Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-06-04 19:08

Drama...

Geplaatst door de TopicStarter : 06-06-04 19:08

Niet om mijn paard, maar gewoon puur mijn eigen onzekerheid en angst. Vandaag had ik wedstrijd, en mijn paard was gewoon echt superbraaf, maar aan het begin wel een beetje aan het rondkijken met zijn kop er op en een beetje aan het snorkelen. Daar was ik alweer zo van slag van dat ik op dat moment dus niet meer rijd, met als gevolg dat mijn paard ook steeds minder gaat lopen en als we eenmaal de proef ingaan en ik hem wel wat meer probeer door te laten lopen hij, heel terecht, ook denkt: jaja, het is mooi met je. Daarnet zat je me ook steeds maar tegen te houden als ik wilde lopen. Tja, en toen eindigde ik weer met 137 en 139 punten als een of twee na laatste...

Lastig... ik vind het wel leuk om wedstrijden te rijden en aan het begin ging het ook heel goed en hadden we helemaal geen last van stress of angst ofzo, maar dat is er op een gegeven moment ingeslopen en probeer eht dan er maar weer eens uit te krijgen. Aan de ene kant denk ik: wat doe ik mezelf toch aan, aan de andere kant denk ik misschien ook dat het iets is waar we doorheen moeten en wat misschien best wel weer beter kan gaan. Zo'n 3 maanden terug durfde ik al helemaal niet meer weg om wedstrijden, clinics of wat dan ook te rijden en dat durf ik nu wel weer, maar dus nog wel zonder resultaat. Ik denk dat ik het deze zomer nog maar eens aankijk en als ik dan nog steeds als een wasknijper op mijn paard zit op wedstrijd, ik misschien dan toch het wedstrijdtenue dan maar aan de wilgen moet gaan hangen.

hebben jullie hier ook wel eens last van en hoe ga je er mee om?

**Geplaatst**: 06-06-04 19:24

Geplaatst: 06-06-04 19:24

Ik heb er ook een beetje last van. Mijn paard is al vanaf begin van dit buitenseizoen met inrijden heel bang voor andere paarden. Vaak ga ik inrijden op een stukje (als het kan) van de andere paarden weg. Hij vind het op ws heel erg spannend vooral als ik er net op zit. Ik hou m dan ook alleen maar tegen en probeer zijn kop weer naar beneden te krijgen (bij wijze van) Wel vergeet ik ondertussen dat ik nog 2 benen heb die mee moeten doen in het geheel. Ik ben op dat moment denk ik gewoon een beetje bang voor m terwijl die helemaal niet gemeen is. Gister ook, had ie het heel erg. Ik galopeer aan het hij spurt me toch weg, wat doe ik?? trek m op de rem! Ja op dat moment vind ik t gewon eng. Ik kan m dan idd beter ff laten gaan, maar dat durf ik gewoon niet.

Wat ik er de laatste weken aan doe, op advies van mijn instructrice, is longeren vlak voor ik wegga. Niet gewoon aan het halster, maar bijgezet. Zodat hij al een beetje over zijn rug aan het lopen is en de frissigheid eraf is! En ik moet zeggen dat hij veel relaxter is als ik dan op de ws opstap en ik kan er meteen veel beter aan rijden. Gister was ik een beetje laat, dus had m alleen maar ff aan halster gelongeerd en ja ik merkte het meteen weer!

**Geplaatst**: 06-06-04 20:14

Geplaatst: 06-06-04 20:14

Stug blijven volhouden!

Ik ken het helaas maar al te goed, heb Vos vanaf het begin zelf gestart, terijwijl ik zelf ook vrijwel geen wedstrijdervaring had, probeer dan maar eens een stuiterende driejarige te controleren terwijl je zelf ook al nerveus bent... Anyway, het ging van kwaad tot erger, ik was altijd hondsberoerd voor een wedstrijd, overgeven, trillen, hyperventileren, ik deed t allemaal tegelijk Scheve mond

En vos hielp ook niet mee, die was altijd zo jolig als de pest en liet me vervolgens in de ring totaal zitten. Vorig jaar was het op een keer zo erg dat ik echt jankend trillend van het paard ben afgestapt, vlak voordat de proef begon, viel daarna ook nog flauw van het hyperventileren...nou toen was de maat vol wat mij betreft, heb het paard in de trailer gepleurd en gezegd "dit doe ik dus noooooit weer".
Helaas/gelukkig was de eigenaresse van Vos even later op het terrein aanwezig, die heeft me dus letterlijk gedwongen de volgende dag weer te starten, het paard was zo suf en sloom als maar kon (ik verdenk haar er nog steeds van dat hij onder de Sedalin zat Schijnheilig

) maar ik reed in ieder geval de proef uit, meteen daarna heeft ze me voor een hele lading wedstrijden ingeschreven (ooo ik kon haar wel iets aandoen). Maar stom genoeg, de afgelopen twee concoursen ging ineens de knop om. Ik weet niet eens waarom, maar de zenuwen bleven gewoon weg. Ik denk dat ik me ineens realiseerde dat ik niets MOET presteren, ik wil het zelf graag maar ik hoef toch niet zenuwachtig te zijn voor mijn eigen reactie? Wat de mensen op stal zeggen kan me niet zo heel veel meer schelen, er zijn er een paar waarvoor je het toch nooit goed doet (daar maak ik me dus niet meer druk om) en een paar die me onvoorwaardelijk steunen, ook al maakt Vos een driedubbele flikflak over het concoursterrein.
Wat mij het meest heeft geholpen is een echte routine opbouwen wat betreft het concoursen rijden. Altijd hetzelfde ritueeltje wat betreft het inpakken, inladen, opzadelen, losrijden e.d. Ruim de tijd nemen voor alles, en vooral neem iemand mee die jou en je paard kent en waar je vertrouwen in hebt. Dan erger je de rest van de mensen die losrijden maar een keertje omdat je een aanwijzingen schreeuwende instructrice meebrengt. Laat je doelen wat betreft winstpunten halen, prijzen winnen e.d. maar even varen, het enige doel wat je nu hebt is weer plezier krijgen in de wedstrijden, de rest komt vanzelf. En gewoon stug concoursen blijven rijden, echt, op een bepaald moment blijven die zenuwen gewoon weg.
Succes ermee!

**Geplaatst**: 06-06-04 20:27

Geplaatst: 06-06-04 20:27

Ja hoor, dat herken ik wel Lachen

.

Gister nog een mooi gevalletje: onbekend terrein, eerste keer op gras en jawel: paard wordt 'frissig' en ik vergeet te rijden. Het proefje zag eruit alsof ik voor het eerst op dat paard zat.

Gelukkig ben ik in staat dit bij mezelf en mn paard te zien en dit proces ook te doorbreken. Ik kan mezelf inmiddels een flinke schop onder mn kont geven. Resultaat: eerste proef 145, tweede 158.

Wat bij mij erg helpt:
- bewustworden van wat er nu eigenlijk gebeurd
- ik ben degene die zich druk loopt te maken om de omgeving, niet hij (tsja goed, na verloop van tijd maakt hij zich ook wel druk). Niet letten op anderen dus.
- ik kan me beter ontspannen als ik even een geintje tussendoor maak, en paardlief reageert daar vrijwel direct op (maw als ik even ontspannen zit te praten ontspant het paard ook).
- verder: gewoon doorrijden en veel overgangen stap/draf. Hij wordt dan ontspannen en ik daardoor ook, mn houding wordt dan beter en doordat mijn houding beter wordt kan hij beter lopen. Zo versterkt zich dat elkaar.
- tenslotte een goede groom (die, als je achterop het wedstrijdterrein een los vlechtje hebt gewoon al elastiekjes bij zich heeft OK dan!

).

Dit werkt voor mijn paard en mij. Kan natuurlijk best zijn dat dit voor jou anders werkt, maar bij mij heeft het veel geholpen. Gewoon de bewustwording alleen al Lachen

.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-06-04 21:55

Geplaatst door de TopicStarter : 06-06-04 21:55

Misschen dat ik inderdaad longeren met bijzet eens moet proberen. Ik heb wel eens geprobeerd om eerst even aan een halstertje te longeren, maar dat hielp niet echt. Ik heb ook eens geprobeerd om thuis eerst los te rijden en dan op wedstrijd gewoon nog heel even voor ik de ring in moest. Thuis liep hij echt heerlijk, dus vol vertrouwen ging ik weg, maar op wedstrijd was het meteen weer kop erop, snorkelen, ik weer buiten spel en dus weer hetzelfde als de vorige keren. En dan heb ik thuis dus echt drie kwartier flink door gereden. Maar goed, toen was ik ook al een hele tijd niet op wedstrijd geweest, dus misschien dat dat er iets mee te maken had.
Het erge is dat Jorden dus eigenlijk ook nog niets doet. Hij bokt niet lelijk, wil je er niet af hebben en als hij al eens gaat rennen is dat ook snel genoeg weer over (over het algemeen) maar het is vooral het gevoel dat hij 'dat wel eens zou kunnen doen' waar ik tegenaan loop en waardoor ik prompt er niet meer aan rijd.
De punten kunnen me eigenlijk al niet meer zoveel schelen, het gaat mij nu vooral om dat ik gewoon fijn kan rijden op concours en dan zullen de punten vast wel weer komen. En ach, anders maar niet. Lachen

Als het maar weer een keer zo wordt zoals toen ik net begon met wedstrijden anderhald jaar geleden en we gewoon compleet zorgeloos overal naar toe gingen...