Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-05-04 09:07

Geplaatst: 05-05-04 09:07

ojee schreef:
Het gaat op zich wel. Ik ben alleen heel erg moe. Moe van alle dingen die door mijn hoofd blijven gaan...

En ik kan je verzekeren dat dat nog wel zo blijft tot je echt je hart en een beslissing hebt samengebracht! Ik heb die periode ook echt ervaren als de rotste in mijn leven vooral ook omdat ik nooit abortus zou willen doen en iedereen me probeerde om te praten en sommigen zelfs te 'dwingen'.

Daarom ben ik nu zo gelukkig, omdat ik ZELF uiteindelijk toch mijn hart heb gevolgd en je ziet, het komt allemaal op zijn pootjes.

Heb je al enig idee gekregen wat je gaat doen? Lachen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-05-04 09:39

Geplaatst door de TopicStarter : 05-05-04 09:39

Ik heb nog geen idee. Het ene moment denk ik dit en het endere dat. Dat is toch ook eigenlijk niet eerlijk??? Als je een kind op de wereld zet moet je er toch 100% achter staan...
Ik heb ook het idee dat sommige mensen in mijn omgeving er echt van uit gaan dat ik het weg laat halen. Als ze dat aan mij laten merken word ik toch onbewust een beetje pissig. Ik kan wel zeggen dat ik behoorlijk in de war ben van al deze gevoelens.

**Geplaatst**: 05-05-04 09:41

Geplaatst: 05-05-04 09:41

Dat is niet realistisch ojee. Want weet je, je kan zeggen dat je er 100% achter moet staan dat je het laat komen, maar zoals ik al eerder zei, je moet er veel meer achter staan als je het laat weghalen. In jouw situatie kun je niet ineens denken 100% want het overkomt je, onverwachts en jouw geest en lichaam moeten zich daarop instellen. Wat je beslissing uiteindelijk ook zal zijn. Jij kan niet zeggen ik sta 100% achter het laten komen, maar sta je wel 100% achter abortus dan? Knipoog

**Geplaatst**: 05-05-04 09:42

Geplaatst: 05-05-04 09:42

Dat je in de war bent vind ik overigens iets wat normaal is. Wat je omgeving vindt, aanneemt of denkt, daar moet je lak aan hebben. Jij moet de beslissing nemen en niet later meoten denken, 'ja maar ik deed het omdat mijn omgeving.....'.

**Geplaatst**: 05-05-04 10:55

Geplaatst: 05-05-04 10:55

Ik had het er laatst over met een vriendin, wat als ik zwanger zou raken(ben ook 26 en vaste relatie), ook al gebruik ik anticonceptie..Ik zou het werkelijk waar niet weten, ik kan het jou dus ook niet vertellen. Ik vind wel dat je heel volwassen en heel goed nadenkt over wat er gaande is, dus welke keuze je ook zou maken, ik denk dat het in beide gevallen ok zou zijn, je overweegt alles..Mss helpt het je om alles op te schrijven, je gedachtes, je angsten etc etc. Ben je al op internet aan het rondstruinen geweest, zowel op zwangerschapsforums als die van abortusklinieken/forums? Wie weet dat je door het lezen van ervaringen het iets meer op een rijtje kan krijgen.
Wat Fasel ook zegt hierboven, NOOIT en te NIMMER je keuze laten beinvloeden door je omgeving, hier niet en in je thuisomgeving niet. Natuurlijk kun je luisteren naar hun argumenten, maar als iemand jou zou zeggen, dat je het financieel niet kan bolwerken, ik en mn zusje zijn opgegroeid bij onze moeder die leefde van een bijstandsuitkering en ze hoefde zich niet in de schulden te werken voor ons hoor. Alleen aan de wereld van de merken konden wij niet deelnemen, nou ja jammer dan, je leert wel te leven..
Heel veel sterkte!!

**Geplaatst**: 05-05-04 11:49

Geplaatst: 05-05-04 11:49

Ik heb niet alles gelezen, maar zoals ik het in het begin las krijg ik het idee dat je wel weet wat je wilt.

Tussen de regels door meen ik dat je het kind ergens wel zou willen houden, maar je omgeving en je werk en dat allemaal er om heen lijkt nogal aan je te trekken.

Maar dat idee krijg ik....luister naar jouw gevoel, wat andere er van denken maakt toch verder niet uit?
Met je werk zal er ook wel uit te komen zijn, en je familie en vrienden zullen je als het goede zijn gewoon steunen lijkt mij....je bent immers 26 en het is jouw keus.

Weg laten halen lijkt mij afschuwelijk...maar heb er dan ook een paar meegemaakt die er heel erg mee zaten en heel erg veel spijt van hadden gekregen.

Succes iig.

**Geplaatst**: 05-05-04 13:28

Geplaatst: 05-05-04 13:28

Volg je hart, ergens diep in ons hart weten we allemaal wel wat we moeten doen. Alleen proberen we heel vaak met verstandelijke argumenten die gevoelens te onder drukken.

**Geplaatst**: 05-05-04 13:51

Geplaatst: 05-05-04 13:51

Ik heb niet alles gelezen (6 blz. is erg veel) maar wat vind de 'vader' ervan, of weet die het niet?
In je alleentje voor een kind zorgen is natuurlijk al een hele moeilijk taak, misschien dat die jonge er wat mee kan.

Het lijkt me ook erg moeilijk om later tegen het kind te zeggen dat het een ongelukje is en het daarom geen vader heeft...

**Geplaatst**: 05-05-04 15:52

Geplaatst: 05-05-04 15:52

ojee schreef:
Ik heb nog geen idee. Het ene moment denk ik dit en het endere dat. Dat is toch ook eigenlijk niet eerlijk??? Als je een kind op de wereld zet moet je er toch 100% achter staan...
Ik heb ook het idee dat sommige mensen in mijn omgeving er echt van uit gaan dat ik het weg laat halen. Als ze dat aan mij laten merken word ik toch onbewust een beetje pissig. Ik kan wel zeggen dat ik behoorlijk in de war ben van al deze gevoelens.

Ik heb me helemaal gek getwijfeld..... ik moest kiezen tussen een kind en een man....... in mijn geval was het geen kind en de man houden of het kind houden en de man weg Haha!

En tot de dag van vandaag nog geen seconde spijt gehad........... Haha!

**Geplaatst**: 05-05-04 16:45

Geplaatst: 05-05-04 16:45

gijsenkim"]
[quote="ojee schreef:
Ik heb nog geen idee. Het ene moment denk ik dit en het endere dat. Dat is toch ook eigenlijk niet eerlijk??? Als je een kind op de wereld zet moet je er toch 100% achter staan...
Ik heb ook het idee dat sommige mensen in mijn omgeving er echt van uit gaan dat ik het weg laat halen. Als ze dat aan mij laten merken word ik toch onbewust een beetje pissig. Ik kan wel zeggen dat ik behoorlijk in de war ben van al deze gevoelens.

Ik heb me helemaal gek getwijfeld..... ik moest kiezen tussen een kind en een man....... in mijn geval was het geen kind en de man houden of het kind houden en de man weg Haha!

En tot de dag van vandaag nog geen seconde spijt gehad........... Haha!

[/quote]

Het risico dat ik mijn vriend zou verliezen had ik ook en dat heeft me bang gemaakt. En bijna had ik me laten meeslepen door wat de omgeving vond dat ik moest doen, maar ben ik blij dat ik het niet gedaan heb!!!

Ik krijg nu een kindje en toen het pas echt tot mijn vriend doordrong is hij helemaal bijgedraaid! Ben nu gelukkiger dan ooit!

**Geplaatst**: 05-05-04 17:01

Geplaatst: 05-05-04 17:01

gijsenkim"]
[quote="ojee schreef:
Ik heb nog geen idee. Het ene moment denk ik dit en het endere dat. Dat is toch ook eigenlijk niet eerlijk??? Als je een kind op de wereld zet moet je er toch 100% achter staan...
Ik heb ook het idee dat sommige mensen in mijn omgeving er echt van uit gaan dat ik het weg laat halen. Als ze dat aan mij laten merken word ik toch onbewust een beetje pissig. Ik kan wel zeggen dat ik behoorlijk in de war ben van al deze gevoelens.

Ik heb me helemaal gek getwijfeld..... ik moest kiezen tussen een kind en een man....... in mijn geval was het geen kind en de man houden of het kind houden en de man weg Haha!

En tot de dag van vandaag nog geen seconde spijt gehad........... Haha!

[/quote]

Als ik de foto's in je profiel zie heb je de goede keuze gemaakt Lachen

Wat een schatje!

Maar jee, wat een vreselijk moeilijke beslissing. Ik ben 27, heb al 4 jaar een leuklief vriendje. Nu kan ik er behoorlijk objectief over nadenken en zeggen dat als ik nu zwanger raak het nog niet wil omdat ik er gewoon nog niet aan toe ben. Maar ik besef ook dat het makkelijker gezegd dan gedaan is, want volgens mij heb je vrijwel meteen een soort band met dat kleine hompje leven dat in je buik groeit. Ik voel ontzettend met je mee Ojee, en ik hoop dat je voor jezelf de goede beslissing kan maken. Als je je frustraties even kwijt wil mag je me altijd PB-en.

**Geplaatst**: 05-05-04 21:23

Geplaatst: 05-05-04 21:23

Ik heb idd een goede keuze gemaakt........... Haha!

senks

Sanne dr vader is overigens nog steeds een hele goede vriend van ons. Alleen de relatie is over. Zowel hij als ik wonen met een andere partner samen.

**Geplaatst**: 06-05-04 13:04

Geplaatst: 06-05-04 13:04

gijsenkim schreef:
Ik heb idd een goede keuze gemaakt........... senks

Sanne dr vader is overigens nog steeds een hele goede vriend van ons. Alleen de relatie is over. Zowel hij als ik wonen met een andere partner samen.

Ik vind dat je zowiezo een goede keuze gemaakt heb. De relatie is al niet sterk als het om zoiets uit gaat. En de kans is groot dat het alsnog uit raakt. En dan blijf jij verder gaan met die abortus, en die vriend hoeft dat niet.

**Geplaatst**: 07-05-04 07:27

Geplaatst: 07-05-04 07:27

ojee heb je al een beslissing genomen?
Wat je ook besluit.... jij besluit dat en mensen moeten je steunen welke beslissing je ook neemt!!

**Geplaatst**: 07-05-04 10:06

Geplaatst: 07-05-04 10:06

moeilijke beslissing hoor ojee.
mijn man en ik wilde in eerste instantie ook geen kinderen. toen ik 34 was raakte ik toch onverwacht zwanger. weghalen was voor mij geen optie vanwege de goede relatie en omdat we er financieel niet slecht voor stonden. ik had echter een eigen zaak en geen werkgever die chreche en ziekteverlof e.d. betaald, dus moest ik wel de keuze maken tussen een kind en mijn zaak. ik heb mijn bedrijf opgeheven.

ik heb niet voor het kindje gekozen omdat ik graag een kindje wilde. hier zag ik voor mijzelf alleen maar nadelen aan. ik heb de keuze gemaakt omdat ik geen goede reden kon bedenken waarom ik het absoluut niet moest doen en zag het als iets dat het lot voor mij bepaald had. daarom besloot ik me daar maar in te schikken.
ik ben erg bang geweest of alles wel goed zou komen. ik ben in het geheel geen moedertype Knipoog

en ben nooit dol op kinderen geweest en heb al helemaal niets met babies.... ik wist nooit zo goed wat ik met ze aan moest *LOL*

de zwangerschap, die meestal zo wordt geromantiseerd, vond ik 1 grote ramp. mijn bevalling was een drama. het eerste jaar vond ik ook al geen prettige ervaring.
spijt van mijn beslissing heb ik toen regelmatig gehad.
maar nu.... mijn zoontje is nu bijna 3 en ik ben zo dankbaar dat het leven mij deze kant op gestuurd heeft!
mijn zoontje is het leukste mens dat ik ooit heb ontmoet Haha!

zo zal iedere moeder er waarschijnlijk over denken. het is mijn beste vriendje en liefde heeft een heel nieuwe betekenis voor me gekregen. ik hou meer van mijn zoontje dan van mijzelf. zijn geluk is prioriteit in mijn leven geworden.

dit is een geweldige ervaring en jezelf weg cijferen voor je kind doe je geheel vrijwillig, maar dat betekent ook andere dingen waar je rekening mee moet houden.
vooral die eerste jaren heb je geen vrije tijd meer voor jezelf. als je werkt mag je daar blij mee zijn, want het is heerlijk om ook even zonder kind te zijn. maar als je uit je werk komt ben je weer mama en heb je weinig tot geen tijd over voor andere zaken. ik weet niet of je een paard hebt? en welke relatie je met het dier hebt.
regelmatig hoor ik van vrouwen die hun paard verkocht hebben toen ze zwanger werden. sommigen hebben daar nu nog spijt van, anderen niet. ik heb mijn paard niet verkocht, maar heb hem een paar jaar niet veel aandacht kunnen geven, gelukkig breken wat dat betreft betere tijden aan nu mijn zoontje ouder is.

neem deze dingen even mee in je beslissing:
- als je het houd, wees dan voorbereid op een paar zware jaren van aanpassingen in je leven en veranderingen in jezelf. maar deze 'betalen' zichzelf later ruimschoots terug. over geld en meningen van anderen moet je je geen zorgen maken, zoals de meeste al aangaven, komen die dingen vanzelf op hun pootjes terecht.
- je hebt nu een mooie leeftijd om een kindje te krijgen. ik was 34 en denk nu achteraf dat ik het eerder had moeten doen, dan had ik nu weer meer tijd voor mezelf gehad en had mijn zoontje een jongere moeder gehad.
mijn zus heeft net een kindje gekregen, zij heeft er 8 jaar! over gedaan (met alle ellende van dien en misschien was het haar wel nooit gelukt). houd dus ook rekening met de mogelijkheid dat je later misschien niet in betere omstandigheden (dan nu) bent voor een kindje of dat het misschien helemaal niet meer wil lukken wanneer jij er zelf aan toe denkt te zijn.

ik ben trouwens in het geheel niet tegen abortus. een goede vriendin van mij heeft er net 1 achter de rug. maar zij heeft al 2 kinderen.
het blijft een beslissing die je zelf alleen kan nemen. je zei dat je denkt dat je er voor 100% achter moet staan als je een kind neemt. zelf stond ik er helemaal niet voor 100% achter toen ik zwanger bleek, maar ik ben er vervolgens wel voor 100% achter gaan staan.... ik bedoel te zeggen dat je dit zelf doet. je gaat je erop in stellen als je ervoor gaat.
als je maar blijft twijfelen en je niet tot een abortus kunt zetten, moet je dat misschien ook niet doen en je gewoon in het diepe werpen Haha!

maar als je toch wilt aborteren kan ik dat ook heel goed begrijpen. het ligt er eigenlijk aan of je dat kunt of niet. dat verschilt per mens.

**Geplaatst**: 07-05-04 13:24

Geplaatst: 07-05-04 13:24

Mèn wat moeilijk! Ik kan wel zeggen wat ik zou doen, maar dat zou alleen maar hypothetisch zijn. In een echte situatie zou ik toch heel anders handelen, misschien.

Veel sterkte met het maken van je keuze...

**Geplaatst**: 16-05-04 03:34

Geplaatst: 16-05-04 03:34

Ik hoop niet dat de topic een beetje dood is, alweer een tijdje geleden dat een reactie is geplaatst.

Hoe is het met je ojee?
Ik heb met grote interesse de meningen van iedereen gelezen en het heeft me zeker geholpen. Mijn situatie is misschien wat bizarder dan de situaties van alle anderen op het forum.

Ik was op vakantie en heb daar een one night stand gehad, netjes met condoom maar die is helaas gescheurd. Geen morning after pil gehaald omdat ik dacht dat ik geen/moeilijk kinderen kan krijgen. Ken de vader misschien 3 uurtjes in totaal.

En ja, overtijd, dinsdag in Nederland teruggekomen en test gedaan:zwanger! Ik ben 30, en heb altijd wel kinderen gewild en dacht in eerste instantie: houden dit kindje.

Maar nu ben ik er practischer over na gaan denken, en wat voor mij heel zwaar weegt, ik kan de vader niet bereiken. Weet niks van hem, alleen zijn voornaam. Ik kan niemand zegen je wordt vader, mijn kind zal niet eens weten wie zijn vader is (niet eens een adres of achternaam) en hij zal nooit weten dat hij vader is.

Ik denk niet dat ik hier mee kan leven om mijn kind op zo manier een vader te onthouden. Ik denk ook niet dat ik een kind wil van een vreemde (eigenlijk is het net als een kind van een verkrachter, van een verkrachter weet je ook niks).
Mijn moeder heeft duidelijk gemaakt dat ze absoluut geen zin heeft om tweede moeder te gaan spelen. Zelf ben ik ook zonder vader opgegroeid, dat was niet altijd even leuk en soms heb ik dat echt gemist. Heb mijn vader 1 keer gezien.
Ik heb geen baan, ben net mijn baan kwijtgeraakt en niet stabiel in mijn hoofd, mijn relatie van 11 jaar is net anderhalf jaar uit, en dit moet ik nog verwerken.

Alhoewel ik altijd heb gezegd, abortus dat nooit, denk ik dat de situatie nu zo is dat ik het toch moet doen.

Ik hoop alleen inderdaad dat het MIJN beslissing is, niet omdat die en die zegt, hoe kan je nou een kind van een vreemde krijgen.

O jee ik kan je alleen zeggen, onthou dit, het kan altijd erger dan de situatie waar jij in zit. Als ik in jouw situatie zat had ik het gehouden (tenzij je echt geen kinderwens heb) maar jij kan tenminste nog zeggen tegen je kind dat is je vader, we hebben een relatie gehad.
Ik kan dat niet.

Ik ben nog op tijd voor de overtijdbehandeling (thx voor de tip) dus denk dat ik dat deze week ga doen. En dan moet ik er mee leren leven.

**Geplaatst**: 16-05-04 09:35

Geplaatst: 16-05-04 09:35

ik wens jou ook heel veel sterkte ,Laura73!

**Geplaatst**: 16-05-04 09:42

Geplaatst: 16-05-04 09:42

Idd Laura, heel veel sterkte !

**Geplaatst**: 16-05-04 09:51

Geplaatst: 16-05-04 09:51

Veel sterkte Laura!

Alleen je opmerking dat het hetzelfde is als een kind van een verkrachter....daar zou ik nog maar eens goed over nadenken. Daar kan je mensen lelijk mee voor het hoofd stoten.

**Geplaatst**: 16-05-04 10:19

Geplaatst: 16-05-04 10:19

Fasel schreef:
Tja, als je al weet dat het je eigen schuld is hoef je hier niet echt een topic te plaatsen denk ik. Ik weet niet zo goed wat je ermee wil bereiken. Wij kunnen het niet voor je oplossen. Je wilde sex, bent bevrucht en dan moet je zelf gaan bepalen wat je gaat doen. Mijn standpunt is redelijk duidelijk. Jullie hebben dit leventje verwekt, dan moet je er ook voor zorgen imo

Misschien wilt ze een beetje steun of ervaringen van andere? Misschien wilt ze het wel even kwijt..Misschien is ze het spoor bijster en niet iedereen kan voor een kind zorgen Lachen

of wil voor een kind zorgen vind dit beetje rare post Lachen

**Geplaatst**: 16-05-04 10:27

Geplaatst: 16-05-04 10:27

Ik zou eerst het hele topic eens gaan lezen Smurfie Knipoog

. Kan je een stuk wijzer van worden.

Laura, sterkte ook voor jou. Maar ik ga ook een beetje met Faye mee over je uitspraak van een verkrachter. Het kind van een verkrachter is tenslotte ook nog eens een gedwongen kind, jij maakte uit eigen keuze een one night stand en het ging mis. Maar het blijft een feit dat dat geen gedwongen zwangerschap is.

**Geplaatst**: 16-05-04 10:32

Geplaatst: 16-05-04 10:32

Ik heb het gelezen sorry fasel Lachen

**Geplaatst**: 16-05-04 12:20

Geplaatst: 16-05-04 12:20

Geeft niets hoor Lachen

Sorry is niet nodig.

**Geplaatst**: 16-05-04 12:32

Geplaatst: 16-05-04 12:32

Ja sorry verkrachting is natuurlijk een vreselijk iets en het is zeker niet vergelijkbaar. Ik bedoelde alleen dat de enige overeenkomst is dat in beide situaties geen gegevens van de vader zijn.