Pony's of paarden missen

Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Ilsiie

Berichten: 8224
Geregistreerd: 01-01-04
Woonplaats: Oostenrijk

Pony's of paarden missen

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-04 20:31

Hoi bokkertjes,

Soms heb ik dat wel eens: dat ik een pony van de manege of ergens anders heeel erg mis... Bijvoorbeeld vanmiddag, ik las een topic en opeens moest ik aan een lievelingspony denken van vroeger, Yankee... Ik zal het hele verhaal nog eens vertellen, want ik moet het gewoon even kwijt.

Okee, ik vertel eerst eventjes wat vooraf: Yankee was een zwarte shetlanderruin van rond de 23 jaar. Het was gelijk mijn lievelingspony toen ik hem zag omdat ik hem zo schattig vond. Ik poetste hem, liep af en toe met hem buiten, reed soms op hem (als ik op hem werd ingedeeld) en liep naast (bij de beginners helpen) bij Yankee.

Iedere maandagochtend werden de pony's in de grote rijbaan losgelaten omdat we toen nog geen paddock hadden, nu wel. De paarden mochten een uur erna in de grote rijbaan dollen. Nu was het zo dat Yankee de leider was van alle pony's, dat zijn er een stuk of 9 denk ik, dat weet ik neit precies.

Zoals elke maandagochtend waren de pony's in de rijbaan gezet, en waren lekker met z'n allen aan het spelen. op een gegeven moment gingen ze door de bak een rennen, met Yankee aan kop. Toen struikelde Yankee en viel, dus de andere pony's liepen in de vaart die ze hadden per ongeluk over hem heen, dus echt niet expres, want het waren toch hele goede vriendjes van elkaar, alle pony's. Dus Yankee stond niet meer op, en de stalhulpen hadden hem uit de bak gehaald, en in zijn box gezet/gelegd. Yankee ademde heel lastig, dus dat hebben ze een poosje aangekeken die dag, maar na een tijdje ademde hij nog niet goed dus is de DA gebelt, die kwam. Die trok de conclusie dat hij een ingeklapte long had, en hij dus een prik moest hebben (ik weet niet of dat de verdoving was dat hij daarna geopereerd moest worden), maar op dat moment werd het Yankee allemaal teveel dus hij sprong (volgens mij tegen de voerbak aan, dat weet ik niet zeker, ik was er neit bij) en viel toen dood neer...

Dat gebeurde op maandag 10 september, de dag voor Twin Towers. Ik reed op zaterdag, dus een vriendin die daar ook rijdt vertelde dit, want ik zit ook bij haar in de klas. ik geloofde er geen snars van, en lachte erom omdat ik dacht dat ze me in de maling nam. Maar toen ik vrijdag op de manege kwam om naast te gaan lopen, en ik wilde naar Yankee toegaan, zag ik dat zijn box leeg was. Er hing een brief op de deur met het hele verhaal, en serieus waar, ik stond daar in het bijzijn van ALLE mensen die op stal waren te janken... echt te janken... ik las de brief af en kon het allemaal niet meer aan dus ik ben weer op de fiets gestapt en naar huis gefietst, ik zag echt helemaal niets, omdat ik nog steeds zat te huilen, dus ik fietste vanzelf de weg terug naar huis, die ik ongeveer slapend kon fietsen.

Toen ik thuiskwam was mijn moeder heel verbaasd, dus ik het hele verhaal verteld, en toen ben ik naar boven gegaan, gaan douchen en toen op mijn bed liggen janken... Verdrietig Verdrietig Huilen Huilen O echt, ik had het neit meer. Ik at 's avonds bijna niets en ben daarna gelijk mijn bed in gegaan en heb heel lang geslapen. 's Avonds laat werd ik weer wakker en ben bij mijn ouders beneden gaan zitten. Toen ben ik beneden weer in slaap gevallen en hebben mijn ouders me op bed gelegd.

De volgende dag heb ik wel gereden, maar bleef neit langer op de manege dan nodig was.

En zodoende denk ik nog heel vaak aan hem, ik heb zoveel van hem geleerd, zoveel met hem gedaan... Ik ben nu over dat verdriet heen, maar het volgende staat alweer naast de deur... Lees dit topic dan maar, dat is niet zo'n groot verhaal Knipoog [PP] Mijn verzorgpony gaat verhuizen... naar frankrijk

Ik weet dus echt niet hoe ik dit nou weer moet gaan verwerken, maar ik houd iig contact.

Ik moest het echt gewoon even kwijt, en sorry voor het superlange verhaal.

En waarom ik dit topic geopend heb, hier kunnen jullie al je verhalen, gedichten enz kwijt over een pony of paard dat jullie nu moeten missen of die erg ziek is, of die jullie waarschijnlijk binnenkort moeten missen. Dit bedoel ik neit als verzameltopic, want dat mag niet, dat weet ik, maar als topic waar jullie je verhaal kwijt kunnen, of verhalen over je (dode of zieke) pony of paard. Je mag er ook een foto bij zetten, maar hou het dan aub bij een, anders wordt dit topic zo traag. Je mag ook gedichtjes enzo erbij zetten.

Ik hoop dat jullie de moeite nemen om iets te plaatsen.

Bedankt voor de moeite om dit verhaal te lezen.

Heel veel liefs en kusjes van Ilse

Ilsiie

Berichten: 8224
Geregistreerd: 01-01-04
Woonplaats: Oostenrijk

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-04 20:32

Uhh... toch een beetje heel lang verhaal geworden ...... sorry!!!

Mocca
Berichten: 17970
Geregistreerd: 10-01-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-05-04 20:48

heb ik bij mijn (nu ex-) verzorgpony Spirit...een ongelofelijk lieve shetlander, met een ondeugend karakter...ik heb maar een paar maandjes voor haar gezorgd, maar ze kende me gelijk...als ik de stal binnenkwam hinnikte ze, en ze moest altijd knuffelen...ze was best een kwal in de omgang, als je met haar ging wandelen ging ze veel te snel, maar na een tijdje had ik haar zover dat ze gewoon meeliep Lovers maarja...toen moest ik van mn ouders mee op vakantie en toen ik 2 weken later thuiskwam was ze verkocht Verdrietig
ik kom nu nog vaak daar p stal, want ik verzorg daar nog meer paarden, maar ik mis haar wel Verdrietig

Ilsiie

Berichten: 8224
Geregistreerd: 01-01-04
Woonplaats: Oostenrijk

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 24-05-04 12:32

Oohh... arme jij... ik mis de meeste pony's wel die verkocht enzo zijn, of weg zijn... Verdrietig

Kusjes Ilse, nog meer verahlen?

_Emma_

Berichten: 6275
Geregistreerd: 18-04-03
Woonplaats: Leiden

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-05-04 14:41

Ik denk de laatste tijd ook aan ponys van de manege, die weg zijn gegaan...

Aan Sunny, daar heb ik echt op leren rijden, was zo'n lieve pony! Al erg oud, 34 jaar, dus hij is nu in het paardenrusthuis. Maar wat heb ik er een verdriet om gehad...
Aan Dendie, daar reed ik na Sunny heel veel op. Eerst was ik heel bang voor hem, ik durfde er nooit op. Maar na een tijdje begon ik hem leuk te vinden, en kon ik hem goed aan. Het was zo'n leuke pony... Verdrietig
Maar hij werd ziek, dampig. Met rijden had hij het altijd erg benauwd, en moest erg hoesten. Nu staat hij bij Sunny, om daar nog een leuke tijd te beleven, zonder het benauwd te hebben. Toen hij weg ging was hij nog maar 12.

Verder denk ik nog aan heel veel ponys, aan Jans, Jonas, Elvira...
Ik mis ze allemaal.

Ilsiie

Berichten: 8224
Geregistreerd: 01-01-04
Woonplaats: Oostenrijk

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 24-05-04 15:54

Tja, ik mis de pony's die weg zijn ook zo erg... Surprise, Jimmy, Yankee (verhaal hierboven), Rocky en Divarra, die 2 staan nog wel op de manege, maar zijn wel eigen paard geworden...

Ik mis er zoveel, Kusjes Ilse

Kliko

Berichten: 3026
Geregistreerd: 19-01-04
Woonplaats: Veldhoven

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-05-04 16:00

Ik mis al onze oude manege-paardjes. Maar gelukkig hebben wij in de kantine een paardenhemel gecreeerd, waar van elk overleden paard een foto hangt met zijn of haar naamplaatje... En iedere keer als je er naar kijkt, sta je er weer even bij stil... Dat is wel een heel mooi idee vind ik.

Blijenata
Berichten: 371
Geregistreerd: 16-12-03
Woonplaats: Ridderkerk

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-04 21:02

Ik heb 6 jaar een manegepaard gereden en die is sinds bijna 2 maanden weg en deze blijf ik mijn hele leven missen.
Ik wou hem namelijk kopen, was bang dat hij de handel in ging en omdat het een oud paard was (21 jaar) wilde ik hem zijn pensioen geven. Ik een weiland geregeld (natuurgebied waar hij met een kudde paarden zou staan).Mijn vader met de manege gebeld, maar mijn vader moest vrijdag middag terug bellen. Dus ik ga 's morgens even nog naar de manege toe om mijn toekomstige eigenpaard even een knuffel te geven en rij ik de parkeerplaats op en zie ik een trailer van de handelaar wegrijden. En hij stond erin. Ben nog nooit zo boos geweest. Heb daar alles verrotgescholden, daarna nummer van de handelaar aan de eigenaar gevraagd (deze wist niet dat die weg ging, want dat heeft iemand anders even geregeld, die wist dat ik hem wou kopen) en nog het verkeerde nummer ook. Uiteindelijk wist ik waar die stond, maar die handelaar wou er heel veel geld voor hebben, maar als die ene mensen hem niet kochten zou die mijn terugbellen. Dat is niet gebeurt en ik ga hem na mijn examen zoeken, maar heb begrepen dat hij het heel goed heeft (in ieder geval beter als op de manege) en ik kom natuurlijk ook niet meer op die manege.

Ik laat wel een schilderij van hem maken, want dan heb ik een eeuwig aandenken en dan heb ik hem toch nog bij mij.

Sorry voor het lange verhaal, maar ik ben er zo boos om, wat ze hebben gedaan.

Qweeny

Berichten: 558
Geregistreerd: 24-04-04
Woonplaats: (leidschenveen) Den Haag

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-05-04 17:25

In de manege waar me vriendin reed was er een hele liefe paard ze heete Iwanda en ik weet niet meer wt er met haar was gebeurd maar toen wij het vroegen zeiden ze dat ze verkocht was maar daar geloofde wij niks van maar ik mis haar ook erg ze was erg lief en je kon gewoon de stal binnen lopen en was nooit chagerijnig. Huilen

Ilsiie

Berichten: 8224
Geregistreerd: 01-01-04
Woonplaats: Oostenrijk

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 28-05-04 17:03

Oooohhh... wat vreselijk voor je Blijenata... Verdrietig Verdrietig Verdrietig ik vind dat echt heel erg erg~!!!!!
en voor jou ook Qweeny!!!

liefs Ilse

cissie
Berichten: 6176
Geregistreerd: 23-08-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-05-04 17:15

Afgelopen zomer is mijn pony overleden, ik mis haar natuurlijk erg maar het viel me best mee hoe erg ik haar mistte ik dacht dat ik dagen overstuur zou zijn en maanden zou treuren dat was niet zo, ja ik was verdrietig maar vrij snel leek alles weer normaal.

Nu bijna een jaar later besef ik pas hoe zeer ik haar mis en het gemis wordt alleen maar erger. Zo kon ik tot verkort aan haar denken met veel vreugde en trots, dit lijkt nu omgeslagen te zijn in gemis en verdriet telkens als ik aan haar denk of foto's zie wordt ik emotioneel en kan ik het niet meer droog houden en dit terwijl ik maar 1 keer om haar gehuild heb nadat ze overleden was.

Pas zag ik op een wedstr een paard wat sprekend op haar leek ik schrok ervan dat ik het liefste alleen maar bij dat ene paard wou blijven en nergens anders meer oog voor had, nu 2 weken verder denk ik nog iedere dag aan dat ene paard en hoezeer deze op Ciska leek, ik zou ooit graag een haflinger willen (in iedere geval geen pony die op Ciska lijkt) maar de laatste tijd begin ik erg te twijfelen en verlang ik steeds meer naar mijn lieverd,ik hoop dat het even een soort van emotionele piek waar ik doorheen moet en dat het vanzelf minder wordt.

Ilsiie

Berichten: 8224
Geregistreerd: 01-01-04
Woonplaats: Oostenrijk

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 28-05-04 17:20

Jah, dat heb ik ook weleens... Verdrietig Verdrietig Verdrietig

Eva_
Berichten: 6698
Geregistreerd: 23-05-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-05-04 17:26

Bonjorno en Linda waren beste maatjes van elkaar...
Ze waren ook mijn beste maatjes.
Ik deed alles met ze...
Ik weet niet meer wanneer het is al zo lang geleden maar in de zelfde week werd een van hun aangereden en brak zijn heup...Als een pony zijn heup heeft gebroken kan hij niks meer doen...dus was het inslapen...Ik was verdrietig...
Dezelfde week werd er een ziek...(weet niet meer wat hij had) en ging dood...

Ilsiie

Berichten: 8224
Geregistreerd: 01-01-04
Woonplaats: Oostenrijk

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 28-05-04 20:16

Ooooh, misschien is die dood gegaan van verdriet??? Kan zijn dat een pony ziek wordt van verdriet omdat hij/zij z'n maatje mist, hoor je wel vaker he!!!

Tancreda4

Berichten: 24041
Geregistreerd: 12-01-03
Woonplaats: ZuidHolland

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-05-04 12:35

Ik heb het met Genderose...
Daarvoor eind 2002 heb ik Tancreda verloren. Gelukkig heb ik dat al een plekje kunnen geven... Genderose zal ik altijd blijven missen...
Maar een jaartje echt verzorgt, maar toch waren we maatjes door dik en dun. Mede omdat we niet konden rijden, niet aan het werk konden. Eerst een dikke kogel, toen de drachtigheid, toen de kreupelheid... Maar dat mocht de pret niet drukken, we hebben echt heerlijk genoten van elkaar, we waren echt de beste maatjes... Mijn zwarte pracht...
Ik deelde alles met haar, elke dag was ik bij haar. Ik had haar gewoon nodig die merrie. Ze was mijn alles.

Nu hoeft er maar wat te gebeuren, en denk ik gelijk aan Genderose...
Ik hoef maar een beetje down te zijn, of ik val in een diepe put, omdat er geen Genderose is waar ik terecht kan...

Mijn dagen zijn leeg, heel leeg, nog steeds. Nu het meer dan een half jaar terug is...

[VvdD] Afscheid... Mijn schat Genderose....
[ITP] Genderose
Verdrietig

Een gedicht, gemaakt door een bokker speciaal voor mij en Genderose:

~Black Rose~

Have you ever noticed,
that life doesn't last forever?
When you want something the most..
God chooses the other..
Watch the rain to fall,
Tears streaming down on your face.
Holding back all your sorrow..
When I see you Crying..
My heart loses his pace..

On that Sunday,when I left you
You thought I would never return..
but I still see you from out of Heaven..
And my loving Fire for you still burns..

I'm a Black Rose..
And if I die,
I won't loose my true identity..
I'm a Black Rose..
I might fade,
but I won't loose my memory..
I am a Black Rose
and you are what my heart chose..

Remember me when the day's are short..
When you walk on you own,
and remember all your memories..
Back..and Forth..
Think about the time we have spent..
In life some things were just simply meant..
And suddenly you turn and see:
A gift of love and hope from me..
I never loose my identity..
Because of you...and then you'll see:

A single Black Rose... Forever Free....

Ilsiie

Berichten: 8224
Geregistreerd: 01-01-04
Woonplaats: Oostenrijk

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 31-05-04 13:09

wat vreselijk.. ikzit hier echt bijna te huilen!!! Verdrietig Verdrietig Verdrietig ik weet echt niet wat ik er van moet zeggen, Tancreda4.... echt niet... nu besef ik eigenlijk pas écht hoe zwaar het me waarschijnlijk zal gaan vallen als mijn verzorgpony Patty écht gaat verhuizen naar Patty, dan iig miljarden foto's maken!!!

LoveDunc

Berichten: 760
Geregistreerd: 21-07-03
Woonplaats: Hillegom

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-06-04 14:09

Pattyrex schreef:
Hoi bokkertjes,

Soms heb ik dat wel eens: dat ik een pony van de manege of ergens anders heeel erg mis... Bijvoorbeeld vanmiddag, ik las een topic en opeens moest ik aan een lievelingspony denken van vroeger, Yankee... Ik zal het hele verhaal nog eens vertellen, want ik moet het gewoon even kwijt.

Okee, ik vertel eerst eventjes wat vooraf: Yankee was een zwarte shetlanderruin van rond de 23 jaar. Het was gelijk mijn lievelingspony toen ik hem zag omdat ik hem zo schattig vond. Ik poetste hem, liep af en toe met hem buiten, reed soms op hem (als ik op hem werd ingedeeld) en liep naast (bij de beginners helpen) bij Yankee.

Iedere maandagochtend werden de pony's in de grote rijbaan losgelaten omdat we toen nog geen paddock hadden, nu wel. De paarden mochten een uur erna in de grote rijbaan dollen. Nu was het zo dat Yankee de leider was van alle pony's, dat zijn er een stuk of 9 denk ik, dat weet ik neit precies.

Zoals elke maandagochtend waren de pony's in de rijbaan gezet, en waren lekker met z'n allen aan het spelen. op een gegeven moment gingen ze door de bak een rennen, met Yankee aan kop. Toen struikelde Yankee en viel, dus de andere pony's liepen in de vaart die ze hadden per ongeluk over hem heen, dus echt niet expres, want het waren toch hele goede vriendjes van elkaar, alle pony's. Dus Yankee stond niet meer op, en de stalhulpen hadden hem uit de bak gehaald, en in zijn box gezet/gelegd. Yankee ademde heel lastig, dus dat hebben ze een poosje aangekeken die dag, maar na een tijdje ademde hij nog niet goed dus is de DA gebelt, die kwam. Die trok de conclusie dat hij een ingeklapte long had, en hij dus een prik moest hebben (ik weet niet of dat de verdoving was dat hij daarna geopereerd moest worden), maar op dat moment werd het Yankee allemaal teveel dus hij sprong (volgens mij tegen de voerbak aan, dat weet ik niet zeker, ik was er neit bij) en viel toen dood neer...

Dat gebeurde op maandag 10 september, de dag voor Twin Towers. Ik reed op zaterdag, dus een vriendin die daar ook rijdt vertelde dit, want ik zit ook bij haar in de klas. ik geloofde er geen snars van, en lachte erom omdat ik dacht dat ze me in de maling nam. Maar toen ik vrijdag op de manege kwam om naast te gaan lopen, en ik wilde naar Yankee toegaan, zag ik dat zijn box leeg was. Er hing een brief op de deur met het hele verhaal, en serieus waar, ik stond daar in het bijzijn van ALLE mensen die op stal waren te janken... echt te janken... ik las de brief af en kon het allemaal niet meer aan dus ik ben weer op de fiets gestapt en naar huis gefietst, ik zag echt helemaal niets, omdat ik nog steeds zat te huilen, dus ik fietste vanzelf de weg terug naar huis, die ik ongeveer slapend kon fietsen.

Toen ik thuiskwam was mijn moeder heel verbaasd, dus ik het hele verhaal verteld, en toen ben ik naar boven gegaan, gaan douchen en toen op mijn bed liggen janken... Verdrietig Verdrietig Huilen Huilen O echt, ik had het neit meer. Ik at 's avonds bijna niets en ben daarna gelijk mijn bed in gegaan en heb heel lang geslapen. 's Avonds laat werd ik weer wakker en ben bij mijn ouders beneden gaan zitten. Toen ben ik beneden weer in slaap gevallen en hebben mijn ouders me op bed gelegd.

De volgende dag heb ik wel gereden, maar bleef neit langer op de manege dan nodig was.

En zodoende denk ik nog heel vaak aan hem, ik heb zoveel van hem geleerd, zoveel met hem gedaan... Ik ben nu over dat verdriet heen, maar het volgende staat alweer naast de deur... Lees dit topic dan maar, dat is niet zo'n groot verhaal Knipoog [PP] Mijn verzorgpony gaat verhuizen... naar frankrijk

Ik weet dus echt niet hoe ik dit nou weer moet gaan verwerken, maar ik houd iig contact.

Ik moest het echt gewoon even kwijt, en sorry voor het superlange verhaal.

En waarom ik dit topic geopend heb, hier kunnen jullie al je verhalen, gedichten enz kwijt over een pony of paard dat jullie nu moeten missen of die erg ziek is, of die jullie waarschijnlijk binnenkort moeten missen. Dit bedoel ik neit als verzameltopic, want dat mag niet, dat weet ik, maar als topic waar jullie je verhaal kwijt kunnen, of verhalen over je (dode of zieke) pony of paard. Je mag er ook een foto bij zetten, maar hou het dan aub bij een, anders wordt dit topic zo traag. Je mag ook gedichtjes enzo erbij zetten.

Ik hoop dat jullie de moeite nemen om iets te plaatsen.

Bedankt voor de moeite om dit verhaal te lezen.

Heel veel liefs en kusjes van Ilse
Ilse het was niet de maandag voor de twin touwers hoor! een week daarna!

Jemawi

Berichten: 3347
Geregistreerd: 26-04-04
Woonplaats: Zuidlaren (Dr.)

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-06-04 22:22

Nu al 10 jaar geleden,maar denk nog iedere dag aan haar.
Lees hier verschillende verhalen van jullie,doet me daar ook aan terug denken...wat trancreda4 verteld over de lege dagen,ken ik maar al te goed,er hoeft maar iets te gebeuren en je denkt eraan ook Verdrietig
Twee jaar heb ik op de manege voor haar gezorgd,ze kwam na de winter uit het land naar de manege en van toen af aan onafscheidelijk.
Bijna iedere les op haar gereden,veel buitenritten gemaakt,gepoetst,verstopt voor de beginnersles,jullie kennen het vast wel.Ze was een lievelingtje van iedereen en werd ontzettend veel gebruikt voor de lessen,waardoor het na een tijdje wat minder met haar ging.Wat last van kleine dingetjes.De manegehouder flapte er in een boze bui een keer uit dat ie haar naar de slacht zou brengen als ze niet op zou knappen.Ik natuurlijk jankend naar huis.Vier weken later stond ze hier in de achtertuin.Ze was toen al 16,maar ik was zó enorm gek van die pony...ze was echt m'n rechterhand.Abnormaal hoe die band was,als ik er nu aan terugdenk.
Twee weken later was het einde verhaal.Afgelopen,over.
K heb een ongeluk met haar gehad tijdens een buitenrit.
Crossen natuurlijk over bospaden,helemaal te gek...ze moet ergens van geschrokken zijn,ze schoot ineens rechts een smal bospad in,en in rengalop kan dat nooit goed gaan...boem,klap...boom.
Ze had een scheurtje in haar ruggewervel,is nooit meer opgestaan.

Nu al 10 jaar geleden,maar ik denk er nog iedere dag aan.
Iedereen heel veel sterkte,of je nou een paard verkocht hebt,een paard verloren hebt of wat dan ook Knipoog

Ilsiie

Berichten: 8224
Geregistreerd: 01-01-04
Woonplaats: Oostenrijk

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 04-06-04 22:26

Ooooh... wat erg voor je, JewelFamke... En jij kan er gewoon niets aan doen, haar niet helpen... vreselijk!!!


En Wendy (LoveDunc), ik wist dat het dichtbij Twin Towers was, sorry!!!

Jemawi

Berichten: 3347
Geregistreerd: 26-04-04
Woonplaats: Zuidlaren (Dr.)

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-06-04 22:35

Tja,stond redelijk machteloos toen,rotgevoel idd.
Van het ongeluk en alles erna kan ik me niet veel meer herinneren,is als een film aan me voorbij gegaan,maar ja,logisch lijkt me.
Stomme is,dat je jezelf juist wél de schuld gaat geven...als ik dit niet,als ik dat niet,maar ja,dat kennen veel van jullie vast.
Eigenlijk best gek dat het hier nou zo staat,mijn verhaaltje.
Zijn weinig mensen geweest met begrip al die jaren.Veel zeggen altijd:"t is toch maar een paard?"
Uhm ja,gelukkig begrijpen jullie allemaal dat een paard geen maar is,net zoals alle andere dieren eigenlijk.

donja15
Berichten: 6
Geregistreerd: 04-06-04
Woonplaats: wamenhuizen

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-06-04 22:47

Hallo ik mins mijn vorige pony Donja heel erg Verdrietig omdat ik haar na een tragisch ongeluk heb moeten laten inslapen Huilen lees er m,aar over als je wil in mijn profiel... ik wet dus hoe erg het kan zijn om je vorige pony of paard of een manege pony nioem maar op.. te moeten missen maar kop op!!!:(:)KuZz melissa

Ilsiie

Berichten: 8224
Geregistreerd: 01-01-04
Woonplaats: Oostenrijk

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-04 12:53

JewelFamke schreef:
Tja,stond redelijk machteloos toen,rotgevoel idd.
Van het ongeluk en alles erna kan ik me niet veel meer herinneren,is als een film aan me voorbij gegaan,maar ja,logisch lijkt me.
Stomme is,dat je jezelf juist wél de schuld gaat geven...als ik dit niet,als ik dat niet,maar ja,dat kennen veel van jullie vast.
Eigenlijk best gek dat het hier nou zo staat,mijn verhaaltje.
Zijn weinig mensen geweest met begrip al die jaren.Veel zeggen altijd:"t is toch maar een paard?"
Uhm ja,gelukkig begrijpen jullie allemaal dat een paard geen maar is,net zoals alle andere dieren eigenlijk.


Natuurlijk is een paard geen "maar"!!!!! een paard is altijd trouw geweest aan de mens, en als het paard er niet was geweest, had de mens vroeger: geen vlees, geen vervoer, geen hulp!!!
Dus ik snap niet dat een paard een "maar" zou zijn...
(niet boos bedoeld, komt miss wel zo over Clown )

Net zo is dat sommige mensen zeggen als ik met mijn verzorgpony loop: "Zo, lekker je hond aan eht uitlaten??" met zo'n vette big smile op hun gezicht Boos! Boos! Boos! Grrrrrr

Maargoed, ik snap je hartstikke goed, JewelFamke!!!! als je dat maar weet!

Laura0503
Berichten: 22
Geregistreerd: 11-11-03
Woonplaats: Hillegom

Link naar dit bericht Geplaatst: 06-06-04 13:18

heey ilse
yankee was echt nog geen 23 hoor
hij was pas 19
maar ik mis hem ook heel erg.
ik was een keer met school op de manege en toen mocht ik op yankee rijden en toen was het gelijk mijn lievelings pony.
maar hij is niet de tiende overleden maar de 17 als het goed is.

Georgette

Berichten: 11632
Geregistreerd: 20-03-03
Woonplaats: Hilversum

Link naar dit bericht Geplaatst: 06-06-04 13:21

Ik herken het, ik denk ook regelmatig terug aan alles paarden en pony's die ik gekend heb en er nu niet meer zijn... Verdrietig