Mijn zusje was zwanger, maar helaas is het vruchtje na de 8e week gestopt met groeien. Bij de eerste echo (3 mnd) hoorden ze dat het helaas overleden was. Nog weinig mensen wisten het, en ze heeft liever niet dat iedereen het weet.
Afgelopen maandag moest ze naar het ziekenhuis en toen hebben ze pillen ingezet om de restanten te laten afstoten. Dinsdag moest ze terug voor controle. Toen was nog niet alles verdwenen, en kreeg ze nog een paar pillen ingezet. Vandaag moest ze weer voor controle, maar vanochtend zei ze al dat het helemaal niet zo lekker ging.
Ze heeft toen onze vader gebeld, of hij misschien meewilde naar het ziekenhuis, maar daar had hij geen zin in (Hij wist niet echt wat er aan de hand was, en dacht dat ze controle had. Hij vroeg ook niet door of zo.)
Tussen de middag ben ik toen aardig kwaad geworden, dat hij toch best even mee had kunnen gaan, dat ze erg beroerd was etc. Daar was hij wel van geschrokken.
Uiteindelijk heeft haar man vrijgekregen, en is hij meegegaan (gelukkig). Het zag er nog niet goed uit (Zal de erg bloederige details overslaan), en ze moest gelijk onder narcose, om de rest eruit te halen.
Haar man heeft toen naar mijn ouders gebeld dat ze in het ziekenhuis lag.
Morgen gaat onze nicht trouwen, en mijn zus zou oma naar de bruiloft brengen. Oma weet dus niets van deze hele story. Wat doet mijn vader dus, heel geschrokken... Belt oma, dat ze in het ziekenhuis ligt, bloed, blabla, hoe heet dat ook alweer etc, en dat ze morgen dus door mijn moeder wordt gebracht.
Dus net belt oma mij weer op, ze was heel ongerust, en hoe was het nu met haar, en wat was er nu (Mijn moeder had gezegd, ik mag het niet zeggen, en zij willen het niet zeggen (Lekker vaag..)).
Dus tja, ik heb maar gezegd dat ze op het werk door een gehandicapte was gebeten, en dat ze voor controle naar het ziekenhuis zijn gegaan.
Gelijk maar mijn ouders, en mijn zus gebeld, wat er nu aan de hand is
.Zegt mijn zus weer dat ze oma had verteld dat ze gestopt was bij de gehandicapten....
PFFF, gelukkig is oma niet zo heel erg meer bij de tijd, anders had ik daar ook nog iets op moeten verzinnen.
Wat had ik anders moeten zeggen? Kan moeilijk zeggen dat ik van niets weet, of dat ik het niet wil zeggen.
Heel verhaal geworden, moest het even van me afschrijven.
Mijn zus is weer thuis gelukkig, en het gaat naar omstandigheden goed. Of ze morgen op de bruiloft is, weten we nog niet, maar dat zien we dan wel weer.
