Vorige week zaterdagavond ben ik op concours van Duvel af gevallen, precies op de punt van een dressuurhekje met mijn schouderblad en kont.
We gingen even voor een controle foto omdat mijn schouder zeer deed, maar daar aangekomen bleek er meer aan de hand te zijn...
Mijn schouderblad was alleen maar beurs, maar eronder zaten wel ernstiger problemen. Er bleken uiteindelijk zeker 5 ribben gebroken te zijn en er was sprake van een klaplong. Dus dat betekende blijven. Eerst heel veel controle-onderzoeken, hartfilmpje, bloedprikken, bloeddruk, zuurstofsaturatie, etc. Omdat ik het (gelukkig) niet benauwd had, en omdat de long maar voor 1/5 deel ingeklapt was, wilden ze eerst kijken of ik hem misschien op eigen kracht weer vol zou krijgen, met wat ondersteuning van zuurstof (alhoewel dat gehalte in mijn bloed constant gewoon hoog is geweest, 98-100%).
Dus eindelijk, om een uur of half twaalf mocht ik naar boven. Een ontzettend lieve ziekendroeder ving me daar op, heeft me nog onder de douche geholpen en ergens twee beschuiten en een kop thee vandaan weten te halen. Eindelijk tegen enen lag ik in mijn bedje, maar echt slapen kwam er niet van, om de twee uur werd ik wakker gemaakt omdat mijn bloeddruk, pols en zuurstofgehalte gemeten moesten worden. Die bleven echter perfect, niks om bezorgd over te zijn.
Zondag werd ik weer naar beneden gehaald voor een foto, en helaas, de klaplong had zich nog niet hersteld, maar was zelfs een hele rib groter geworden en dus kon ik mijn lol op en mocht er een drain in...
Nou, daarover kan ik kort zijn, dat gaat onder plaatstelijke verdoving, maar gebroken ribben laten zich niet verdoven en laten die ribben nou net daar gebroken zijn waar ze de drain in mijn bortkas wilden hebben...


Kortom, ik heb de hele spoedeisende hulp bij elkaar geschreeuwd en de hand van de zuster fijn geknepen, maar dat ding zat erin en op de foto was te zien dat mijn long meteen al weer groter begon te worden, dus dat was allemaal in orde.
De drain werd aangesloten op een of andere pomp die de borstkas zachtjes afzuigt en zo was ik dus veroordeeld tot bedrust. Ik kon niet verder dan 1 stap bij mijn bed vandaan, langer was de slang niet.
Maandag was de controlefoto goed, daarom is dinsdag de afzuiging stopgezet en kwam ik op het 'waterslot' nog steeds aan mijn bed verbonden door de drain. Woensdag op de foto was de long weer ietsje samengevallen, maar dat was normaal, afwachten tot donderdag. Donderdag was de foto gelijk aan woensdag, dus mocht er een klem op de slang, in principe was dit nu gelijk aan zonder drain, alleen zat die er voor de zekerheid nog in, mocht het fout gaan.
Vrijdag was mijn foto nog steeds hetzelfde, dus hebben ze toen 's avonds de drain eruit gehaald, dat was een stuk prettiger dan er in brengen. En als vandaag mijn foto nog steeds goed zou zijn, mocht ik naar huis, en hier ben ik dan

Wel op voorwaarde dat we meteen terugkwamen als ik het benauwd dacht te krijgen of wanneer het anderszins niet goed ging en ik moet donderdag voor controle terugkomen om te kijken of het laatste stukje long zich dan ook definitief ontplooid heeft.
Dat was mijn verhaal, ik wil jullie allemaal bedanken voor de lieve reacties in het topic van tiffy en de kaartjes.