Geplaatst 
----------------------------------------------------------------
Roos kwam thuis van een zware vermoeide dag op school. Ze zette haar tas neer in de gang, en ging in de keuken aan tafel zitten, en pakte haar kopje thee. 'Nou Roos, ik heb het voor je geregeld' Verward keek Roos op, wat had haar moeder nou weer bedacht? 'Je mag volgende week paardrijden!' Zei haar moeder toen ze zag dat haar dochter verward was. Roos schrok toen ze dit hoorde. Dat wou ze helemaal niet! 'Nee! Ik ga niet, ik hou niet van paarden! Ze zijn stom en ze stinken en zijn ook nog gevaarlijk!' 'Maar Roos, je vind het vast heel leuk!' Zei haar moeder. 'Nee! Ga zelf maar paardrijden!' Boos rende Roos naar boven, haar kamertje in. Ze ging op bed zitten, en had er meteen spijt van wat ze had gezegt... Ze woonde samen met haar moeder. Alleen. Zonder vader. Haar vader was dood gegaan toen haar moeder en vader samen een buitenrit gingen maken. Ze paarden schrokken, en vielen. Haar vader was om gekomen, en haar moeder was in een rolstoel beland. Ze kon niet meer paardrijden, maar dat wou ze toch heel graag. Huilend lag Roos op bed. Spijt had ze. En daar zou ze voor boeten....
De volgende morgen werd Roos vroeg wakker. Ze sloop naar beneden, zodat haar moeder haar niet hoorde. Ze pakte een boterham, en sprong op haar fiets, en ging naar school.
'Hallo Roos! Wanneer laat je nou eigendelijk die arabische volbloed hengst van je zien? Hij is altijd zo wild ja!' Zei een van Roos 'zogenaamde' vriendinnen.
'Het spijt me, maar hij heeft al mijn lenzen gebroken omdat hij zo mooi is, en hij kan niet de trailer op, zo wild is hij! Maarja, alleen ik kan erop rijden! En hij trapt naar iedereen die hij niet kent! Dus het is niet zo veilig als ik hem mee neem!' Op school schepe Roos heel erg op. Al haar vriendinnen hadden veel mooie paarden - zeiden ze - en omdat Roos niet achter wou blijven, deed ze maar mee. Ze had in paardenboeken op school gelezen over arabieren, en ze leken haar wel erg mooi!
'Je moet die arabier maar toch eens even mee nemen hoor, anders geloof ik je niet!' Zei een andere vriendin.
'Ja, ik wil hem wel eens temmen! Dat kan ik heel goed hoor!' Zei een andere vriendin. Zij had een manege van haar ouders en reed elke dag paarden. Tringggg. De bel ging. Snel rende de meiden naar binnen. Waar Roos die Arabier weg ging halen, moest ze zelf maar uit vissen.
'Sorry van gister middag mam, het spijt me heel erg, maar ik vind paardrijden gewoon niet leuk!' Vertelde Roos aan haar moeder.
'Ja meid ik begrijp het. Maar je hebt heel veel talent! Ik weet het zeker! Kijk, ik heb hier voor je een dure rijbroek en leren laarzen en natuurlijk mooie witte handschoenen en de veiligste helm. Ik heb ook voor je geregeld dat je op het makkelijkste paard mag, want ik wil niet dat jij ook zo'n nare val maakt als mij en je vader...' Roos kreeg tranen in haar ogen. Haar moeder had voor haar allemaal dure spullen gekocht, zodat zij iets leuks zou gaan kunnen doen, maar dat wou ze zelf niet! Ze was boos op zich zelf en besloot om toch maar te proberen of ze kon rijden....
-------------------------------------------
is het een beetje boeient? Zal ik veder gaan?
