Geplaatst 
Zoals sommige mensen wel weten zit ik in het bestuur van de menclub. Afgelopen zaterdag hadden we onze eerste officiele menwedstrijd, verliep overigens hartstikke goed.
Ik heb het al een tijdje helemaal gehad met onze meninstructeur. Ik greep de kans te schrijven bij een nieuwe instructeur in deze buurt dus met beide handen aan, om eens te informeren naar zijn denkwijzen en dergelijke.
Het bleek dus al snel dat zijn manier van paarden trainen heel goed aansluit op hoe ik dingen zie en wil horen. Kortom, ik zie in hem een heeeeele goede trainer voor pap. Met een beetje wil en organisatie moet het best te doen zijn bij hem te gaan lessen.
Maar goed, ik weet gewoon dat er op de club nog wat mensen zijn die niet weg zijn van onze huidige instructeur. Ik had het er dus met pap en mam, Ronald (stalgenoot en mede-bestuurslid) en nog een clublid en zijn vrouw over wat ik gehoord had van deze instructeur en hoe ik erover dacht.
Ik heb helemaal nooit beweerd dat ik onze instructeur slecht vind, maar ik kan helemaal niets met zijn manier van lesgeven en dingen overbrengen. Daar ben ik gewoon helemaal klaar mee. Persoonlijk vind ik dat hij zich beter voelt dan anderen en hij doet net of jij altijd maar wat aanklunst. En ja, hij schopt me vaak tegen het zere been en zo werd ik wat fel.
Ik heb echter helemaal geen rare dingen gezegd, dat zeggen mijn ouders en Petra en Roy ook. Ik heb alleen gezegd dat ik het gehad heb met de instructeur en dat ik wel snap waarom hij er bij een andere vereniging hier is uitgegooid. Hij moet vooral zo doorgaan...
Ik weet ook dat ik meerdere leden achter me heb die mijn mening delen.
Nu werd ik dus opgebeld door het derde bestuurslid. Zij was vandaag door twee mensen van andere clubs gebeld dat ik vanalles had gezegd over onze meninstructeur en dat dat echt niet kon als bestuurslid zijnde.
Nou excuse me hoor, maar ik heb echt geen erge dingen over hem gezegd, alleen wat er gezegd was in het gesprek tussen de instructeur/jury en mij plus mijn eigen mening. En ja, dan ben ik eerlijk. Dan zeg ik ook waar het op staat.
Ik sprak als dochter van mijn vader.
Vijf jaar nu al ben ik met pap bezig met de mensport. In die jaren hebben we al veel gedaan en geleerd. Vorig jaar hadden we Jur echt goed voor elkaar. Toen kreeg ze een veulen, raakte ze geblesseerd. Toen was er een periode van constant vechten. Eindelijk is ze op haar weg terug. En we krijgen ineens een commentaar!
Sorrie hoor, maar ik ben al vijf jaar met haar bezig en ik weet dat ze hier even doorheen moet, geef dat paard wat tijd. Eerst de basis, dan kun je verder. Maar door al het gedoe tijdens de lessen, wil pap stoppen met lessen en wedstrijd rijden, terwijl hij het met Jurga echt wel in zich heeft. Hij wordt alleen niet meer gemotiveerd en dat is wat pap nodig heeft. Ik zie dus nu dat werk van vijf jaar voor niets gaat zijn, pap wil eigenlijk niet meer naar les, maar mam en ik sturen hem. Vind je het gek dat dat me pijn doet? Als ik zie hoe pap straalt als Jurga gaat voor hem... En hoe hij met een sjaggie gezicht naar les gaat...Hij zal van onze instructeur nooit eens een complimentje ontvangen. Alleen dingen als 'maar goed dat ik boos op je werd, nu loopt ze beter' ehmmmmmmmm. Verder zegt hij dingen tegen mijn stalgenoot die je gewoon voor je houd, maar zeker niet uitspreekt.
Verder kwamen we voor het eerst met Nimo op les, die we zaterdag ook zouden starten. Het eerste wat hij zei was 'wat mankeert dat paard?'. Nou, dit is Nimo en hij is wat onwennig. Mag íe? Toen íe er op zijn Nimo's vandoor spoot, hadden we niet met de wagenrem mogen remmen, we hadden het met de leidsels op moeten lossen. Lijkt me leuk, dan waren we door het hek gegaan. Fijn zulke adviezen. Wij hebben het paard met veel geduld en zonder hulp een half jaar lang getraind en weten nu wat we moeten doen en laten met hem. Dus ga dan geen onzin uitkramen als je de situatie en het paard niet kent. Maar goed, hij weet toch altijd alles beter.
Ook sprak ik als mezelf. Ik steek al vijf jaar lang veel tijd in Jur. Heb enorm veel geleerd en weet waar ik mee bezig ben. Weet ik iets niet, vraag ik het en leer. Ik krijg van de instructeur steeds weer het gevoel dat ik onder het zadel het paard verpest, zodat ze voor de kar ook niet loopt. Nog meer AU!
En nu hebben er twee mensen gebeld, sta ik in een zwart blaadje op andere clubs. Ze doen verdorie net of ik gezegd heb hem met de grond gelijk te zullen maken???!!! Hebben ze nou echt niets beters te doen?
Ik ben me er ook niet van bewust dat er mensen van andere clubs in de buurt waren, maar goed, volgens hen hebben zeker 10-15 mensen me horen praten. Het zal wel hoor, ik geloof er niets van.
Zo zou ik ondertussen een andere instructeur hebben....
De hele bende is nogal verdraaid en ik ben maar mooi de ***.
Alsof ik erbij nadenk in een serieus gesprek over training dat ik bestuurslid ben en mijn bek moet houden.
Paardenmensen......................................
)
