gelukkig einde.....denk je vast...maar het gaat nog verder..
Ik ging dus even wat drinken in de volle overtuiging dat hij daar dus zou blijven liggen. Maar natuurlijk was het gezellig in de kantine en dus vergat ik hem netjes in mijn kast te leggen. Geen probleem want de volgende dag was ik toch vroeg. Maar geen cap!
In opperste verwarring ben ik weer bij de leencaps gaan kijken. Maar ook daar was hij niet te vinden. Natuurlijk even de manege afgezocht maar niets.
Nu heb ik gelukkig twee caps. Dus pakte ik de andere.
De dag erop weer bij de leencaps gekeken, maar niets. Ik begon de moed een beetje op te geven en vreesde voor een nieuwe uitgave te staan. (die andere cap is nog een ouderwetse en dus lekker warm)
Toch maar gaan rijden. Maar hé! Mijn zweep was weg. Nu moet je weten dat de meeste spullen zich in mijn kast vermenigvuldigen. Echt waar! Zo heb ik ineens extra poetspullen, en vooral hoevenkrabbers gedeien goed. Ik heb er intussen al zeven ter adoptie aangeboden.
Twee dagen later ging ik nog steeds trouw bij de leencaps kijken. En daar was hij! Ik weet zeker dat hij daar niet eerder bij had gelegen want ik heb ze allemaal grondig geinspecteerd.
Goed cap terug.
Even navragen bij stalgenoten of ze mijn zweep hadden gezien. En ja dat hadden ze. Ze zagen hem liggen op de poetsplaat en hebben hem in een pensionkast gezet.
En nu leven ze nog lang(hopenlijk) en gelukkig...
Ok ik geef toe. Als ik op stal ben, en dat is vaak en lang, dan is mijn kast meestal open. Maar er is nog niet eerder iets uit verdwenen. Hoogstens toegevoegd. Blijft mysterieus. Mijn cap de lange lanen op...
) en dan neemt hij het altijd voor de zekerheid mee...
