Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-01-02 13:36

Paardemensen in de ZFW/AWW/WAO

Geplaatst door de TopicStarter : 16-01-02 13:36

Omdat we iets Off-Topic gingen in een ander topic, (zie http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?t=38257) hier even verder:

Graag jullie mening over deze stelling: als iemand in de ziektewet/WAO/AWW zit en een paard wil aanschaffen (afgezien of dit financieel lukt of niet) moet dit kunnen.

**Geplaatst**: 16-01-02 13:47

Geplaatst: 16-01-02 13:47

Vind ik moeilijk te zeggen....
Ik denk wel dat als je het paard al hebt voordat je in de uitkering terecht komt en je kunt het onderhouden dat dat moet kunnen...

**Geplaatst**: 16-01-02 14:08

wao

Geplaatst: 16-01-02 14:08

Hallo

Ik vind dat iemand die éen soortgelijke uitkering heeft wel een paard cq pony kan kopen en onderhouden!!!!!
Net als de "gezonde" niet uitkering gerechtigden zullen ze er andere dingen voor moeten laten, zoals dure kleding etc.
Ik vind dit typisch weer zoiets van iemand ik een hokje duwen en daar heb ik echt een ontzettende HEKEL aan!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Boos!

Iemand met een uitkering heeft dezelfde waarden en normen als een ieder die geen uitkering ontvangt.
De mensen hebben er toch niet zelf voor gekozen om ziek of werkeloos te worden!!!!! Boos!

bb

**Geplaatst**: 16-01-02 14:12

Geplaatst: 16-01-02 14:12

Waarom niet?

**Geplaatst**: 16-01-02 14:14

Geplaatst: 16-01-02 14:14

Ik vind het toch niet eerlijk, dat sommige mensen hard moeten werken om een paard te kunnen onderhouden en zich net kunnen bedruipen, terwijl anderen dat kunnen zonder hard te werken. Ik vind daarom dat de minimumlonen echt omhoog moeten want sommigen worden uitgebuit. En de uitkeringen mogen best wat lager.

**Geplaatst**: 16-01-02 14:21

Geplaatst: 16-01-02 14:21

Desiree schreef:
Ik vind het toch niet eerlijk, dat sommige mensen hard moeten werken om een paard te kunnen onderhouden en zich net kunnen bedruipen, terwijl anderen dat kunnen zonder hard te werken. Ik vind daarom dat de minimumlonen echt omhoog moeten want sommigen worden uitgebuit. En de uitkeringen mogen best wat lager.

Desiree, ik hoop voor jou dat je nooit langdurig ziek wordt of ontslagen, want dan moet je je paarden maar verkopen, want dan werk je niet meer. Niet iedereen die een uitkering heeft is een klaploper. Als ik over 5 jaar arbeidsongeschikt zou raken en ik krijg een hoge uitkerig omdat ik al die jaren hard gewerkt heb en goed verdient, dan moe ik maar terug naar een minimum uitkering? Ik denk dat ik al die jaren dan meer heb bijgedragen aan de sociale voorzieningen dan een hoop andere mansen die minder verdienen.

**Geplaatst**: 16-01-02 14:40

Geplaatst: 16-01-02 14:40

Yep Puck, daar zit ook weer iets in. Iemand die altijd gewerkt heeft en dan door omstandigheden naar de zijlijn geplaatst wordt is ook wel een verhaal apart. Het zou onrechtvaardig zijn om hen naast hun baan ook nog eens de rest te ontnemen. Maar jij weet ook dat er veel mensen in de ww zitten die klaploper zijn. En dat vind ik niet eerlijk.

**Geplaatst**: 16-01-02 14:45

Geplaatst: 16-01-02 14:45

Eigenlijk vind ik dit wel een aparte vraag. Want waarom zou het dan eventueel niet kunnen? Ik kan geen reden (behalve dat financiële aspect dan) bedenken. Je kan toch moeilijk een verbod op het houden van paarden opleggen omdat iemand een uitkering heeft?
Gaat deze stelling over het feit dat mensen geld "krijgen" i.p.v. er voor te werken of over de fysieke belasting: kan je voor een paard zorgen dan kan je ook werken?
Misbruik van een uitkering is een heel ander verhaal, dan gaat het niet om wat iemand met het geld doet maar dat die persoon onterecht een uitkering ontvangt.

Mensen die wel terecht een uitkering ontvangen kan je moeilijk gaan vertellen wat ze wel en niet mogen doen. Ik neem aan dat ze zelf prima in staat zijn om te beoordelen wat ze aankunnen.

Hier op Bokt komt ook iemand met een ziekte (geen idee of zij een uitkering ontvangt maar het lijkt mij wel) en ze heeft pas een paard gekocht. Voor haar is de fysieke belasting van werken veel te zwaar, ze kan ook maar beperkt naar haar paard heb ik begrepen. Zou zij dan geen paard mogen kopen? Ik gun het haar van harte.

**Geplaatst**: 16-01-02 14:47

Geplaatst: 16-01-02 14:47

Ik zou niet weten waarom niet.

De opmerking van Desiree vind ik niet terecht. Als ik nu in de WAO terecht zou komen (nou ja, over een jaar dan) dan heb ik al keurig 10 jaar kei- en keihard gewerkt en dus ook premies afgedragen. Bovendien, al was dat niet zo, waarom zou iemand dan geen paard mogen hebben?
Ik snap het best dat je er bezwaar tegen hebt dat er een aantal mensen is dat onterecht een uitkering heeft. Maar daar doe je nou eenmaal niks tegen.

Ik vind dat juist mensen die (om de juiste reden) een uitkering hebben, misschien wel extra hard iets fijns als een eigen paard nodig hebben.

**Geplaatst**: 16-01-02 15:08

Geplaatst: 16-01-02 15:08

Ik heb zelf ME.
Hierdoor werk ik nu 4 halve dagen per week. I.p.v de 40-55 uur die ik eerst werkte.
Ik ontvang geen uitkering ook al heb ik meer dan 10 jaar lang die dagen gemaakt.
Persoonlijk zou ik best een uitkering willen maar het is met ME bijna niet voor elkaar te krijgen en heb dus ook niet de puf om ervoor te vechten.
Ik weet dus ook niet (net als iedereen) wat de toekomst mij gaat brengen.
Ooit hoop ik weer volle dagen te kunnen gaan werken maar als ik pech heb word het alleen maar minder.
Ik heb mezelf voorgenomen dat als ik nog minder kan werken omdat het allemaal niet meer vol te houden is, ik wil proberen te vechten voor een uitkering. Eigenlijk ben ik nu al gek dat ik het niet probeer maarja zo ben ik nu eenmaal. Ik werk nu nog voor Kawa maar die geef ik nooit op.
Dus als ik pech heb zal het dan een keer van uitkerings geld moeten.

Ook wil ik hierbij zeggen dat Kawa op vol pension staat sinds 2 jaar.
Ik hoef nu dus ook niet meer te mesten. En hij word ook elke dag gevoerd en buiten gezet.
Door men ziekte rij ik ook niet elke dag.
Het is maar net hoe ik me die dag voel.
Soms ben ik meer dood als levend als ik van het werk thuis kom dat ik niets anders meer doe als op de bank liggen.
Ik heb dan zo'n lief vriendje dat s'avonds ff met me mee gaat zodat ik Kawa wel kan knuffelen. Het is namelijk niet verantwoord dat als ik zo vermoeid ben zelf in de auto stap.

**Geplaatst**: 16-01-02 16:09

uitkering

Geplaatst: 16-01-02 16:09

Ik heb dus ook ME/CVS en ontvang wel een uitkering.
Ik kan als ik een goede periode heb om de dag rijden.
Ik heb op het moment een pony, maar zij staat te koop omdat ze te pittig is voor mij om op te rijden.
Vandaar dat ik ook een ander paardje ga kopen.
Ik kan behalve de kosten die het paard met zich mee brengt geen andere dure uitgaven doen, zaols dure kleding, dure auto enz.
Maar voordat ik ziek was deed ik dat ook al niet en ging ook al mijn geld op aan de paarden.
Kawa tof om te weten dat er nog meer mensen met ME rijden!!!!!
Alleen dat onbegrip van de meeste mensen.
Vaak krijg je naar je kop geslingerd van oh je kan wel rijden en niet werken, alsof je voor je lol ziek bent geworden.
Maar daar moet ja dan maar op zijn hoolands gezegd schijt aan hebben.
Kijk ik kan dan wel om de dag rijden, maar ver lopen kan ik niet en daar maak ik dan gebruik van een rolstoel.
Ik kan trouwens prima voor mijn paardje zorgen hoor.

bb

**Geplaatst**: 16-01-02 16:17

Geplaatst: 16-01-02 16:17

"Ik kan behalve de kosten die het paard met zich mee brengt geen andere dure uitgaven doen, zaols dure kleding, dure auto enz."
Dat geldt ook voor mij hoor, ik denk dat het geldt voor de meeste mensen met paarden. Dat is een keuze die je maakt. Effe terugkomen op dat ME: gaat het hier om dat vermoeidheidssyndroom? ik weet dat er geen oplossing voor is. MAar is er wel een oorzaak aan te wijzen?

**Geplaatst**: 16-01-02 16:39

wao

Geplaatst: 16-01-02 16:39

babybelle schreef:
Ik vind dat iemand die éen soortgelijke uitkering heeft wel een paard cq pony kan kopen en onderhouden!!!!!
Net als de "gezonde" niet uitkering gerechtigden zullen ze er andere dingen voor moeten laten, zoals dure kleding etc.
Ik vind dit typisch weer zoiets van iemand ik een hokje duwen en daar heb ik echt een ontzettende HEKEL aan!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Iemand met een uitkering heeft dezelfde waarden en normen als een ieder die geen uitkering ontvangt.
De mensen hebben er toch niet zelf voor gekozen om ziek of werkeloos te worden!!!!!

bb

ik geloof dat het daar ook niet helemaal om ging. Er was al een paardje en de vraag was of ze er goed aan had gedaan een tweede paard niet te kopen.. Het is dus idd niet zo geweest dat zij geen paard kon komen, mar het geval was dat een tweede financieel niet zou lukken...

maar voor de rest ben ik het met je eens! Iedereen zou ik staat KUNNEN zijn een paard te kopen. (ik zelf niet, maar ja ik ben een arme scholier die geen tijd en geld heeft...) En idd moeten daar dingen voor gelaten worden... Maar ik denk dat de mensen met een paard dat er ookw el vor over hebben anders kies je daar niet voor...

en desiree? Je schreef dat de uitkeringen wel omlaag mochten... Ik weet niet precies hoe veel het is en ik dekn dat dat ook afhangt van de persoon en de reden van de ziekte, maar volgens mij zijn de uitkeringen al vrij laag... Dan vind ik niet dat je het kan maken de uitkeringen omlaag te gooien. Waar moeten die mensen dan van leven? en gun je hen geen pleziertje? Als het omlaag zou gaan zou het betekenen dat zij dus echt alleen maar hun onderhoud kunnen financieren en voor de rest niet "leven"! Ik denk dat die mensen het al zwaar genoeg hebben met hun ziekte...

en idd klaplopers hou je altijd en als er een middel zou zijn om dat tegen te gaan, zou dat allang al toegepast zijn...

**Geplaatst**: 16-01-02 18:21

Geplaatst: 16-01-02 18:21

Desiree schreef:
Effe terugkomen op dat ME: gaat het hier om dat vermoeidheidssyndroom? ik weet dat er geen oplossing voor is. MAar is er wel een oorzaak aan te wijzen?

Yep daar gaat het hier om desiree
meestal hoor je dat mensen eerst een virus infectie hebben gehad zoals b.v. pfeiffer en daar nooit meer boven op zijn gekomen.
Bij mij is dat iig ook zo geweest.
Ik mag me dan nog van geluk spreken dat ik ondanks men ME nog halve dagen kan werken (al voelt het aan alsof ik 14 heb gestaan) er zijn immers ook genoeg ME-ers die niks meer kunnen.
En ik ben natuurlijk ook nog dol gelukkig mijn paardje te hebben.
En ik zie verder wel wat de toekomst me gaat brengen. Haha!

**Geplaatst**: 16-01-02 18:41

Geplaatst: 16-01-02 18:41

Ik vind dat het wel moet kunnen. Die mensen hebben er inderdaad niet zelf voor gekozen om ziek te worden. Ik heb nog geen eigen paardje, maar die komt eraan. Mijn vader werkt 40 uur per week als timmerman (verdient opzich nog niet zo heel slecht omdat er de laatste tijd weinig timmermannen bijgekomen zijn). Mijn ma werkt bij de ptt, post sorteren, de laatste tijd niet meer, omdat ze Fibromyalgie heeft, een soort reuma, met alle gevolgen van dien. Ze is nu ook aan het vechten voor een uitkering, en dat vind ik logisch. Als mijn ma één dag gelopen heeft, kan ze de rest van de week nauwelijks lopen. Dit is uiteraard wel een ander geval, maar dat betekent wel dat mijn paardje dalijk gedeeltelijk gefinancieerd is van een uitkering. Is dat fout? Denk ut niet!

Vaak is het voor mensen die zelf een uitkering hebben, juist een uitkomst om een paardje te hebben. We weten allemaal wat een vreugde en blijdschap die fantastische beestjes wel niet brengen, en ik vind dat zij daar ook recht op hebben. Je betaalt, wanneer je werkt, inderdaad premies, en wanneer je dan in de WAO komt, heb je recht op een uitkering. Mensen die onterecht gebruik maken van een uitkering zijn inderdaad achterbaks, maar ja, dit is Nederland...wat doe je eraan?

**Geplaatst**: 16-01-02 18:50

wao

Geplaatst: 16-01-02 18:50

ik zit al meer dan 10 jaar in de wao.
door een ernstige chronische ziekte heb ik mijn 2 studies daardoor bv niet af kunnen maken en ben ook nog eens 100 % afgekeurt. Ik MAG niet eens werken.
De wao heb ik te danken puur aan het feit dat ik altijd als student een bijbaantje had.
het is echt nog minder dan het minimum.
maar ik heb wel een paard en sta ook nog eens op een zeer luxe en buitensporige dure stal.
Ik heb oa een paard aangeschaft om niet in een depressie te belanden en die 4 uurtjes per dag kan ik aan, hoewel ik wel de slome wordt genoemd op stal omdat het natuurlijk allemaal wat langzamer gaat. Zal mij een worst wezen, sinds ik een paard heb maakt mijn lichaam geen gemene anti-stoffen meer aan, en de hobby slurpt al mijn geld op. (natuurlijk heb ikwel een partner die ook dol op paarden is anders was dit nooit gelukt). Nu voel ik me tenminste nog wat nuttig want ik heb een paard en 2 honden om voor te zorgen. Ik ben inmiddels bijna 39 dus kinderen zitter er ook niet meer in. Dus iedereen die een wao-er bekritiseert omdat ie een eigen paard heeft kan wat mij betreft de boom in
Haha!

**Geplaatst**: 16-01-02 20:05

Geplaatst: 16-01-02 20:05

als iemand het kan betalen oke! dan zou ik het ook doen. Zelf werk ik voor een v/d instanties. ik weet dus donders goed hoe deze wetten in elkaar zitten.
En er zijn ook genoeg mensen die een uitkering krijgen en er misbruik van maken. Maar kan je het betalen, heb je geen schulden enzo dan zou ik zeggen doen,maar het wordt wel heel erg moeilijk als je op minimumloon zit met je uitkering.

**Geplaatst**: 16-01-02 21:07

Geplaatst: 16-01-02 21:07

maar is het raar dat als ik vraag of iemand 2 paarden kan houden en dan ook nog een eigen (huur) huis heeft hoe die in vredes naam rond kan komen van een uitkering? Verward

Ik werk 38 uur en ik mag denk ik blij zijn als ik straks een huurhuis heb en daarnaast 1 paard kan houden en dan heel misschien een goedkope auto om daarnaast te kunnen eten en in een normale broek te kunnen lopen.

Misschien heb ik het mis maar soms vraag ik me dat wel eens af zeker als ik nu al zie wat ik per maand aan 2 ponies kwijt ben die simpelweg maar bij een boer gestalt staan.

**Geplaatst**: 16-01-02 21:48

Geplaatst: 16-01-02 21:48

Mensen komen om verschillende redenen in de ziektewet. Mijn moeder, bijna workaholic had een burn-out. Ze kon geen nee zeggen en wij zagen het al een hele tijd aankomen. (luisteren ho maar!) een vriend idem dito.
Dan moet je juist wel andere dingen doen ter ontspanning.

Wat mij tegenstaat is mensen die een goede baan hadden, goed betaald, en dan een hoge uitkering en helemaal afgekeurd worden omdat er geen vergelijkbaar werk is. Ze mogen van mij best die hoge uitkering krijgen, maar het zou de maatschappij schelen als ze dan voor zover met hun ziekte of handicap redelijk aantal uur zouden werken aan iets wat ze wel kunnen. Dus ook "minderwaardig" werk. Dan verdienen ze ook nog een gedeelte van hun uitkering terug.

Vaak is er een psychisch probleem: werkdruk, verstoorde relaties, etc. Dan is een paard verzorgen heel normaal en goed te doen. En of je het kunt betalen hangt van heel veel dingen af. Mijn vriend heeft een goede baan. Ik werk nu ook. Heb 1 pony, ben daar minimaal f500,- per maand (gemiddeld) aan kwijt. Zou niet weten hoe ik normaal kan leven en er nog een paard op na zou kunnen houden... (zonder alles van ons beiden ervoor aan de kant te zetten Schijnheilig

)

**Geplaatst**: 16-01-02 22:17

Geplaatst: 16-01-02 22:17

Ik kan me je bedenkingen wel voorstellen. Ik ben opgegroeid in een gezin waar hard gewerkt werd en waar nogal gemakkelijk het woord klaploper te boven kwam als het om uitkeringen ging. En toen werd ik zelf ziek op mijn 20ste en werd afhankelijk van een uitkering, ik kan je wel vertellen dat je daar psychisch helemaal van onderste boven raakt, er was immers van kleins af aan ingestampt dat iemand met een uitkering een klaploper was. Inmiddels weet ik wel beter...... Het is erg dat een aantal zwarte schapen het gezicht bepalen van iedereen die terecht terugvalt op een uitkering en het daardoor zo'n slechte naam bezorgen.

Wat betreft het bekostigen van een paard met een WAO-uitkering: Ik werkte nog niet zo lang bij dezelfde baas (veel uitzendbureaus, nog beetje zoeken wat ik wou) en dus nog tegen ongeveer minimumloon, en daar 70% van is geen vetpot. Gelukkig hebben mijn ouders een boerderij en hoefde ik dus geen dure pensionstal te betalen en is veel voer gewoon voorhanden. Op een ander had ik nooit kunnen betalen.
Inmiddels ben ik 10 jaar verder en werk ik weer parttime, is mijn grote te sterke kwpn'er verruild voor een lieve D-pony, is het intensieve wedstrijddressuur rijden verruild voor het ontspannere western rijden en komt er nog steeds geen cent meer binnen dan in het begin. Salarisverhogingen hebben geen zin want dat wordt meteen gecompenseerd met een lagere uitkering zodat je er per saldo niets op vooruit gaat. Maar zolang ik nog steeds op andere dingen kan bezuinigen pakt niemand mij mijn paardje af.

**Geplaatst**: 17-01-02 10:17

Geplaatst: 17-01-02 10:17

qoute cowgirl: "maar is het raar dat als ik vraag of iemand 2 paarden kan houden en dan ook nog een eigen (huur) huis heeft hoe die in vredes naam rond kan komen van een uitkering?"
Ik kan me niet voorstellen dat dat mogelijk is. Het zou ook niet eerlijk zijn. Ik ken een meisje dat geen uitkering heeft, zij werkt bij de ikea en ze is nu 18 jaar. Ze moet zich kapot werken en haar werk slokt haar op. En toch kan ze haar paard maar net onderhouden, ze woont nog thuis. Als zij op zichzelf gaat wonen zal het paard er uit moeten, dan lukt het haar financieel niet meer. Kijk, en dat vind ik gewoon niet eerlijk.
NOg een vraagje voor mensen met ME: zou het jullie (een beetje) helpen als je vitamine pillen slikte zoals supradyn? misschien stomme vraag hoor, maar misschien heb je te weinig bij te zetten en kun je alle hulp gebruiken voor je lichaam.

**Geplaatst**: 17-01-02 10:30

Geplaatst: 17-01-02 10:30

Daar gáát-ie dan!
Mezelf als voorbeeld Haha!

:

Toen ik 11 was kreeg ik epilepsie, dat met de jaren uitgroeide tot 1 aanval per 3 of 4 weken, en elke week korte 'afwezigheidjes' die aangaven dat er misschien een aanval aan zat te komen en dat ik dan moest gaan liggen... Boos!

Paardrijden ging in die tijd wel, en eventueel een verzorgpony, maar alleen samen met iemand anders want alleen was niet mogelijk.
Op mijn 16e stopte ik met rijden, omdat ik de mogelijkheden niet had om een paardje te verzorgen en zo verder te komen, en het geld niet voor een eigen paard.

Veel opleidingen geprobeerd, concentratievermogen en geheugen verslechterde aanzienlijk. Studeren wilde niet meer lukken.
Ik raakte depressief, 18 jaar: psycholoog, 21 jaar: overspannen en psychiater.
Ik ging op mezelf wonen, al gauw met Peter samen.

23 jaar: Het GAK keurde mij af voor epilepsie en rare vorm van chronische vermoeidheid: ik kan niet 'teveel in 1 dag of 1 week plannen', omdat ik anders 'doordraai' en epilepsie wordt dan erger.
Ik heb af en toe een rust-moment in mijn dag nodig, een periode dat ik niet 'ergens heen hoef' of bezoek krijg of zo.
Puur geestelijk ff uitrusten dus.

Mijn huidige uitkering is: ongeveer 1540 gulden per maand. In Euro's weet ik dat niet zo gauw haha.
Als ik op mijzelf zou wonen zat ik in de bijstand, en kon ik echt geen paard onderhouden! Wel had ik dan eventueel meer tijd voor haar gehad, nu moet ik ook rekening houden met een manneke Haha!

...

Mijn man is bedrijfsleider bij Blokker, salaris valt wel mee grijnz, maar is ook niet superhoog. Blijft winkelwerk he, dat is nooit zo hoog.
Hij is er echter erg gelukkig, en dat is voor mij het belangrijkste.
Nadat we financieel jarenlang erg moeilijk hebben gezeten werkt hij daar nu anderhalf jaar en konden we meer gaan sparen.

Dankzij hem kunnen we nu een paard onderhouden.
Doordat ik geen kinderen kan krijgen en ook niet meer adopteren (kanker), hebben we heel bewust voor een paard gekozen.

Ik krijg nu nog chemokuur, maar geen superzware. Het is wel zwaar hoor, ben soms misselijk en ik slaap twee uur per dag.
Als je dan 'smorgens nog vrijwilligerswerk doet bij de redactie van de radio-omroep uit deze streek, dan is je dag zó om.
Maar 15.00 uur na mijn middagslaapje ga ik naar Cerise, 20 min. fietsen.
Om 17.30 moet ik dan weer thuis zijn. Soms zes uur.
Het is altijd ff haasten, maar ik zorg gewoon dat ik in elk geval tijd voor haar heb om haar beweging te geven.
In het weekend of als iemand met mij meegaat (met de auto Pling

, dus meer tijd) dan kan ik wat langer met Cerise aan het werk.
Zodra de chemo klaar is (begin maart) kunnen we officieel met rijden beginnen, want mocht ik tijdens de chemo wel sporten, en mijn lichaam breekt wat of kneust wat...
Dan ben ik vanwege de chemo maanden bezig te genezen, en hopen dan maar dat het goed komt (kan door de chemo ook fout genezen!).
Dus ik doe nu nog voorzichtig, voor zover ik me in kan houden.
Maar een paard verzorgen en longeren is geen probleem.
Mijn huishouden is door de vermoeidheid nog een puinhoop, maar jah.. Bloos

Af en toe heb ik een lieve moeder of schoonmoeder die een keer door de benedenverdieping raast... en een lieve man die niet klaagt... Lovers

Al met al, ik heb niet alleen een WAJONG-uitkering, ik kreeg er nog twee keer kanker bovenop.
Maar een paard verzorgen?
Ik ben bijna beter en ik vind dat ik dat kan.
Mijn paard zorgt ervoor dat ik blijf vechten om gezond te worden.

Bij onze geboorte kregen we allemaal 'een leven'.
Maar degene die er wat moois van moet maken:
Dat ben jezelf toch?
Lovers

, Dorine.

**Geplaatst**: 17-01-02 10:54

Geplaatst: 17-01-02 10:54

Ik werk nu ook al ruim 2 weken niet meer, vanwege mn rug.
Ik heb het wel een paar keer geprobeerd, omdat ik gewoon echt graag wilde werken. Maar het ging niet, het deed echt veelst te veel pijn.
Ik voel me dus erg schuldig tegenover mijn werk, waarom weet ik niet.

Toch heb ik afgelopen weekend een paardje erbij gekocht. Ik weet dat ik dat beter had kunnen doen wanneer ik er klaar voor was, maar ik wilde deze echt niet laten lopen. Ze was er een van mn favorite afstamming, en voor een zeer betaalbare prijs.
Tsja, ik kan er voorlopig echt nog niet op rijden, maar dat wist ik van te voren.

Ik vind dat een paard aanschaffen een eigen keuze is, als je het geld hebt, en je kan het betalen, waarom in godsnaam niet?
Tsja, ik moet toegeven, je hebt echt wel uitzonderingen, die profiteren.
Maar de meeste kunnen gewoon echt niet werken, maar dat betekent toch niet dat je dan maar verplicht thuis moet blijven zitten?

Ik sta nu ziekgemeld, maar ik zou niet weten waarom ik de deur niet uit zou mogen. Ik heb rugklachten, ik ben niet ziek? Ik kan toch gewoon mijn paarden verzorgen? Ik merk dat ik daar zelfs van opknap.
De dokter adviseerd veel beweging: fietsen, wandelen etc. Maar raad me werken zeker af.

Ach, en zo kan ik nog heel lang doorgaan, maar het is bij elk persoon anders, je kunt het niet allemaal over een kam scheren.
Knipoog

**Geplaatst**: 17-01-02 13:51

Geplaatst: 17-01-02 13:51

Welnu, ik heb vaag het vermoeden dat mijn berichten in eerder opgegeven topic de aanstichters waren van deze discussie....dus dan moet ik ook meedoen.....

Voorop: een ieder die echt ziek is, en zijn uiterste best doet om er echt wat van te maken, met of zonder paard, chapoo, vind ik knap....
Mijn vader is eigenlijk zijn hele leven al invalide. Dat heeft hem zware tijden geleverd, maar het heeft hem ook gevormd tot de sterke persoonlijkheid die hij nu is. Hij is zijn hele leven als ondernemer immens hard aan het erk geweest, en nu hij lichaamlijk toch echt praktisch '' op' is ontvangt hij een uitkering. Terecht.
Net zoals het terecht is dat mensen die al jong minder kans maken op een 'normale' baan, zichtbaar of onzichtbaar, een uitkering horen te krijgen.

Toch, voor mij, ik maak in ons eigen bedrijf soms afgrijselijke, lange stressvolle dagen en dan ben ik gewoon moe. Enkele jaren geleden was ik niet volledig opgewassen tegen de druk, en toen raakte ik echt overspannen. huilbuien in bad, te moe om me aan te kleden, depressief...het was een drama. Ik had in die tijd ook een eigen paard, in pension, en ik had niet eens zin of energie om daar te gaan kijken. laat maar, was het algehele gevoel.
Verder, ik heb een probleemknie. OCD. Ben er vaak aan geopereerd, en dan kan ik dus een periode niet meer lopen, ook niet om op mijn werk te komen.

En zo kom ik tot mijn argwaan....als je zo ziek bent om in de ziektewet te zitten...dan ben je volgens mij helemaal niet in staat om op een goede manier voor een paard te zorgen. Toegegeven, als het dier in volpension staat, dan gaat het gauw, dan wel.
Maar als jij last hebt van je lichaam (rug, knie, nek, elleboog, hoofdpijn, waar dan ook)en je kan daardoor niet je reguliere werk doen, hoe ben je dan wel in staat om uit te mesten? Dat gaat er bij mij niet in. En voeren, dat is ook best zwaar (pakken hooi til je niet zomaar op, een zak brokken weegt zo 25 kg) Hoe kan je dat doen met een ziek lichaam? En dat je niet kan rijden als je ziek bent, nou ja, dat is eigenlijk wel logisch.

Wat dan met een Burn-out? Welnu, hoe erg is het als je nog wel zin hebt om naar je paard te gaan en andere leuke dingen te doen? ik vind zelf dat er wel heel gauw wordt gegrepen naar de Burn-out. Een werksituatie kan verziekt zijn, en dat is heel rot, maar er is altijd een andere baan ergens waar de sfeer beter is.
In een echte overspannenheid vind je helemaal niets leuk, ook niet je paard. Als je wel energie kan steken in het opzoeken van leuke dingen, dan ben je ook in staat om een werk te verrichten. Misschien niet dat werk waar je zo op afgeknapt bent, maar vast is er wel iets wat geld oplevert dat je kan doen. Want het leven bestaat echt niet alleen uit leuke dingen, je moet de minder leuke dingen toch echt op de koop toenemen. Je moet daar mee leren leven, en je niet terugtrekken.... Het wachten op betere tijden met genot van een uitkering, tja, ik betwijfel of je daar werkelijk beter van wordt.....

En zo kom ik tot een omgekeerd verhaal. Namelijk; als jij wel in staat bent voor de volle 100 % goed voor je paard te zorgen, dan ben je in mijn ogen ook gezond genoeg om betaald werk te verrichten. Er zijn immers vele banen die minder intensief zijn als de vrijwillge zorg voor een paard.....

Maar nogmaals, wie ben ik...?

Laatst bijgewerkt door Dees op 17-01-02 13:57, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 17-01-02 13:57

Geplaatst: 17-01-02 13:57

Ik maak van dicht bij een typisch geval van burn out mee, en dat is wel anders dan jij beschrijft. Paardrijden is ontspannend en werken geeft stress. Ook ken ik iemand die is afgekeurd op een spierziekte. Ze heeft een eigen paard en daar gaat ze elke dag heen al rijd ze niet elke dag zelf. aLs ze terugkomt van stal oet ze naar bed om te slapen en doet haar hele lijf pijn. Ik ben blij voor deze mensen dat ze ontspanning en rust vinden bij hun paard en daarmee een stukje vreugde die ze ander zouden moeten missen! Maw het is makkelijk oordelen over een ander, en hoop maar dat het jezelf nooit in die mate overkomt, want dan weet je gelijk hoe er over je gesproken wordt!