Ze flikt me steeds weer iets en zo nu dus ook weer.
Sorry als men het een vermoeiend verhaal vind, maar ik moet het even kwijt.
Ze ligt dus in het ziekenhuis sinds 4 weken omdat ze ergens aan geopereerd moest worden.(weet nog altijd niet waaraan want dat verteld ze niet, maar verwacht wel dat je meelij hebt, met haar pruilipje)
Voor het gemak vergat ze dat dus even te melden.
Kreeg ik dus een mailtje" je weet dat ik naar het ziekenhuis moet maar ik heb je nog niet gehoord, je hebt blijkbaar geen interesse anders had je er wel naar gevraagd. Kun je dat misschien alsnog doen?"
Dan sta je dus te kijken van, hallo wat is dit nu weer voor koek, ik weet van niks, en hou er niet van om verplicht te worden.
Goed ze ligt dus in het ziekenhuis belt mijn broertje op. Helemaal de kluts kwijt want mevrouw was voor het gemak even vergeten om van te voren alles te regelen en had dus gebeld of mijn broertje even de rekeningen wilde betalen (Zij vraagt niet of je dat wil doen, daar komt ze dus ineens mee)
Hij dus mij opgebeld of ik wilde helpen want hij snapte er niks van.
Ik krijg dus een stapel onder mijn neus, en weet echt niet hoe of wat ermee (terwijl ik bij mij thuis de rekeningen ook doe) Blijkt het helemaal niet betaald te moeten worden maar door gestuurd. Was ze voor het gemak ook maar even vergeten te melden. Had ik toch bijna een paar honderd euro betaald wat dus niet moest. En wie krijgt er op haar flikker? ik dus
Maar goed, vandaag belt mijn broertje mij weer op, met een verhaal dat er iemand van een revalidatie centrum had gebeld want mijn moeder had gezegt dat hij er van af wist en dus dat ze kon bellen. Je raad het al, mijn broertje stond met een bek vol tanden, want hij wist dus van niks.
Nou goed belde ze mij op (broertje woont thuis, ik niet) en begint een verhaal tegen mij. Zat ik dus met dat aardige vrouwtje opgescheept. Kon haar ook niet helpen, want ook ik was er niet van op de hoogte.
Die vrouw vond het echt heel raar. Ja sorry, melde ik al, zo gaat dat met mevrouw, die vergeet voor het gemak dit soort dingen altijd te melden. Misschien toch maar even mevrouw zelf bellen. Dat zou ze doen. Tot nu toe nog niks verder gehoord.
Fijne van het verhaal is, dat ze mij deed geloven aan het eind van deze week naar huis te mogen, en dat blijkt dus weer eens niet zo te zijn. Kan ik er dus weer achter aan, wat nu de bedoeling is.
Om even kort te zijn, ik kom er nu dus via een wildvreemde mevrouw achter dat ik nog een hele poos de rekeningen mag oplossen en fijn mensen te woord mag staan over zaken waar ik helemaal niks van af weet (zoals schulden)
Ik zit dus weer heerlijk in een lastig parket.
Doe ik deze dingen, sta ik elke keer voor verassingen.
Doe ik ze niet, dan gaat ze me chanteren en krijg ik een heel gezeik over me heen hoe zielig ze wel niet is, en hoe een k*twijf ik wel niet ben.
Beide wil ik niet, ik wil gewoon met rust gelaten worden want ik ben niet voor niks thuis weg gegaan. Ik kan het alleen niet over mijn hart verkrijgen om mijn broertje door haar in de problemen te brengen.
Ik word dus gillend gek.
)
rie uur/drie dagen later*
en die vader van me moeder, dat was echt zo´n leugenaar en alles weet ik veel wat nog meer.... wij hebben ook echt zo lang zonder famillie gezeten die nog wel normaal was, allemaal dankzij mijn moeder... Nee wij hebben ook tijden gehad... met famillie... 
) maar dan trekt ze dus een pruilipje en gaat ze heerlijk zielig liggen doen.
