Nou, als eerste:
thnx iedereen! voor jullie steun enzo!!
Vandaag ben ik naar de boerderij geweest.
Ik heb gewoon alle paardjes begroet en de achterste box waar Soraya stond heb ik vermeden. Mijn beste vriendin Lynn heeft al 100x aangeboden dat ik Kenzo, haar Arabiertje, wel kon verzorgen! Nu nog niet, het is daarvoor te vroeg! Eerst moet ik Soraya nog ff verwerken.
Iedereen leefde daar heel erg met me mee. Ik heb wel het naambordje van Soraya gekregen en al haar spullen liggen thuis. Voorlopig hoef ik geen eigen paard meer. Ik denk dat je meer verliest als dan een verzorgpaardje.
Maar jah, dat is mijn mening.
Nou, nu ff verder over vandaag. Ik heb natuurlijk wel gehuild toen ik naar het achterste gedeelte liep. Ik ben niet helemaal naar achteren gelopen. En diep van binnen hoorde ik haar eigenlijk gewoon hinniken. Iedere keer als ze mijn stem hoorde deed ze dat. Dat vond ik zo lief! Het is echt moeilijk om zoiets te verwerken. Alles vloog langs me heen vandaag. Het was echt raar om op stal te zijn zonder dat Soraya er was. De paardjes merkte natuurlijk ook dat er iets was. En het leek alsof alle paarden me wilden troosten. Misschien was het mijn verbeelding, of misschien niet. Het was gewoon anders dan altijd en verschrikkelijk erg om daar weer te zijn. Maar ik moet er toch overheen komen.
En mede dankzij jullie kom ik er wel overheen. Ik stap denk voorlopig niet op een paard. Een moeilijke stap voor mij, maar het moet maar even. Over paarden dromen doe ik natuurlijk altijd nog. En van arabieren zal ik altijd blijven houden.
Een beetje verward berichie, maar ik heb er alles wel uitgegooid zo ongeveer, ookal is het moeilijk om alles op papier te zetten wat je denkt!
Heel veel liefs van Soraya \