Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 29-05-04 19:20

wie heeft ook ooit zijn paard/ pony verloren?

Geplaatst door de TopicStarter: 29-05-04 19:20

hoi hoi,

wie van jullie heeft ook ooit zijn/ haar paard verloren?
Wat was de reden?
Hoe gingen jullie ermee om?
Heb je daarna weer een nieuw paardje gekocht, of wilde je geen nieuw paardje meer? En vanwaar deze keuze?

Groetjes

**Geplaatst:** 29-05-04 19:22

Geplaatst: 29-05-04 19:22

nee ik niet gelukkig mijn snoezie is er nog:D

Happy in me eigen huis met mijn 2 katjes Joris en Lana

**Geplaatst:** 29-05-04 19:55

Geplaatst: 29-05-04 19:55

Lees mijn profiel maar eens, daar staat het hele verhaal.
Ik ben 6 jaar geleden mijn paardje verloren op een totaal onverwacht moment.....

Dag lieve Nick. Dankjewel voor jou. Dankjewel voor alles.
Vergeten zal ik je nooit, dag maatje... 15.05.2004 - 07.06.2010

**Geplaatst:** 29-05-04 19:59

Geplaatst: 29-05-04 19:59

Niet mijn eigen, wel m'n verzorgpony. Die is verdronken in een klein slootje hier. Het was de dag voor dat ik Dennis zou kopen. Dat is toen gewoon door gegaan. Het verdere verhaal valt nog wel te vinden als je zoekt onder 'Max' en 'verdronken'.

Super fijn voer bestel je hier: https://equilin.eu/?partner=217
*Als je haar voor je ogen waait, als je jas om je lichaam draait, als de wind langs wangen aait, weet dat ik je mis* - Acda en de Munnik

**Geplaatst:** 29-05-04 21:22

Geplaatst: 29-05-04 21:22

Ik heb mijn allereerste eigen haflingertje verloren. Ik kwam een keer de stal in en overal zat poep, ze was ontzettend aan de dunne, en onder haar buik hing een hele kwab (met vocht vertelde de da ons later) Dus gelijk de da erbij gehaald. Ze heeft ons medicijnen gegeven zodat haar ontlasting weer wat dikker zou worden. Gelukkig werd het idd weer dikker, dus ik was behoorlijk opgelucht. Echter toen de medicijnen op waren ging het weer berg afwaarts. Dus weer da erbij. Die heeft toen bloed geprikt. Dit bloed was al erg dik, zo dik dat de da het amper uit haar kon krijgen. Toen wist ik al dat het goed fout zat. Al een paar dagen later kregen we de uitslag: het was darmkanker en er was waarschijnlijk niets meer aan te doen. Vier dagen later is ze dmv de kogel ingeslapen. Ik vond het verschrikkelijk, want ik was mijn beste maatje ineens kwijt. Ik wilde ook totaal geen paard meer hebben, maar na een paar maanden ging het toch weer kriebelen.
Ik heb nu dus een ander paard, maar jammer genoeg gaat het rijden daar helemaal niet zo mee zoals ik gewild had. Ik rijd op dit moment niet echt meer met plezier, waardoor ik mijn maatje Mydenos steeds meer ga missen Verdrietig

..If I only could make a deal with God, and get him to swop our places..

Kia: the power to surprise Knipoog

**Geplaatst:** 29-05-04 21:25

Geplaatst: 29-05-04 21:25

ik heb 2 pony's verloren zie profiel.

Waar de kennis van de ruiter ophoudt,begint zijn grofheid!

**Geplaatst:** 29-05-04 21:33

Geplaatst: 29-05-04 21:33

Jep, mijn vorige haflinger (Amulet). Die heeft een tumor in z'n oog gehad, is daar 3 keer aan geopereerd waarbij bij de laatste operatie in Utrecht z'n oog d'r uit is gehaald. Na een jaar bleek dat het tumor in z'n hoofd verder is gaan groeien, toen heb ik hem zo snel mogelijk af laten maken.

Ik heb vrij snel daarna Stupa gekocht, omdat ik eigenlijk al een jaar wist dat het met Amulet fout zou kunnen gaan, al krijg je natuurlijk naarmate de tijd vordert steeds meer hoop. Nu ik erover nadenk heb ik Stupa een maand daarna al gekocht, vrij snel en was ook niet de bedoeling, maar het liep zo. En uiteindelijk ben ik heel blij dat ik zo snel weer een andere pony gekocht heb, misschien was het er nooit weer van gekomen wanneer ik langer gewacht had.

Laatst bijgewerkt door Amulet op 29-05-04 21:33, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst:** 29-05-04 21:33

Geplaatst: 29-05-04 21:33

*knuffel voor iedereen die zijn/haar paard heeft verloren* sterkte!

Happy in me eigen huis met mijn 2 katjes Joris en Lana

**Geplaatst:** 29-05-04 21:46

Geplaatst: 29-05-04 21:46

Ik heb mijn shetlandmerrie in 1989 moeten laten afmaken, omdat ze zware bronchitus had en het heel benauwd had. Ik heb haar 3 jaar gehad
Ook haar veulen heb ik verloren, want die heeft maar 3 dagen geleefd, want ze was een resus veulen.
Ik heb een hele grote foto van van ze hangen boven mijn bank. heeft lang geduurt voordat ik erover heen was.
Heb daarna nooit meer een eigen paard gehad.

**Geplaatst:** 29-05-04 23:03

Geplaatst: 29-05-04 23:03

mijn eerste pony heeft zijn been gebroken op het strand.Was toen niet meer te stoppen en rende de zee in.Viel daar om met mij eronder.Ben toen door mensen onder het paard weggehaald en paard is afgemaakt.

Ik was toen daar niet heel lang verdrietig van, paardje was vals en kreeg er niet echt kontakt mee(wel 3 jaar gehad)

Ik heb toen een andere pony gekregen waar ik 6 jaar heel gelukkig mee was.Pony kreeg toen een klap in de wei van ander paard en brak haar been.Nog naar Utrecht geweest maar was op 3 plaatsen gebroken.Is toen ingeslapen.Dit brak mijn hart.Ben hier heel lang van slag van geweest en wilde geen ander paard meer.

Na paar jaar toch weer begonnen met kriebelen.Toen paarden van de markt gaan kopen die voor de slacht stonden.Om op te knappen en weer te verkopen.Wilde me niet hechten.Dit twee keer gedaan en derde paard is gebleven(kwam niet van de markt)

Paard 5 jaar gehad en erg gaan hechten, helaas drie weken geleden wegens een ongeneeslijke blessure in moeten laten slapen.Veel verdriet van maar het leven moet geen lijden worden voor het paard.

Het laatste jaar heb ik twee paarden gehad dus blijf niet paardloos over.

Ondertussen weet ik dat ik "in de paarden" zal blijven en kan het meer relativeren.Gelukkig had ik al een ander paard(maakt het verdriet niet minder maar je moet door in het ritme van naar stal gaan.

Kan me voorstellen dat als je je paardje verliest dat je niet direkt "op zoek wil".Een ander paard vervangt nooit je maatje wat je bent kwijt geraakt. Maar zorgt wel voor afleiding en dat je doorgaat.

Veel sterkte als je voor dit dilemma staat.

**Geplaatst:** 29-05-04 23:11

Geplaatst: 29-05-04 23:11

Ik heb ook 2 pony's verloren. Huilen

Ik heb nog steeds vaak de angst om nog een pony te verliezen. Als ik daar alleen al aan denk, dat zal ik echt niet aan kunnen.
Als je het verhaal wilt lezen over me pony's die ik heb verloren moet je maar met de zoekmachine gaan zoeken en de naam Beer of Nobel intyppen, dan vind je het van zelf.

**Geplaatst:** 29-05-04 23:25

Geplaatst: 29-05-04 23:25

Vandaag is er nog een paard bij ons op stal overleden... Hij had koliek, en iets aan zn maag, hij was naarf someren gebracht, maar op de operatietafel is zn maag geknapt....

Heel verdrietig allemaal. echt niet leuk!

**Geplaatst:** 29-05-04 23:26

Geplaatst: 29-05-04 23:26

Ik heb ook een pony verloren.
Anne-Mara mijn eerste pony.
Het verhaal staat in mijn profiel.
Ik vond het heel erg, ben daarna ook erg ziek geweest. Maar ik wist wel dat dit het beste was voor de pony omdat ze altijd pijn had.

**Geplaatst:** 29-05-04 23:36

Geplaatst: 29-05-04 23:36

Meerdere...

Tancreda -> Door een wond aan haar been... Ze is uit haar leiden verlost.
Ik ben daarna al snel Genderose gaan doen. Tannies oma die daar ook op stal stond en nog geen verzorgster had.
Genderose werd al snel mijn beste maatje, helaas heb ik vorig jaar november ook afscheid van haar moeten nemen...

Na Genderose ben ik daar op stal weggegaan qua verzorgpaarden...
Heb van November tot een paar weekjes terug een nieuw verzorgpaardje ergens anders geprobeerd. Ik ben er mee gestopt vanwege het niet klikken en me er niet fijn bij voelen...

Hoe ga ik met het verdriet om? Tja... Ik kan er nog steeds niet goed mee om gaan, ik mis Genderose nog iedere dagen...
Moet vechten om niet in een zwart gat vol verdriet en wanhoop te vallen, maar soms sta ik wel erg dicht bij die rand... Verdrietig

Nu wil ik mischien weer een nieuw paardje beginnen... Omdat ik verder helemaal niets te doen heb... Tijd verdrijf.
Maar aan de andere kant wil ik niet, omdat ik nooit meer een Gennie zal vinden waarschijnlijk... Bang ban voor opnieuw een afscheid... En ik voel me er niet echt super bij... Omdat het nooit meer zoals toen wordt.

Ooit een eigen paardje? Mischien, mischien niet... Op het moment weet ik nog steeds niet hoe ik met het verdriet en het gemis om moet gaan, moet mijn draai weer vinden...

[Foto] 2022 Wiet dr eerste jaar (semi)pensioen

**Geplaatst:** 30-05-04 11:14

Geplaatst: 30-05-04 11:14

Mijn beste vriendin is haar veulentje verloren.. Verdrietig

Ze had hem net gekocht, een Quarter Hengstje..
Na een tijd kreeg hij droes, alle andere veulens ook op het weiland.
De andere geneesden, maar hij niet echt.
Heeft heel lang geduurd, heel veel de dierenarts erbij geweest.. Steeds weer antibiotica.
Doordat hij zo ziek was, kreeg ze een echte goede band met hem, hij vertrouwde alleen haar.
Hij was bijna 1 jaar dat ze naar Utrecht moesten om een scan te maken, en om het door te laten spuiten zodat hij beter zou worden.
Zij gaat er met het idee heen dat hij beter word..
Blijkt daar dat zijn luchtzakken vol met droes zitten, een versteend.
Zijn rechterkant was verlamd, zijn lip hing er raar bij, die was dus verlamd..
Er kon nog iets aan gedaan worden, maar dan zou zijn overlevinskans 50% zijn..
En daarna zou hij als het dan al zou lukken, nog minder dan 50% kans hebben dat hij geen gebreken kreeg.
Hij zou altijd bang zijn door vele operaties die hij dan zou moeten krijgen, en hij zou nooit met andere paarden kunnen, hij zou nooit in een bak kunnen lopen.
Het zou enorm egoistisch zijn geweest als ze hem al die operaties had laten ondergaan..
Ze heeft hem ook in laten slapen..

Ze wou wel een nieuw paardje, maar is niet echt op zoek gegaan..
Maar toen kwam ze er eentje tegen op internet, en die heeft ze gekocht..
Ik merk echt aan haar dat de afleiding haar goed doet!

♥

**Geplaatst:** 30-05-04 11:55

Geplaatst: 30-05-04 11:55

ik heb mijn eerste paardje verloren aan ataxie met bloedvergiftiging. Op dat moment zei ik dat ik nooit meer een paard wou. maar na 3 maanden ging het kriebelen en heb ik een ander paard gekocht. die heb ik een dikke maand gehad. haar heb ik weg gedaan omdat ze niet echt goed was. (geen droge benen) en het was een kreng, waar ik op dat moment nog geen zin in had om aan zo'n paard te beginnen. (was nog maar net geleden dat geisha was overleden.) en toen ben ik naar mijn huidige paard gaan kijken, en ben er nog steeds super blij mee.

www.ruitersport-vledderbos.nl
www.vledderbos.nl

**Geplaatst:** 30-05-04 12:04

Geplaatst: 30-05-04 12:04

Ik reed ongeveer anderhalf jaar op een Welsh hengstje, waar ik eigenlijk niet zonder kon. Hij was niet van mij, maar soms voelde het wel zo. Hij werd heel plotseling verkocht, en daar heb ik heel veel verdriet van gehad. Er kwam een nieuwe pony, een merrie, er liep een veulen bij en ik mocht de merrie in gaan rijden. Na 2 weken bleek ze een buikvliesontsteking te hebben en hebben ze haar in laten slapen in utrecht. Dubbel verlies dus... Een paar maanden later ben ik begonnen met een andere pony.

Samba Bailador v. Indoctro juli 2010 [RIJ-ITP] Samba Bailador (v. Indoctro) @ verkoopfoto's & filmpjes

**Geplaatst:** 30-05-04 12:23

Geplaatst: 30-05-04 12:23

Eehh, ik wil niet veel zeggen hoor, maar hier was al een topic over gestart: [PP] Pony's of paarden missen
niet dat ik mijn eigen topic omhoog wil halen ofzo, maar het is zo!

Live your dreams

**Geplaatst:** 30-05-04 15:22

Geplaatst: 30-05-04 15:22

Kijk maar in mijn profiel voor het verhaal van mijn Lorenzo

**Geplaatst:** 30-05-04 15:38

Geplaatst: 30-05-04 15:38

Geen eigen paard, wel een verzorgpaard.. Verdrietig

**Geplaatst:** 30-05-04 16:00

Geplaatst: 30-05-04 16:00

Wij hadden vroeger een paard ( nou ja, mijn moeder, maar ik was er ook gek op ) en dat heette Hidalgo, het was een heel groot donkerkleurig paard en superlief, maar hij kreeg een longbloeding en had een hartafwijking, en we hebben hem moeten laten inslapen... toen had mijn zus een pony, Lorenzo, en die had artrose, toen werd ze er te groot voor, en verkocht ze hem,hij bleef wel op de manege, toen moest hij na een hele tijd ook worden ingeslapen omdat de artrose te erg was, hij kon niks meer...toen had mijn moeder een ander paard Joep, die ze ook jaren heeft gehad, maar die dus ook iets aan z'n been had, en verkocht moest worden, en die leeft gelukkig nog wel, en toen had mijn zus een paard, waar t supergoed mee gaat, en ik kreeg een pony, die na 2 jaar verkocht moest worden omdat ik te groot werd, en nu heb ik dat paard van me zus gekregen, waar het supergoed mee gaat! Haha!

, maar wel veel verlies dus Verdrietig

**Geplaatst:** 30-05-04 16:14

Geplaatst: 30-05-04 16:14

ik wel ik had een K welsh van 7 jaar die deed al een tijd je heel raar de DA erbij gehaald had ze een prikje gekregen en moest voor 8 uur savond weer staan gaan dat was dus neit het geval het ging alleen maar agter uit hij had een hersentumor of bloedvergiftiging en zou nooit meer goed komen met haar toen hebben we haar maar laten inslapen anders lag ze alleen te lijden en dat wouden we haar nie taan doen heb er heel veel verdriet om gehad een een tijdje niet gereden of met paaden bezig geweest en ben toen na een tijdje weer beetj ebegonne by een verzorg pony en nu rijd ik gewoon weer

Laatst bijgewerkt door magic_lover op 30-05-04 16:30, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst:** 30-05-04 16:23

Geplaatst: 30-05-04 16:23

Mijn paard is in januari overleden, gelukkig was hij wel al 26 jaar. Hij had atrose en kon niet meer goed lopen. Heb er nu vrede mee en wil geen nieuw paard meer, omdat wij ook graag kinderen willen en de tijd die ik nu over heb zoveel leuke andere dingen kan doen. Ik heb nog wel voor 4 dagen in de week een draver die ik als mijn eigen beschouw. Immers blijft het bloed toch kruipen waar het niet kruipen kan Schijnheilig

Wie is er online