Ik ben buiten heel erg onzeker, waarom? Geen idee, paard is braaf genoeg.
Dus enige tijd geleden schreef ik het volgende [VMR] Ik ben een schijterd, maarja, wat doe je eraan?
Inmiddels wel een keer alleen een buitenrit gemaakt, voornamelijk stap, kleine stukjes draf, galop? No way!
Vandaag had ik in de bak gereden toen een stalgenoot (die van mijn "probleem" weet) de bak in kwam met haar fjord.
Stef, ga je mee naar buiten?
ja is goed, maar wel rustig!
jaja, doen we....
Nouja, zo gezegd zo gedaan, en samen sjokte we het ruiterpad af.
Kleppen, naast elkaar, jamaica af en toe boos kijken, maar gewoon braaf.
Op een gegevenmoment komen we op een redelijk breed pad lang het water..
Stukje draven? Vroeg mijn stalgenoot.
ja is goed, draf durf ik wel
Haar fjord had echter ineens haast. Ging er absoluut niet vandoor, maar draafde flink door, waardoor jamaica het niet bij kon houden en in galop viel.
Stalgenoot keek om, owh, ze galopeert, nouja, dan ga ik ook maar.
Dus zo galopeerde ik achter haar aan.
Nu wil het geval dat ik geen lusje aan mijn zadel heb waar je je tiestrap doorheen doet, dus die heb ik altijd op de seat liggen. Die sloeg echter dubbel en ik zat er pijnlijk bovenop.
Ik dus een beetje zielig...
ff terug naar stap!
Ja zeg! Nou zit je in galop, kom op, door!!
nee! Ik vind het niet eng, maar ik zit op dat klereding!!!
Wij een stuk verder gestapt, en daarna nog een keer een galopje gepakt.
Dit gaan we nu regelmatig doen, en dan wellicht een keer hup, trailer in, trailer bij manege van loon parkeren, vergunning halen, en hobbelen!
. 
YIHOEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!
. 
