Sita meis,je kwam als een mager scharminkelal snel knapte je open werd je een prachthond.Je werd steeds liever enaanhankelijker naar mensen.Ook Quint aceepteerde je steeds meer.Gentle moest je weinig van weten.In jouw ogen een klein wit mormeldat alleen maar in de weg liep.Je had het al een paar keer geprobeerden toen was het raak.Bloed overal op haar witte vachtDit bleek niet de eerste keer te zijn.De baas en een klein kindhadden het ook al moeten ontgelden.Ik snap het niet.Naar mij was je altijd zo lief,zo speels, zo aanhankelijk en vol van vertrouwen.Nu is het te laat.Morgen ben je er niet meer,alleen besef je dat zelf nog niet.Sita meis, ik hoop dat je je rust vindten ik zal je vreselijk missen.Sorry voor dit zielige gedicht, maar ik moest het kwijt en dit was even de enige manier. Morgen wordt ze ingeslapen en ik ben er helemaal kapot van.