Bokt.nl

Citaat:

Met een smak beland de koffer op bed, ze kijkt er hopeloos naar "hoe moet ze in godsnaam al die kleren erin krijgen"
Dan gaat de telefoon en ze vliegt naar de keuken en neemt op, "hallo met Sanne" aan de andere kant van de lijn blijft het stil, "hallo" zegt ze nogmaals, nog steeds geen antwoord en ze hangt op. Vast weer iemand die probeert leuk te zijn denkt ze.
Dan gaat de telefoon weer, "Waar blijf je nou? ik sta hier al vijf minuten!" en er word opgehangen, Sanne is opgelucht als ze haar vriendin hoort, ik kom eraan gilt ze door het raam en ze pakt haar koffer die nog half open is en legt hem in de kofferbak.
Max kom hier roept Sanne tegen haar hond, Max komt vrolijk aan gerend en springt op de achterbank.
Zo hèhè alles compleet? kunnen we dan eindelijk naar m'n nieuwe huis zegt Tamara lachend. Tamara weet dat Sanne niet één van de snelste is en vaak alles op het laaste moment doet.
Sanne lacht en samen rijden ze weg.
Het is ongeveer 3 uur rijden voordat ze bij het huis van Tamara aankomen wat aan de rand van het bos staat, Sanne kijkt uit het raam en ziet een oud vrijstaand huis waar nog veel aan gedaan moet worden.
"Zo" zegt Tamara, "Verwacht maar niet dat die twee weken logeren bij mij vakantie is, er liggen zat klussen te wachten op ons" lacht ze.
"Ach" zegt Sanne "Dit vind ik veel leuker dan met m'n ouders mee naar Zwitserland", waar ze bijna elke vakantie heen gaan.
Als ze het huis binnen gekomen zijn, ploft Sanne neer op de oude muffe bank en doet haar ogen dicht, ineens schrikt ze! "Max laat dat!" en haar hond loopt teleurgesteld weg, terwijl Sanne zijn kwijl van haar gezicht afveegt met haar trui. Tamara moet erom lachen, "wacht maar" zegt Sanne "morgenochtend hoop ik dat Max jou ook wakker maak, kijken of je het dan nog steeds leuk vind" en nu lachen ze allebei.
"Zullen we maar eten voor vanavond halen"? vraagt Tamara aan haar vriendin, ik heb namelijk nog geen tijd gehad om boodschappen te doen voordat we hier heen gingen.
"Is goed" zegt Sanne en ze lopen richting de auto, "Max blijf jij hier om op het huis te passen"? Max kijkt verbaasd en loopt dan naar binnen en gaat op het oude kleed liggen die Sanne voor hem had meegenomen.
Als ze na een half uur in het dorp zijn aangekomen haalt Tamara de boodschappen, terwijl Sanne langs de dierenwinkel loopt om hondenvoer te halen. Ze blijft even bij de jonge kittens staan en kijkt er met verbazing naar hoe ze met elkaar stoeien en moet lachen als er één over de ander valt.
Dan ziet ze Tamara uit de supermarkt lopen en samen lopen ze naar de auto terug, thuis aangekomen ruimen ze de boodschappen op en gaan in de tuin zitten nu de zon er nog is.
Dan ziet Sanne iets uit haar ooghoek bewegen, ze draait haar hoofd richting het bos en ziet een man achter een boom naar hun staan kijken.
"Tamara wie is die man"? Tamara kijkt en ziet niks, "Waar dan"? vraagt ze. Sanne kijkt nogmaals en de man is verdwenen.
"Ik weet zeker dat daar iemand stond" dat kan bijna niet, hier woont verder niemand rond het bos, misschien een wandelaar zegt Tamara.
"Misschien heb ik me inderdaad vergist en keek die man toevallig deze kant op" zegt Sanne dan, maar toch voelt ze zich niet helemaal op d'r gemak.