Nadat ik zelf hier weleens zulke topics heb zien staan en gedacht heb "Mijn God, het zal je maar overkomen".. Komt hierbij dan maar mijn verhaal.
Gisteren om half 4 's morgens uit bed, leuk die wedstrijden, maar het was fantastisch in Kootwijkerbroek, 35 km super uitgelopen. Na nog wat rust en eten op het terrein omdat ze vlak na de finish niet wilde eten, gingen we rond half 4 's middags weer op naar huis. En dan om 4 uur slaat je fijne dag ineens om.
Wij reden dus op de A27, in de meest rechterbaan, rustig aan, 70-80, wanneer er links voor ons (waarschijnlijk) een bus met opschuiven een auto over het hoofd ziet, waarop die auto uitwijkt naar de meest linkerbaan, waar helaas ook een auto rijdt die op de een of andere manier de snelweg over begon te spinnen/tollen. Toen bleef hij op de twee middelste banen even stilstaan, dus ik wilde eigenlijk opgelucht ademhalen, totdat ie ineens door tolt en voor onze auto beland. Dus wij rijden frontaal in zijn achterkant, waardoor die andere auto nog harder verder tolt en tegen onze zijkant komt, waardoor onze auto opzijklapt in de vangrail en de trailer de andere kant op omvalt. Ene kant zonde dat wij nog uitgeweken zijn en dus zijn achterkant raakten waardoor hij doordraaide, maar als we hem verder naar voren hadden geraakt had de andere bestuurder het niet meer naverteld.
En dan.. ik ben zo snel mogelijk het raam uitgeklommen de auto uit over de vangrail en dan zie je de trailer op z'n kant liggen met je paard op z'n kop. Het enige wat ik kon denken was "112,112", maar de andere bestuurder die al naast mij stond had geen telefoon. Dus ik zelf gebeld, ik weet niet meer wat ik allemaal precies gebrabbeld heb tegen de telefoniste en politie, maar goed er kwam politie en een dierenarts en dan moet je maar wachten. En wachten, en wachten, en verdomme wat duurt dat dan lang. Lady lag in eerste instantie heel rustig, wel helemaal strak met d'r hoofd vast, maar ik durfde haar niet los te maken omdat ik bang was dat ze dan zou proberen op te staan. Natuurlijk probeerde ze dat nu toch ook, waarbij ze op een gegeven moment met d'r voorbeen door het bovenraampje van de trailer heen ging en haar been onder de trailer vast kwam. Toen dacht ik echt, dit is het einde, dat redt ze nooit meer. Daarna heeft ze nog in de meest rare posities gelegen, zelfs met d'r achterbenen over de voorstang, helemaal opgevouwen, en nog altijd met dat been vast onder de trailer. Na voor mijn gevoel uren, maar waarschijnlijk zo'n half uur, was de dierenarts er. Nou ja, alles leek vrij goed te gaan, maar ze heeft haar toch maar verdoofd omdat ze bleef proberen op te staan en daarna is Lady echt een wonder geweest. Nadat ik nog eens heel erg schrok toen ze net na de verdoving helemaal weg was, ik dacht echt dat ze dood was, maar gelukkig reageerde ze toen ineens weer, heeft ze zich zo ongelooflijk fantastisch gedragen. We hebben toen denk ik nog wel een drie kwartier gewacht voordat de brandweer er was en nieuw vervoer, en al die tijd heeft ze twee keer geprobeerd op te staan. Verder heeft ze alleen maar gelegen.
Nadat de brandweer er was, kwam ook de bereden politie aan. En ik ben die mannen zó dankbaar. Zij hebben alles in goede banen geleid, waardoor Lady er nu nog is volgens mij. De brandweer heeft met luchtkussens de trailer opgetild, zodat haar been los kwam. Een man van de politie heeft toen haar been gestrekt en weer naar binnen gelegd (kan je je voorstellen dat je paard dan blijft liggen?), waarop een heleboel mensen met brandslangen Lady naar buiten hebben getrokken. Toen lag ze half op de weg, maar met haar achterbenen nog in de trailer, en nog steeds lag ze rustig, toen vond ik het wel heel eng. Vervolgens hebben ze haar benen vastgemaakt, haar omgerold en haar benen weer losgemaakt. En nog steeds had ze niet geprotesteerd, dat is achteraf gezien echt ongelooflijk. Want toen iemand aan haar halster trok en iedereen zei sta maar, stond ze zomaar gewoon op en is ze zo meegelopen de vrachtwagen van de politie op.
Maar ja, dan ben je eigenlijk heel gelukkig, maar toch, moet je dan nog naar de kliniek. Ik met de dierenarts mee en mijn vader is bij de auto gebleven, want ondanks dat er in mijn gedachten niets anders was, is er natuurlijk meer gebeurd dan alleen Lady die op d'r kant lag. En ook op de kliniek is Lady weer braaf geweest, allemaal heel lieve, maar voor Lady toch vervelende co-assistenten die heel Lady nagekeken hebben, wondjes geschoren en ontsmet hebben, een infuus erin gestopt hebben en Lady heeft niet meer gedaan dan af en toe een pasje opzij en d'r hoofd wegtrekken. Gelukkig konden ze ook daar niets ernstigers vinden dan schaafwonden en die verhoogde spierenzymen, zelfs aan het voorbeen dat klem gelegen heeft was niet veel te zien.
En dan ja, dan moet je je paard daar achterlaten, met een infuus in d'r hals en een co-assistent aan d'r touwtje moet je zomaar weggaan. En dan gaat het geregel verder, want de trailer ziet er op de foto's misschien wel aardig uit, maar dat was van de auto niet te zeggen. Maar thuis zijn we gekomen. Na een hoop gepraat en gehuil, toch maar in bed gaan liggen en ik ben (gelukkig?) bijna meteen in slaap gevallen en werd om half 8 pas wakker. Om 9 uur mochten we naar Utrecht bellen, maar we hadden niets gehoord, dus ze was in elk geval de nacht doorgekomen. Eenmaal Utrecht aan de telefoon, waren ze in patiëntenoverleg en konden dus niets vertellen, behalve dan dat ze niets raars gehoord had, dus het waarschijnlijk wel goed gegaan was.. Na een ruim uur werden we eindelijk teruggebeld en kregen we te horen dat het dus nog net zo ging als gisteren, behalve dat haar spierenzymen nog hoger waren. En vanmiddag zouden ze besluiten of ze naar huis mocht.
Dus wij zijn vanmiddag eerst onze auto leeg gaan halen en daarna naar het bezoekuur in Utrecht. Nou Lady stond er inderdaad best aardig bij, ze heeft op het oog echt alleen wat schaafwonden (en vrij dikke benen, maar dat hou ik op stalbenen, aangezien ze normaal buiten staat). Ze was wel een beetje verward en nukkig toen we er net waren, maar na wat wortels en appels en heel veel knuffels werd ze eigenlijk gewoon weer mijn normale Lady. Beetje schooien, lekker naar buiten kijken. Uiteindelijk de dierenarts nog gesproken. Nou, ze mocht in principe naar huis, maar er zat wel een risico aan met die spierenzymen, omdat die nog hoger kunnen worden, zeker als ze weer de trailer op moest. Nou ja, het is naar stal nog zo'n 1,5-2 uur rijden met de trailer, dus ik wilde dat haar eigenlijk niet aandoen. De dierenarts vergeleek het met trappenlopen als je zelf spierpijn hebt, en daar moet ik zelf ook niet aan denken. Dus we hebben besloten haar in elk geval vannacht nog daar te laten en morgen bekijken ze opnieuw haar bloed om te zien of ze dan al verbeterd is. Ik vond het heel rot om haar weer achter te laten, maar ik moet er niet aan denken dat het thuis misgaat, zonder toezicht e.d. En ik wilde haar niet nog meer pijn doen met zo'n lange rit weer op de trailer vandaag.
Wonder boven wonder is Lady ook de enige waar we ons zorgen om hoeven maken, want mijn vader heeft een brandplek van z'n gordel en verder (naar eigen zeggen) nergens last van, ik heb spierpijn (maar dat heb ik altijd na een endurancerit..) en de andere bestuurder had gisteravond wel wat last van z'n nek, maar daar hebben we verder geen contact mee gehad meer. Onze beschermengeltjes, en vooral die van Lady, hebben gisteren echt overuren gemaakt.
En die trailer, van de week hebben we hem nog compleet schoongemaakt, hadden het nog over de bodem die toch ging rotten (10 jaar oude trailer..), maar dat zouden we van de week gaan bekijken. Nou die heeft Lady toch maar goed beschermd, hij heeft waarschijnlijk ook niet over de grond meer geschoven nadat hij is omgeklapt, er zitten nauwelijks schaafplekken op. Alleen hij is natuurlijk wel ontzet door de klap, dus waarschijnlijk zijn zowel de auto als de trailer totall los. Maar ze hebben onze levens gered.
En een ongeluk zit echt in een klein hoekje hoor, in dit geval had het dus niets te maken met mensen die geen rekening houden met trailer o.i.d. Er had ook een gewone auto kunnen rijden, of geen auto.. Maar ja, daar schiet je natuurlijk niets mee op. Ik ben wel héél blij dat er (blijkbaar) niemand vlak achter ons reed, daar moet ik echt verder niet over na gaan denken.
Lady is echt ongelooflijk, mijn bijzondere vriendinnetje heeft haar eigen leven gered