Albert was toch aan het werk en kon me er dus ook niet van af houden
Usti gezadeld en even aan m'n vader gevraagd of hij het hek open en dicht wilde doen.
"Wat ga je doen dan, dat kun je best zelf"
"Nee ik ga met Us naar het bos en wil liever op het erf opstappen"
"Is dat wel verstandig"
"Vast niet, maar ik wil het gewoon proberen"
Zo gezegd zo gedaan, op het erf opgestapt en het bos in.
Na 100 meter begonnen de merrie's te gillen en kwam hij recht omhoog, om vervolgens om te draaien en weer richting erf te lopen.
Hem een goede tik gegeven weer omgraaid en weer het bos in.
Papa riep nog of hij moest op de fiets (doet Albert anders ook), maar ik zei dat ik best alleen kon.
Nu kwam ik wel 800 meter verder, was het heuveltje al over en de bocht om, steekt er een keer een ree over.
Usti schrikt zich rot, keert om, geeft een gigantisch boksalvo en daar ging ik.
Languit op de grond zag ik nog net een rode schicht tussen de bomen verdwijnen.
Even later hoorde ik m'n vader roepen: Ik heb hem, is alles goed.
Hij was uit voorzorg maar op het erf blijven wachten en had Usti mooi opgevangen
Daarna toch maar in de wei gaan rijden
Ik vrees voor Albert dat Mountainbiken maar z'n nieuwe hobby moet gaan worden
.
Je moet wel een beetje voorzichtig doen hoor. Misschien iemand anders op een van de merries mee laten gaan? 
, elke aanleiding was er één waarschijnlijk.
....oeps, fóutje