Bokt.nl

**Geplaatst:** 18-01-02 20:03

Geplaatst: 18-01-02 20:03

ik heb gelukkig niet het zelfde meegemaakt,maar wens je wel heel veel sterkte.
groetjes diana. Knipoog

levi,Het liefste van het liefste wat er maar kan bestaan heb ik in jou gevonden ik laat je nooit meer gaan!!

ga even naar www.stopwredeveetransporten.nl en teken,en geef aan iedereen door!!

**Geplaatst:** 18-01-02 20:07

Geplaatst: 18-01-02 20:07

Het lijkt me idd heel moeilijk. Gelukkig hebben jullie met z'n allen er naar toe kunnen werken, dus dat maakt het op een bepaalde manier gemakkelijker dan als je je moeder klotsklaps zou verliezen.

Heel veel sterkte, want ik kan me voorstellen dat je je moeder nog steeds erg mist.

~het komt uit de lengte of uit de breedte~

**Geplaatst:** 18-01-02 20:50

Geplaatst: 18-01-02 20:50

ah sterkte zeg lijkt me moeilijk voor je.waarom heeft hij dat je moeder belooft?

Quote Apollo: Als ik nooit alcohol had gedronken he, zat ik nu waarschijnlijk op de universiteit *LOL*

I'm not your f*cking barbie bitch

**Geplaatst:** 18-01-02 20:59

Geplaatst: 18-01-02 20:59

oh wat erg
Verdrietig

nog heel veel sterkte zeg

**Geplaatst:** 18-01-02 21:25

Geplaatst: 18-01-02 21:25

Hoi Nora, knap van je dat je je verhaal hier durft te vertellen.
Beiden mijn ouders leven nog, maar mijn stiefvader is op 24 december 2000 overleden. Hij stierf ook aan kanker. De laatste maanden van zijn leven waren afschuwelijk, om over de laatste weken en dagen maar niet te spreken. Hij was gewoon thuis, op wat incidenten na dan, mijn moeder zorgde voor hem. Omdat ik de enige van de kinderen ben die dichtbij zit en bereikbaar is, heb ik veel meegemaakt van wat er gebeurde.
Op een zeker moment werd de situatie zo verschrikkelijk dat ik hem zijn dood gunde in zekere zin, omdat hij dan geen pijn meer zou hebben. Het enige wat hij nog had in het leven was pijn.
Het kost mij toch moeite om aan hem terug te denken zonder het beeld van zijn ziekte, soms lukt dat en soms niet. Toch blijft het belangrijk om aan hem te blijven denken en dat doe ik dus ook veel.

Dat jij je moeder ontzettend mist, kan ik wel begrijpen. Je vader zijn nieuwe vriendin zal nooit jouw moeder zijn, dat is onmogelijk. Maar ontneem haar alstjeblieft niet de kans om er voor je te zijn, het kan jou ook helpen namelijk.

Heel veel sterkte.

**Geplaatst:** 18-01-02 21:51

Geplaatst: 18-01-02 21:51

nog gecondoleerd.
Ik vind het heel knap van je dat je over kunt schrijven.

Prima schreef:

Gelukkig hebben jullie met z'n allen er naar toe kunnen werken, dus dat maakt het op een bepaalde manier gemakkelijker dan als je je moeder klotsklaps zou verliezen.

Helaas ben ik het hier niet helemaal mee eens.
Ook al weet je dat je iemand gaat verliezen, het is niet voor te stellen hoe het is als die persoon er ook echt niet meer is.
Vooral op die jonge leeftijd niet.

Tenminste zo heb ik het ervaren.
Mijn vader is overleden '83 toen ik 9 was.
Ook wij wisten dat hij niet meer beter werd.
Ik heb ook geprobeerd voor te stellen hoe het zou zijn als ie er niet meer was. Maar dat is onmogelijk.
Dat wist ik naderhand natuurlijk ook pas.

**Geplaatst:** 18-01-02 23:20

Geplaatst: 18-01-02 23:20

Ook ik heb 3 jaar geleden mijn moeder verloren aan kanker. Zij had al meer dan 10 jaar kanker en ik wist dan ook al een aantal jaar dat zij evt. dood zou kunnen gaan.
Gelukkig heeft zij het lang volgehouden, zonder veel pijn.
Je weet al zo lang dat er iets zou kunnen gebeuren, maar je kunt het je echt niet voorstellen. Als je moeder dan toch overlijd, terwijl je dat al twee weken weet, omdat zij in het ziekenhuis ligt, komt dat toch als een klap.

Ik was in zuid Duitsland op stage toen ik telefoon kreeg. Mijnvader, ik moest maar de eerst volgende trein naar Nederland nemen. Ik was compleet overstuur uiteraard en een lieve vriend heeft mij geholpen met een treinkaartje, spullen pakken ed.
Ze heeft toen nog iets van anderhalve week in het ziekenhuis gelegen, en het is erg moeilijk je eigen moeder zo te zien.
Zwak en bleek, terwijl je moeder voor je gevoel altijd sterk en krachtig zal blijven tot ze 100 jaar is.
Gelukkig is het voor mijn moeder toen snel gegaan. Ze is heengegaan terwijl mijn vader, mijn zus, haar zus en de man en ik bij haar waren.
Ze lag rustig te slapen en is rustig heengegaan.
Ik ben daar erg blij meegeweest, ik heb op deze manier redelijk afscheid van haar kunnen nemen.

Het is ondertussen 3 jaar geleden, maar het is nog als de dag van gisteren. Ik mis haar nog iedere dag, werkelijk waar, er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk.
Als ik met Isolda onderweg ben en ik zie bv. een zware wolkenmassa met 1 enkel zonnestraaltje daar door heen breken, of ik zie onderweg een speciale bloem of een een dier wat je niet zo vaak ziet, een reetje of een zeehond. Dan denk ik aan haar. Dat is een prettige gedachte.

Soms ben ik bang dat ik ga vergeten. Dat ik haar gezicht zal vergeten of de dingen die ze deed, de liedjes die ze zong.
Maar nu, na drie jaar ben ik het nog niet vergeten, dus ikdenk dat ik het nooit zal vergeten.

Gelukkig maar.

Ook mijn vader heeft ondertussen een nieuwe vriendin gekregen. Ze zijn erg gelukkig met elkaar, doen leuke dingen en gaan samen op vakantie.
Eerst vond ik dit moeilijk, een andere vrouw in huis. Maar ook daar wen je aan en ze is mijn moeder niet, probeert dat ook niet te zijn. Dat is prettig en het doet me erg goed mijn vader zo gelukkig te zien.

**Geplaatst:** 18-01-02 23:26

Geplaatst: 18-01-02 23:26

je vergeet die dingen echt niet
Na 19 jaar denk ik ook nog elke dag aan men vader.
Wel anders als eerst
vroeger was ik b.v. boos.
ik vond het oneerlijk. Nu heb ik dat gelukkig niet meer.
Vroeger moest ik ook vaker huilen.
Nu ook nog wel eens maar gelukkig niet zo vaak meer.
Maar vergeten, nooit!
gelukkig niet.
Al baal ik wel dat ik dus pas 9 was en dus helaas gewoon niet heel veel van hem weet. Ik zou best meer willen herrineren, maar ja...

**Geplaatst:** 18-01-02 23:47

Geplaatst: 18-01-02 23:47

Lijkt me vreselijk, ik heb dan ook veel bewondeering voor jullie, hoe je daar mee om gaat. Ik denk dat je je vader of moeder vooral mist op bijzondere dagen, als je een vriend hebt, die je vader of moeder nooit zal kennen, als je gaat trouwen, als je een kind krijgt....etc etc. Maar natuurlijk ook zomaar als je iets leuks mee maakt en je zou dat willen delen. Heel veel sterkte.

~*~ Pienie fan! ~*~
www.jura-artwork.nl

**Geplaatst:** 19-01-02 00:46

Geplaatst: 19-01-02 00:46

Mijn vader is door een ongeluk omgekomen toen ik 6 was.
Jaren heb ik mijzelf voorgehouden dat je toch niet veel aan een vader had, dat ik ook best met alleen met een moeder kon.
Maar later besefte ik dat ik toch wel heel graag had gehad dat mijn vader kno zien hoe het met mij ging. Het deed toch wel heel veel pijn als je o ouderavonden overal vaders zag maar bij mij nooit.
Dat ik nu heel gelukkig ben, dat vind ik zo jammer dat ik hem dat niet meer kan vertellen.

Het is nu al 19 jaar geleden maar ik zal het nooit vergeten.

En ook al was het mijn vader en niet mijn moeder, ik kan me goed voorstellen hoe jij je nu voelt.

**Geplaatst:** 19-01-02 02:30

Geplaatst: 19-01-02 02:30

Prima schreef:

Gelukkig hebben jullie met z'n allen er naar toe kunnen werken, dus dat maakt het op een bepaalde manier gemakkelijker dan als je je moeder klotsklaps zou verliezen.

Helaas ben ik het hier niet helemaal mee eens.
Ook al weet je dat je iemand gaat verliezen, het is niet voor te stellen hoe het is als die persoon er ook echt niet meer is.
Vooral op die jonge leeftijd niet.

Tenminste zo heb ik het ervaren.
Mijn vader is overleden '83 toen ik 9 was.
Ook wij wisten dat hij niet meer beter werd.
Ik heb ook geprobeerd voor te stellen hoe het zou zijn als ie er niet meer was. Maar dat is onmogelijk.
Dat wist ik naderhand natuurlijk ook pas.
[/quote]

Zo heb ikhet ook ervaren, ik was "al" 25 toen mijn vader overleed na acht jaar ziek geweest te zijn en toch kwam het heel onverwacht. Je weet dat het gaat gebeuren maar je kan je er niet echt op voorbereiden. Ik hoor dat ook van veel andere mensen in mijn omgeving en eigenlijk is het ook wel logisch. Hoe kan je je in vredesnaam voorbereiden op het overlijden van iemand waar je vreselijk veel van houdt? Ik vond ook de lijdensweg die mijn vader doormaakte verschrikkelijk om mee te maken en heb af en toe wel eens gedacht dat het juist gemakkelijker zou zijn geweest wanneer het in één keer afgelopen was geweest. Feit is dat het in beide gevallen even moeilijk blijft en dat je niet kan zeggen dat het een gemakkelijker is dan het ander. Iemand verliezen is heel erg, op welke manier dan ook.

Ik ben wel dankbaar dat hij mij in elk geval volwassen heeft zien worden. Als je zo jong je vader of moeder verliest heb je die ouder nog zo hard nodig in je dagelijks leven en dat maakt het nog verdrietiger.

**Geplaatst:** 19-01-02 18:00

Geplaatst: 19-01-02 18:00

mijn opa en oma zijn ook overleden aan kanker, ben bang dat mijn vader het ook heeft want het is tog erfelijk? echt hele afschuwelijke ziekte en zoveel jonge mensen sterven het is niet eerlijk... Huilen

Jij heel veel sterkte!

~Be as you are~

**Geplaatst:** 19-01-02 18:03

Geplaatst: 19-01-02 18:03

Jura schreef:
Ik denk dat je je vader of moeder vooral mist op bijzondere dagen, als je een vriend hebt, die je vader of moeder nooit zal kennen, als je gaat trouwen, als je een kind krijgt....etc etc. Maar natuurlijk ook zomaar als je iets leuks mee maakt en je zou dat willen delen. Heel veel sterkte.

Ja, je hebt helemaal gelijk. Ik heb nu onderhand meer dan 6 jaar een vriend, we gaan nu samenwonen en hebben een huis gekocht. Dat moet helemaal verbouwd worden enzo, we zijn er nog laaaang niet klaar mee. Ik had graag samen met haar dingen bedacht, weet ik veel kleuren en meubels ed. Ze had altijd goede ideen en dan vraag ik me weleens af, wat zou zij gedaan hebben Verward

En aan trouwen denk ik nog maar niet. Ik weet nog niet hoe ik dat zal hebben. Trouwen zonder je moeder? Een kind krijgen zonder mijn moeder? Is toch moeilijk, dat zijn toch DE dingen die je met je moeder bespreekt en samen dingen doet. Had ik in ieder geval wel gedaan, we hadden samen een goede band.
Maar gelukkig ben ik tevreden met wat ik heb. Met de mooie herinneringen.
Kawa, ik ben blij dat jij ook niets vergeten bent. Dan zal ik dat vast ook niet doen!

**Geplaatst:** 20-01-02 19:50

Geplaatst: 20-01-02 19:50

het lijkt me heel erg zwaar en moeilijk om je moeder te verliezen als je nog zo jong bent.
ik heb het net met oma achter de rug, maar dat was al heel erg.
heel veel sterkte verder allemaal...

http://www.zorgenpaarddagbesteding.nl
http://www.eenigenburgerpaard.nl

Bokt.nl

(nu we er toch over hebben) mijn moeder is overleden...

Wie is er online