Mooi, ik ben onderhand wel nieuwsgierig naar wat vervolgfoto's.
Het is idd een heel speciaal gevoel als je merkt dat een paard heel langzaam naar je toe begint te groeien. Mijn verzorgpony is ook niet bepaald een allemansvriendin, dus ik voel me zeer vereerd dat ze mij accepteert.
Kan me dus wel zo ongeveer voorstellen dat jij zo'n beetje loopt te zweven als je bij haar geweest bent...