erg doordat ik bang was voor wat andere mensen (in de kantine, die weten het al-tijd beter) zouden vinden. Weet niet of dat bij jou ook zo is, in dat geval gewoon schijt eraan (proberen) te hebben. En zoals al is gezegd, een vertrouwd persoon mee die herkent wanner je begint te stressen en je daar dan even uithaalt. Mijn instructice roept altijd: wel blijven ademen! en dat is soms ook echt wel nodig dat ik daar even aan herinnerd wordt.
Fijn wel dat die man je niet meteen afkeurt maar wil helpen en je nog een keer laat komen. Klinkt wel positief (zo slecht zal het er dan ook wel niet uit hebben gezien).
Succes dinsdag in ieder geval.