Ik was best wel een beetje zenuwachtig, wist dat ik eigenlijk nog niet helemaal M2 klaar was, maar wilde graag starten om te kijken waar we stonden en er zo ook achter te komen wat de punten zijn voor verbetering.
Het losrijden ging redelijk, al had Duvel er voor mijn gevoel niet zoveel zin in, hij was wat traag enzo. Maar met heel veel overgangen rijden had ik hem wel redelijk wakker.
Mijn proeven gingen eigenlijk heel behoorlijk, met name in de eerste proef gingen de keertwendingen een beetje de mist in, ik kwam na de eerste 2 meter naast de hoefslag uit (oeps) en al wijkend heb ik hem toen maar teruggezet op de hoefslag om gauw de tweede er achteraan te kunnen rijden. Ook de travers kwam nog niet helemaal lekker uit de verf, maar verder was ik erg tevreden. De tweede proef ging aan de ene kant iets ontspannender, aan de andere kant was Duvel ook wel moe en reageerde iets minder, maar ook nu was ik weer super tevreden. De overgang van galop naar stap waar ik zo bang voor was leverde zelfs 1 keer een 7 op en een kant op de travers ook!
Ik had zelf een heerlijk gevoel over deze eerste M2 proeven, geen winstverwachting uiteraard, maar ook zeker geen slecht begin.
Later toen ik mijn coupons op kon halen bleek het me zelfs nog meer mee te vallen, ik had 148 punten in de eerste proef en 153 in de tweede!
Al met al dus een mooie score, vooral als je weet dat er een aantal punten nog aan gewerkt moet worden.
's Avonds was er kur op muziek en daar had ik vorig jaar voor het eerst aan meegedaan en daar zou ik dit jaar ook weer aan meegedaan.
Met het mixen van de muziek zat het een beetje tegen, maar alles was op tijd af en dus kon ik daar lekker aan mee doen.
Ik had een kur gemaakt op muziek van Queen, speciaal voor Atie, de eigenares van Duvel, omdat die helemaal gek is van Queen. Het was een verrassing voor haar, ik had nl gezegd dat ik niet aan die muziek instrumentaal kon komen en dat ik dus een mengelmoes van filmmuziek had gebruikt.
Toen ik begon, was Duvel erg gespannen, het eerste stuk kwam er dan ook niet uit zoals ik ingestudeerd had. Hij liep niet netjes rond, liep scheef en in het galopstuk changeerde hij steeds. Maar goed, na het halthouden en achterwaarts ging hij eindelijk ontspannen en mijn middendraf kwam erg mooi uit de verf. Daarna volgde een mooi stuk schouderbinnnenwaarts en in de volte daarna ging het mis
Er was storing in de muziek installatie (was eerder die avond ook al) en daardoor kwam er 4 of 5 keer een enorm gekraak uit de boxen en dat was net teveel voor Duvel, die toch al best gespannen was door de muziek. Er ging in zijn koppie een knop om en het enige wat hij deed was heel hard wegrennen, vergetend dat ik op zijn rug zat en vooral mijn gestuur (lees getrek) aan de teugels negerend. Hij rende op het hekje van de ring af en daar wist hij het niet meer: links-rechts-links-rechts nou, toch maar links. En toen ging ik er rechts vanaf. Met mijn val duw ik één stuk van het dressuurhekje weg en val met mijn schouderblad precies op de punt van het ernaast staande hekje, AU!
Ik heb kennelijk erg hard geschreeuwd dat mijn schouder zo zeer deed, binnen een mum van tijd stond er een hele menigte om mij heen. Ik draaide zelf naar mijn buik, dan voelde ik mijn schouderblad niet zo.De EHBO'er kwam er ook al snel aan en later stond er zelfs een arts, die in het publiek had gezeten. Uiteindelijk vonden alle partijen (behalve ik, ik wilde eigenlijk gewoon opstaan en een rondje op Duvel uitstappen
) het verstandig dat ik een foto van mijn schouderblad zou laten maken, dus werd ik op een stoel gezet en naar de auto gedragen die mijn vader ondertussen was gaan halen. Wel stoer, ze droegen me voor de publiekstent langs en daar kreeg ik nog applaus ook! Daar langskomend heb ik nog even mijn duim opgestoken, niks aan het handje, want ik voelde me eigenlijk gewoon goed!In de auto zittend voelde ik wel al dat mijn ribben een beetje zeer deden met ademhalen en ging toen zelf dus uit van gekneusde ribben en een gekneusd schouderblad.
In het ziekenhuis aangekomen moets ik even wachten tot de foto's gemaakt konden worden, inmiddels had er een arts naar mijn longen geluisterd en hadden we een rode plek in mijn rijbroek op mijn bil gezien (waar later een enorme bloeduitstorting met schaafwond bleek te zitten). Op de plek waar mijn schouderblad het hekje had geraakt zat ook een rode plek in mijn t-shirt (niet in het jasje gelukkig) en daar zat dus ook een mooie schaafwond.
Uiteindelijk bleek alles toch een beetje erger dan verwacht, ik had een aantal gebroken ribben, dat bleken er uiteindelijk 5 te zijn. En ik had een gedeeltelijke klaplong, waardoor ik dus niet naar huis mocht
Ik heb een week in het ziekenhuis gelegen, ben gisteren weer naar huis gekomen, het verslag hierover vind je hier: [AM] Ik ben weer thuis!!!
Maar goed, zo heb ik mijn M2 debuut dus wel gehad, maar het vervolg zal een paar maanden op zich laten wachten... Net als mijn B-spring debuut, want dat was eigenlijk gepland voor de zondag na de kur. Zal nu wel volgend jaar worden, vermoed ik zo...
Heel veel sterkte! 
