ik ben pogingen aan het doen tot een verhaal schrijven, hier een stukje:
‘En dan is dit mijn eigen kamer!’ Ruby opende de deur. ‘Wauw!’ Ik knikte en liep de kamer rond. Dit was de eerste keer dat ik in Ruby’s nieuwe huis kwam, sinds ze verhuisd was. Ik zou twee weken bij haar komen logeren, voor de lol. Ruby was mijn enige en beste vriendin. We vertelde elkaar alles. Zo wist ik ook dat haar ouders helemaal niet waren gewonnen in een loterij, wat ze wel beweerden. Ruby’s vader ging altijd naar het casino, hij was gokverslaafde. En ongeveer een maand geleden had haar vader de jackpot gewonnen. Nu hadden ze dit prachthuis gekocht. Ik ging zitten in een van de fauteuilles. ‘En, wat vind je van mijn kamer?’ Ik keek nog eens rond. ‘Leuk, veel leuker dan je oude kamer. Deze mat is ook heel mooi!’ Ruby’s vorige kamer was heel vrolijk geweest, met groen en gele muren, hartjes geschilderd op het plafond en heel kleurrijke meubels. Toch was deze kamer mooier. Er lag parket op de vloer, met daarover een hoge mat. Alles was in beige tinten. De gordijnen en meubels waren allemaal overtrokken met linnen, natuurlijk beige linnen. Wat had ik ook graag zo’n kamer gehad! ‘Wacht even, dan ga ik wat cola halen.’ Ruby sprong op en verdween de deur uit. Ik stond op en liep wat rond. Op het bruine nachtkasje stonden een heleboel foto’s. Toen ik mijzelf zag in een lijstje met ‘best friends for ever’ erop glimlachte ik. Ik moest ook lachen om de vele foto’s en posters van honden. Ruby was dol op honden, ze had er zelf twee. Twee lieve labradors, twee teefjes. Een blonde, Prinsess, en een zwarte, Enjoy. Plotseling kreeg ik het gevoel dat iemand me aanstaarde. Hé? Ik keek om me heen. Niets, alleen een grote hondenposter aan de muur. Plotseling voelde ik een koude windvlaag over me heen streken. Wat was dat?! Ik zag de gordijnen lichtjes bewegen. Natuurlijk, het raam stond open. Ik schoof een gordijn open. Raar… Alle ramen waren dicht en de deur ook… ‘Hier ben ik weer!’ Ruby kwam binnen met twee glazen cola. ‘Proost!’ Zei ze lachend. Ik knipoogde. ‘We krijgen binnenkort waarschijnlijk een nieuw hondje!’ Ruby stond op en zette de computer aan. ‘Ik heb al foto’s,’ Zei ze en wachtte tot de computer was opgestart. ‘Kijk!’ Ik liep naar de computer toe. Een zwart wit gevlekte hond keek me lief aan. ‘Wat is dat voor een ras?’ Ik wist niet veel van honden, in tegenstelling tot Ruby. ‘Dat is een Akita Inu.’ ‘Pardon?!’ Ik gniffelde. ‘Kun je dat nog eens herhalen?’ Ruby knikte en glimlachte breed. Meteen volgde een hele kopie van alles wat over dat ras in de hondenencyclopedie stond. ‘Maar hij is erg schuw en heeft liefde nodig. Het is een reu, en hij heeft nog geen naam.’ Ruby liet de andere foto’s ook zien. Het was een erg lief hondje. ‘Kom, dan laat ik je zien waar jij komt te slapen.’ We liepen een smalle wenteltrap op. ‘Deze etage is speciaal voor jou. Je eigen badkamer, je eigen wc, je eigen slaapkamer, je eigen alles!’ Ik keek rond. Ik vroeg me af waarom ik niet gewoon bij Ruby kon slapen. Deze etage beviel me ook niet. Misschien was het de krakende trap, de verroeste buizen op de badkamer, het donkere interieur of iets anders, er was iets wat me niet beviel. Ik besloot er niets over te zeggen. ‘Kom je mee? Even wandelen met Enjoy en Prinsess.’ Ik knikte en liep de trap weer af.
en? Stem ook in de poll a.u.b.
If I had a heart I could love you, if I had a voice I would sing after the night when I wake up, I'll see what tomorrow brings
Ik ben eigenlijk ook wel benieuwd. Het verhaal geeft me wel het gevoel dat ik verder moet lezen, dus dat is goed Schiet dus maar op met dat volgende deel
Persoonlijk vind ik het schuine lettertype iets minder fijn lezen, maar dat heeft opzich niets met het verhaal te maken
If it's not real, you can't hold it in your hand, you can't feel it with your heart And I won't believe it But if it's true, you can see it with your eyes Oh, even in the dark
Ik knikte en liep de trap weer af. ‘Ik haal de riemen, dan haal jij de honden even?’ Ik knikte en liep naar de bijkeuken, waar de honden hun eigen ‘woonplekje’ hadden. Even later liepen we met de honden aan de lijn de tuin uit. ‘Mag ik een stukje gaan rennen met Enjoy?’ Enjoy was veel sportiever dan Prinsess, net als ik tegenover Ruby. ‘Is goed, als je deze weg blijft volgen kun je op een gegeven moment rechtsaf en dan kom je op een pad naast een beekje. Als je dat pad blijft volgen kom je uiteindelijk bij een open plek.’ Ik knikte. ‘Nou, tot zo dan hé?’ Ruby knikte ook. ‘Wacht op me bij het veldje. Als ik er na twintig minuten nog niet ben kom je maar terug. ‘Oké, tot zo dan!’ Ik begon te rennen en Enjoy kwam enthousiast achter me aan. Even later was ik aangekomen bij het beekje. Er hing een enge sfeer. Er hing griezelige, spookachtige nevel en het was er doodstil. Ik schrok me dus ook kapot toen ik een kraai keihard hoorde krijsen. ‘Kom Enjoy…’ Ik maakte mijn zin niet af, want mijn stem sneed akelig hard door het hele gebeid. ‘Wat doet een meisje zoals jou, alleen in het bos?’ Mijn hart begon sneller te kloppen en ik draaide me om. Niets, niemand, nergens. Wie was dat geweest?! ‘Hallo daar?’ Vroeg ik met een angstige stem. Enjoy wou plotseling niet meer verder. Ze bleef stokstijf staan, in de jachthouding en met haar staart stokstijf door de dunnen nevel gestoken. Toen blafte ze drie keer keihard. ‘Wie was dat…?’ Ik draaide me om. Toen schrok ik me te pletter. Een lange man in een zwarte regenjas. Een kraag die tot boven zijn mond was opgezet, en een hoed die over zijn ogen kwam. ‘Wie… Ik…’ Enjoy blafte nog eens. Toen moest ik terug. Ik had het gevoel dat de man niet veilig was. Ik begon te rennen, met Enjoy op mijn hielen. Toen ik nog eens omkeek zag ik dat de man achter me aan kwam. Maar hij had geen kans, ik zat op een atleetclub en bovendien zag ik dat hij mank liep. ‘Kom terug!’ Zijn stem klonk als een machine die jaren niet gelopen had. Een akelige stem, met een diepe rochel erdoorheen. Ik rende steeds harder, en Enjoy haalde me in. Staart tussen de benen en rennen. Toen was ik weer veilig, op de oprijlaan. Toen realiseerde ik me Ruby. Waar was ze?! oliebol! Ik besloot terug te gaan. Of toch niet? Of wel…? Of..? Toen ik het beeld weer voor me zag van de enge man, besloot ik om eerst aan te bellen bij de ouders van Ruby. Met trillende vingers drukte ik op de bel. ‘Ding, dong.’ ‘Haay!’ ‘RUBY!’ Ik viel Ruby in haar armen. De tranen stroomden over mijn wangen. ‘Wat is er?’ Ik strompelde naar binnen en vertelde alles. ‘Kom maar, dan krijg je iets tegen de schrik.’ Ik glimlachte met trillende mondhoeken. ‘Waar was jij eigenlijk?’ Ruby ging zitten en maakte een gebaar dat ik dat ook moest doen. ‘Nou…’
If I had a heart I could love you, if I had a voice I would sing after the night when I wake up, I'll see what tomorrow brings
Oeh, spannend weer! Zitten wel wat typfoutjes in, maar das een kleinigheidje. Denk dat ik hier maar moet stoppen anders slaap ik echt niet meer vannacht!
Misschien dat er ook een speciale verhalenbundel moet komen ofzo hier op Bokt. Dan kan iedereen er bijvoorbeeld zijn hele verhaal neerzetten, zodat iedereen ze kan lezen
Of nog beter: Een echte verhalenbundel laten maken, die je dan via internet (Bokt natuurlijk ) kunt bestellen of gewoon in de boekenhandel kunt kopen. Moet je wel ff een uitgever vinden die dat wil doen
jee dat is een goeie verhaal.. 1e en 2e deel, mooi misschien ooit in 1 x allemaal op bokt zetten.. dan hoef je neit steeds te wachten op de volgend deel