Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-04 23:13

Relatie op 250 km afstand, vervolg

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-04 23:13

[AM] Relatie op 250km afstand?

In het hierboven staande topic heb ik verteld over mijn (ex?)vriendje,
in Friesland, met wie ik dus 1,5 maand iets gehad heb ongeveer.
Daarna heb ik het uit gemaakt omdat ik er niet tegen kon dat hij geen moeite voor me wil doen.

Inmiddels is er best veel gebeurd, we hebben een fikse ruzie gehad,
heb hem toen anderhalve week niet gesproken,
maar ik miste hem zo erg dat ik het toch maar met hem uitgesproken had.

Nu wil ik dus heel graag in Groningen gaan studeren,
en was daarom dus gisteren naar Groningen gegaan,
om even de universiteit en de stad te bekijken,
maar ja, Groningen ligt niet naast de deur,
en ik wist dat hij er aardig wat mensen kent en heel vaak komt,
dus hem gevraagd om mij rond te leiden.

Ik wist dat ik er nog steeds niet helemaal overheen was,
maar ja, wijs als ik ben dacht ik dat ik het wel aan zou kunnen,
hoewel, misschien wist ik ook wel dat het niet zo was maar verwachtte ik dat hij toch niets meer van me wilde, niet op relationeel gebied in ieder geval...

Ging dus allemaal prima, kwam aan op station, hij zat me op te wachten,
meteen samen opgelopen, waar ik me wel in kon vinden want zodra ik hem in mijn bliksveld kreeg sloeg mijn hard toch ineens wat sneller...
Meteen doorgegaan naar een goede vriend van hem die een rondleiding gegeven heeft etc.
Ondertussen was er wel spanning, maar door oogcontact enzo voor groot deel te vermijden ging het eigenlijk best goed..

Tot we dus bij die vriend van hem op de bank hingen,
ik had mijn benen over zijn schoot gelegd en hij meteen vast pakken enzo,
op een gegeven moment kreeg hij mijn hand te pakken etc etc
En ik had serieus nog zoiets van 'Nee, Liz, dit laat je niet gebeuren!'
(terwijl mijn hart inmiddels riep 'ja! ja! oliebol wat mis ik hem')
Dus ik even weg daar (wc's zijn handig)
Kwam de kamer weer inlopen, en hoe weet ik nog steeds niet,
maar ik stond in een keer in zijn armen,
en zelfs toen dacht ik nog serieus dat ik er onder uit zou kunnen,
tot we dus stonden te zoenen...

Verder dus echt een superleuke dag gehad, samen,
wel proberen beetje te praten over wat er aan het gebeuren was,
maar aan de andere kant ook die discussie beetje vermijden,
omdat we beide weten dat er niet heel veel kansen in zitten,
maar dat wil je op zo'n moment gewoon niet weten!
Ik hou van hem, en dat kan ik tegen hem zeggen,
en dat is zo vreemd voor mij,
heb dat nog bij niemand anders kunnen zeggen enzo,
zat ook serieus even te janken daarover..

Om een lang verhaal kort te maken,
ook aan dit samenzijn kwam weer een eind.
In de trein kreeg ik meteen smsje van hem,
maar ja, ik weet dat als ik de confrontatie niet met hem aanga,
hij zal het niet doen..

Dus heb hem gevraagd of hij me weer zo zou kwetsen.
Dat zat niet in de planning..
Of hij dan wel van plan was om er voor te werken?
Beetje ontwijkend antwoord,
na wat aandringen kwam er dus wel weer uit dat ie me geen valse hoop wil geven..
TE LAAT banketstaaf! (excuseer me)
Ondertussen had mijn trein ook nog eens anderhalf uur vertraging,
geen licht, ventilatie etc, dus de situatie was al verrot,
en heb serieus zwaar zitten huilen.
Dat doe ik dus normaal NOOIT om een jongen..
Mijn eer te na, dacht ik altijd..

't idee van hem is beetje dat ie me wel leuk vindt,
maar andere meisjes ook wel,
en hij zal niet vreemdgaan, maar hij heeft er gewoon superveel moeite mee,
en dan te bedenken dat we dus zover van elkaar vandaan wonen.
En hij gaat volgend jaar in het buitenland studeren,
ik moet vanwege gezondheidsprobs dus in NL blijven,
maar ja, ver weg is ver weg..
en als hij niet denkt dat ie de moeite kan nemen om dit aan te gaan..
Heb hem ook gezegd dat ik er dan geen zin in had,
hij haatte zichzelf daarom kreeg ik als antwoord..

Vandaag op msn met hem zitten praten,
deed ie dus weer heel lief, en dat ie van me hield,
waarop hij toch wel beetje verdrietig eruit zag dat ik geen antwoord wilde geven,
omdat ik niet echt vertrouwen erin had..

Maar ja, ik weet nu dus echt niet meer wat ik er nu mee moet.
Ik hou superveel van hem, en ik weet dat het beter is het niet te doen, maar ik wil hem eigenlijk nog wel een kans geven..
En het slaat nergens op, het GAAT bijna zeker gewoon niet,
dus ik kan me beter in bescherming nemen,
maar ja, hersens zijn kennelijk toch ook bij mij ondergeschikt aan gevoelens..

Ik wilde dit vooral even kwijt op een neutraal terrein,
meeste van mijn vrienden zijn toch al bevooroordeeld wat hem betreft,
terecht waarschijnlijk..

Maar ja, als jullie dit allemaal nog gelezen hebben?
Wat zouden jullie doen?
Heeft iemand in zo'n situatie gezeten en IS er echt uitzicht?

**Geplaatst**: 05-06-04 23:20

Geplaatst: 05-06-04 23:20

Stel het anders zo :

Als je hem nu de rug toekeerd .... wat heb je DAN ?

**Geplaatst**: 05-06-04 23:22

Geplaatst: 05-06-04 23:22

oh the story of my life... telkens afwegen of die weinige goede momenten opwegen tegen de hoeveelheid ellende die je ervan hebt. Weten dat je eigenlijk beter mee kan kappen, dat dat op lange termijn het beste is maar op korte termijn zo'n pijn zal doen dat je de stap niet durft te zetten.

Mijn advies: Kies voor jezelf. En dan geldt: Take my advice, I don't use it anyway.... Haha!

Tegen de tijd dat ik op mijn bodem zit mag je dit nog een keertje tegen mij herhalen Knipoog

**Geplaatst**: 05-06-04 23:22

Geplaatst: 05-06-04 23:22

mijn verstand zou zeggen dat ik het niet zou moeten doen, omdat er een grote kans in zit dat het fout gaat, maar ja de rest zegt natuurlijk dat je het wel moet doen.... ik heb een tijd terug ook zoiets gehad. Ik heb toen wel wat met die jongen gehad, maar dat werkte niet...we zagen elkaar nooit....het is alleen wel moeilijk als ik hem nu nog zie....er is gewoon nog steeds iets ofzo.... en dat heeft hij ook. Ik heb nu alleen een vriend(van wie ik hou en dus ook niet bij weg ga voor hem!) en hij tsja....hij wil vrijgezel zijn ofzo!!

Misschien moet je het gewoon voorzichtig proberen... maar je niet in zoverre voor hem "geven" dat je erg veel pijn krijgt als het uitgaat....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-04 23:34

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-04 23:34

Dat is een beetje probleem, dat diepe gevoel zit er al/nog/weer..
Het ging beter, en ik hou niet zo heel vreselijk meer van hem als eerst,
dat ik er praktisch niet van kan slapen,
kan er nog niet van slapen, maar dat is door het tobben..

En Laura, ik ken je advies, geef het mezelf steeds,
alleen ik neem niet zoveel van mezelf aan..

Heb de neiging hem te smsen, maar het mag niet van mezelf, vraag me af hoe lang ik dat nog volhoudt maar ja.. Lachen

**Geplaatst**: 05-06-04 23:36

Geplaatst: 05-06-04 23:36

ik heb ook iedere keer als hem niet zie niet echt gevoel voor hem, maar als ik hem dan weer zie voel ik het in m'n buik enzo.....
was eigenlijk alleen de laatste keer niet zo, maar toen was ik er met mijn vriendje...

**Geplaatst**: 05-06-04 23:37

Geplaatst: 05-06-04 23:37

Het wordt niks. Echt niet.
Wanneer wil je elkaar zien? Geloof me, een relatie op afstand is zwaar en vereist heel veel doorzettingsvermogen van 2 kanten (been there, done that!). En als hij dat NU al niet kan opbrengen, hoe zal t dan zijn over een paar weken/maanden??

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-06-04 00:05

Geplaatst door de TopicStarter : 06-06-04 00:05

Maybe foolish, maar ja over ruim een maand hoop ik in Groningen te wonen, dan is de afstand al beter te overbruggen,
als hij terug komt uit het buitenland wil hij ook in Groningen gaan wonen..

En ik weet dat ik niet dat soort dingen moet gaan zoeken, maar het is zo moeilijk om het niet te doen

**Geplaatst**: 06-06-04 00:14

Geplaatst: 06-06-04 00:14

Een beetje off-topic, Groningen is hartstikke leuk hoor

. Wat ga je studeren?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-06-04 12:17

Geplaatst door de TopicStarter : 06-06-04 12:17

Geschiedenis

**Geplaatst**: 06-06-04 14:43

Geplaatst: 06-06-04 14:43

Niet doen, hou de eer aan jezelf en zet er nu een punt achter, nu het nog kan. Hoe moeilijk het ook is. Ik heb niet in precies dezelfde situatie gezeten maar loop nu al ongeveer 3 (!) jaar met dezelfde jongen te kl*ten. Hij woont dan wel hier in de buurt, maar nog steeds gaat het niet goed. Ik weet dat het nix kan worden, we passen gewoon niet bij elkaar, sommige verschillen zijn te groot. Ik heb t meerdere malen geprobeerd, hoe pissig ik ook op m was, was altijd bereid om m die kans te geven. Met als resultaat dat ik dus weer gekwetst werd, omdat hij die kans greep en vervolgens er nix mee deed of het toch wat te dichtbij vond en daarom weer afstand nam. Als je het hele verhaal wil weten moet je maar ff PBen, geen zin om dat allemaal hier op te schrijven.

Maar wat ik hiermee wil zeggen is dat hij jou, en jij jezelf valse hoop geeft. Je weet diep in je hart dat het niet gaat werken, maar toch wil je graag, ik weet er alles van. Maar toch denk ik dat het t beste is om het gewoon niet te doen, niet te proberen zelfs. Zeker met zo'n afstand, dan moet de basis van vertrouwen heel goed zijn en als hij naast jou nog veel andere meisjes leuk vind, vraag ik me af of dat vertrouwen er wel is... Iig succes met je keuze!

**Geplaatst**: 06-06-04 19:40

Geplaatst: 06-06-04 19:40

Hee tof, ik doe ook geschiedenis in Groningen, als je nog wat wilt weten daarover dan pb maar hoor! (ook offtopic)

Dan ook nog ff ontopic: ik heb niet precies het hele verhaal gelezen, maar een relatie op zoveel km's kán wel werken hoor, als je allebei een beetje moeite wilt doen dan lukt dat echt. Lukt mij ook, en ik had altijd al een superdruk leven. Maar als je studeert heb je gewoon een Ov, dat scheelt een stuk in de kosten, en in de trein kun je gewoon studeren (of sms'en met je vriendje....).
Nouja, en als ik het zo lees, ziet hij ook best wat in jou....je kunt het toch gewoon nog een keer proberen, wie niet waagt, wie niet wint!
Succes!

**Geplaatst**: 06-06-04 20:52

Geplaatst: 06-06-04 20:52

Een relatie op afstand kan wel degelijk werken, maar het vereist heel wat moeite en toewijding, je moet er allebei onvoorwaardelijk voor gaan en of dat bij de jongen in kwestie daadwerkelijk het geval is twijfel ik toch sterk aan. Zeer spijtig maar dit verhaal een aantal keer gelezen hebbende denk ik niet dat dit ooit echt wat zal worden.

**Geplaatst**: 06-06-04 21:34

Geplaatst: 06-06-04 21:34

Ik en mijn vriend wonen 135 km uit elkaar.. en dat kna alleen werken als je elkaar 100 % kan vertrouwen.. en er allebei voor 200% voor gaat!!
de weekenden zijn bij ond vast voor elkaar.. nu zijn we al redelijk serieus met grote plannen.. maaar als hij er niet voor wil werken bespaar je dan alle verdere pijn.. het doet nu pijn, maar later nog meer..

**Geplaatst**: 07-06-04 12:01

Geplaatst: 07-06-04 12:01

Ik denk dat je je moet afvragen of je de kans dat je weer gekwetst wordt er voor over hebt om nu toe te geven aan je gevoel.
Of je spreekt gewoon af dat jullie proberen om er voor nu een leuke tijd van te maken en dat je eerlijk blijft over de toekomst... Als je meer met hem omgaat wordt het wel wat moeilijker om afscheid te nemen.

Misschien een klein kansje dat het wel wat wordt.. ??? Als jij het risoco wil nemen wetend dat het best een groot risico is en maar een kleine kans dat het goed gaat dan moet je er voor gaan en er zo veel mogelijk van genieten.. Als je niet opnieuw verdriet hierover wil hebben dan kan je mischien beter wegblijven.

**Geplaatst**: 07-06-04 12:04

Geplaatst: 07-06-04 12:04

Gewoon proberen.
Als je je maar bedenkt dat t elk moment over kan zijn.
Ik ben ook begonnen met een relatie op afstand, ik in brabant-zeeland, hij in utrecht.
Het is zo goed gegaan, dat ik voor hem naar utrecht ben verhuisd, en we wonen nu al 2 jaar samen. Lovers

**Geplaatst**: 07-06-04 12:21

Geplaatst: 07-06-04 12:21

mmm die opmerking dat hij jou wel leuk vind maar andere meisjes ook wel daar zou ik over struikelen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-06-04 12:27

Geplaatst door de TopicStarter : 07-06-04 12:27

Die opmerking is meer iets uit onze 'eerste' relatie,
't is in principe nu wel weer aan,
maar heb hem heel duidelijk te kennen gegeven dat ik hevige bedenkingen heb.
Hij doet wel zijn best..

Maar zoals hij zelf zegt heeft hij nogal een last van hormonen,
op zich logisch, als ie er maar niet echt op in gaat..

Ach, ik weet het ook allemaal niet,
ik heb nu zoiets, ik probeer het wel, ik ben toch nog wel gek op hem,
godzijdank minder dan de vorige keer,
maar dat is ook een stuk zelfbescherming.

Ik vertrek morgen voor 8 dagen naar Barcelona,
in die tijd zal ik hem waarschijnlijk ook niet veel zien,
als ik terug ben heb ik diploma-gedoe,
en vervolgens vertrek ik naar Groningen om kamers te zoeken,
van daaruit is de relatie misschien ook een stuk haalbaarder.

Mijn idee is nu dus een beetje alles op een laag pitje te zetten,
proberen te genieten, en verder gewoon afwachten en zien waar het schip strandt,
en hoeveel moeite hij van plan is er in te steken.

Ik heb het voor mezelf in ieder geval heel erg proberen te relativeren,
heb om hem gejankt, en eigenlijk heeft dat best even geholpen,
ben nu in ieder geval veel relaxter eronder..

**Geplaatst**: 07-06-04 12:42

Geplaatst: 07-06-04 12:42

Is ie weer in beeld Knipoog

Ik zal er heel kort over zijn: pluk de dag Hyper!

Geniet van je positieve gevoelens tegenover hem, probeer er een leuke tijd van te maken, maak het allemaal niet te moeilijk en kijk het gewoon aan.
Misschien zit er een vaste relatie in het vat, misschien ook niet.
Maar als je er samen een leuke tijd van maakt dan kunnen ze je die in elk geval niet meer afnemen Knipoog

**Geplaatst**: 07-06-04 12:52

Geplaatst: 07-06-04 12:52

Ik kan me vooralsnog in Oscars tekst vinden, alleen: ga NIET in Groningen studeren voor hem, dat werkt niet... Ik zat op ruim 100 km afstand van mijn vriend (nog steeds trouwens), wilde in Den Bosch gaan studeren. Lekker op kamers, en joechei, nog maar 15 km van elkaar vandaan. Alleen kreeg ik geen kamer te pakken... Na een half jaar op en neer reizen, enkele reis 1,5 uur en dan ook nog veel uren, was ik helemaal op en ben ik gestopt met school. Zou je wel een kamer krijgen... Het gaat uit, en dan zit je daar.

De reden dat je in Groningen wilt studeren is me niet helemaal duidelijk, maar kies aub een school waar je echt zelf heen wilt...

**Geplaatst**: 07-06-04 13:21

Geplaatst: 07-06-04 13:21

mijn man en ik woonden ook 250 km van elkaar af, ik woonde in belgie, hij in nederlander, na 6 maanden elke week op en neer gereis word je het echt beu, iedere keer 2.5 uur rijden is gewoon teveel om het te kunnen behouden, wij hadden besloten om samen te gaan wonen en nog steeds zijn we samen, we wonen nu op de helft van beide ouders, dus geen gezeur van beide kanten OK dan!

het is te doen als je van veel autorijden of treingereis houd maar de momenten die je samenbent zijn echt heel kort door het lange gereis naar elkaar toe!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-06-04 15:41

Geplaatst door de TopicStarter : 07-06-04 15:41

Pervinco, de reden in groningen te gaan studeren is puur dat ik die universiteit het best vind (passen bij mij)
Dat ik dichter bij hem woon dan, zal onderhuids vast meespelen, maar hij is zeker de reden niet..

**Geplaatst**: 07-06-04 16:37

Geplaatst: 07-06-04 16:37

Volgens mij heb ik in jouw andere topic hier ook op gereageerd en het is echt wel te doen, maar alleen als je er allebei voor 100% voor wil gaan. Als hij het minder doet, dan zal het misschien ook nog wel lukken, maar dat betekent dat jij er nog meer aan zal moeten doen en dat gaat echt knagen na een tijdje. Ik zou zeggen, geniet lekker van Groningen en kijk gewoon hoe het loopt, zolang je jezelf maar niet vergeet of wegcijfert voor hem.

**Geplaatst**: 07-06-04 20:21

Geplaatst: 07-06-04 20:21

Ik kan de keuze die je moet maken heel goed begrijpen. Zelf heb ik bijna een jaar geleden de keuze moeten maken of ik zou doorgaan met m'n huidige vriendin. Als ik voor haar zou kiezen, zou ik alles wat ik had moeten opgeven. M'n werk, m'n sociale leven, alles. Zelf heb ik nooit ruzie met haar gehad, maar dat maakte de keuze er niet makkelijker op. Toch heb ik voor haar alles opgegeven, omdat ik wist dat het met haar goed zat.

**Geplaatst**: 07-06-04 20:30

Geplaatst: 07-06-04 20:30

Dit lost zichzelf wel op denk ik.....Heb geduld.