Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 06-01-02 00:08

Geestelijk 'gesloten' paard, kun je daar iets mee bereiken?

Geplaatst door de TopicStarter: 06-01-02 00:08

Tja, ik zit weer ff in een dipje hoor...

Adventure's verleden komt weer zo op hem af, nou ie dag en nacht op stal staat. Ik merk aan hem dat ie het weer moeilijk heeft, en dat z'n gedachten over zijn slechte jeugd (mishandeling en verwaarlozing) terug komt.

Maar ik vind het zooo moeilijk om met hem om te gaan. Ik heb hem nu 1,5 jaar, en voor mij (en m'n zusje) is het het ideale paard om mee te rijden. Wat dat betrefd bevalt ie uitstekend.

Maar ik krijg gewoon geen band met hem. Hij is door z'n verleden te bang om zich aan iemand te hechten. Hij herkent me, hij vertrouwd me, maar hij blijft 'achterdochtig'. Hij blijft na 1,5 jaar nog steeds angstig voor het zadel of aanraking van z'n hoofd.

Ik heb uren tijd aan hem besteed, en blijf altijd kalm, eerlijk en rustig. Maar toch, hij geeft zich niet bloot. Hij laat z'n gevoelens niet zien. Hij doet zich voor als een Macho, maar het is in z'n hart maar een bang mietje, maar dat laat ie niet zien.

Wat denken jullie nou? Valt met een paard als dit ooit wat te bereiken? We hebben hem toch gekocht voor de wedstrijden, en dat moet ie ook gaan waarmaken! Maar kan dat, als je paard zich niet aan je 'bloot geeft'? Kun je met zo'n paard hoog komen (M of Z dressuur, en klasse 3 of 4 van de endurance)? Nogmaals, met rijden is het een heerlijk dier, alleen in de omgang met hem in de stal, is hij nogal 'raar'.

Graag eerlijke reacties, ookal zijn die hard...

Eindig niet, maar begin! (quote Dorine)

**Geplaatst:** 06-01-02 00:13

Geplaatst: 06-01-02 00:13

het eerste wat in me opkomt is: probeer eens een wedstrijd te rijden! je zegt zelf dat het met rijden goed is, en in de stal dan wat minder... maar op wedstrijden wordt je paardje toch niet beoordeeld op stalgedrag?

**Geplaatst:** 06-01-02 00:22

Geplaatst: 06-01-02 00:22

Je kunt ook tè lief zijn voor een paard. Is het voor hem wel duidelijk dat jij de leider van de 'kudde' bent waarachter hij zich kan verschuilen als het eng is? Die de weg wijst en bepaalt wat er moet gebeuren. En waardoor hij terecht gewezen wordt als hij zich misdraagt. Duidelijkheid dus.

Geen idee of het zo is, ik noem maar een zijstraat.

Nulla tenaci invia est via

**Geplaatst door de TopicStarter:** 06-01-02 00:31

Geplaatst door de TopicStarter: 06-01-02 00:31

Ja, magreet, die duidelijkheid heeft hij absoluut. (ik ken die theorie, ooit eens uit een boek van parelli ofzo gelezen...).

Hij beschouwd mij ook als leider, hij stapt zo over 'enge' oranje dekkleden e.d. als ik hem maar voorga, hij doet alles zolang ik hem voorga.

Maar zijn probleem zit zo diep, dat is gewoon niet te geloven. Ik wist het, toen ik hem 1,5 jaar terug kocht. Ik wist ook dat het moeilijk zou worden, maar nu zit ik echt in een dip.

M'n zusje gaat volgend jaar heel serieus starten met hem, en er wordt veel van hem verwacht. Maar toch, kun je met een paard waarmee je bijna geen band kan krijgen hoge prestaties neerzetten? Ik hoop eigenlijk op ervaringen met zoiets...

Ik heb ook al met hem gestart, en op zich ging dat best goed (187 punten in z'n eerste B proef!!!). Maar hoe wordt dat als ie iedere week echt serieus aan de bak moet?

Ach ja, verkopen doe ik hem toch niet, en het zal ook allemaal wel goed gaan, maar het is gewoon heel vervelend dat ik maar geen band met hem kan krijgen. Dat ie z'n emoties niet toont... Ik snap niets van die knol, hij is zo oppervlakkig, en laat me steeds weer enorm versteld staan. Ik vind het gewoon vervelend dat ie niets laat merken, dat we geen band hebben...

Ik weet ook dat het niet aan mij ligt. Bij mij is ie van zielig hoopje naar een mooi paard gegroeid, en ik zie wel dat ie me daar dankbaar voor is, maar toch, we missen iets... Maar gezien zijn achtergrond zou het wel nooit 100% worden... Dat maakt me gewoon verdrietig, wanhopig, chagerijnig....

Eindig niet, maar begin! (quote Dorine)

**Geplaatst:** 06-01-02 00:40

Geplaatst: 06-01-02 00:40

1,5 jaar is op zich nog niet zo heel lang, misschien wordt het wel beter in de tijd.

Bovendien laat het ene paard meer merken dat hij je herkent dan het andere paard, de een staat de hinniken en te brullen als hij je ziet, de ander beweegt een oor een klein beetje en that's it, ik denk dat jouw paard in de laatste categorie valt, dat zijn signalen gewoon nog heel (te) subtiel zijn.

Het feit dat hij jou vertrouwt en zo achter je aanloopt langs/over enge dingen betekent toch dat jullie echt wel een band hebben! Maar waarschijnlijk vindt hij het gewoon 'moeilijk' om dat echt heel duidelijk te tonen.

Misschien zit ik er wel weer volledig naast, maar dit is wat ik (als buitenstaander, zonder het paard of jou ooit gezien te hebben) er van denk.

Nulla tenaci invia est via

**Geplaatst door de TopicStarter:** 06-01-02 00:47

Geplaatst door de TopicStarter: 06-01-02 00:47

Tja, magreet, je komt er wel aardig. Wel raar is dat ie als hardste staat te krijzen als ik eraan kom... Het is gewoon heel moeilijk uit te leggen, maar d'r mist een heel belangrijk aspect, en ik weet niet of dat ooit zal komen.

Ik ben al zo ver met hem gekomen, maar ik vrees dat ie nooit een 100% normaal paard word, en ik denk dat altijd z'n verleden hem blijft achtervolgen. Dat maakt me nogal depri...

Eindig niet, maar begin! (quote Dorine)

**Geplaatst:** 06-01-02 01:11

Geplaatst: 06-01-02 01:11

Ik heb ook zo'n pony op stal staan. Ik heb haar nu bijna 6 jaar en ik denk dat het niet meer goedkomt. Je kunt niet aan haar oren komen (daar is een keer ingeknipt, ze heeft er een scheur inzitten!) En als ik soms een beetje mijn stem verhef dan reageert ze alsof ze inelkaar is geslagen terwijl ik niets doe. Ook als je haar een keer een knuffel wil geven kan ze gewoon haar oren in de nek gooien en van je afdraaien en das pijnlijk als je andere paarden wel genegenheid tonen. Ook naar mijn ouders, eigenlijk naar iedereen is ze zo eenkennig als de pest en als ze aandacht wil vraagt ze erom.
Ik denk Carola dat je nog best een band op kunt bouwen, ik ken jouw paardje niet! Maar als ik kijk naar mijn eigen paardje die mij soms gewoon niet ziet staan heb ik me maar bij neergelegd dat zo'n dier ook heel opzichzelf kan zijn. Het paard heeft altijd alleen gestaan en is niet gesocialiseerd. Dat heb ik leren accepteren, ik heb wel een band met haar alleen die is lang en na niet zo sterk als met mijn andere paarden. Die paarden zijn er nu eenmaal. gr gabrycha Knipoog

**Geplaatst:** 06-01-02 01:29

Geplaatst: 06-01-02 01:29

In de laatse bit stond een advertentie over equiral voeders en over de verschillende charactertypes van het paard. Natuurlijk een super commerciele bedoening, maar de charactertypes kloppen echt. In samenwerking met holistisch dierenarts Eric Laarakkers is een nieuw voerlijn ontwikkeld. Misschien dat dit een invloed heeft op jouw paard.
Er is een test te downloaden war jij kun bepalen wat voor type paard jouw paard is. Als er, wat ik zo uit je opmerkingen kan herleiden een waterpaard uitkomt, zul je waarschijnlijk nooit helemaal tot hem kunnen doordringen. Maar probeer het eens, praat met die mensen, en misschien dat zij ook je in contact kunnen brengen met Eric Laarakkers.

http://www.equiral.nl/site.asp

succes ermee.

Laatst bijgewerkt door Cassidy op 06-01-02 01:41, in het totaal 1 keer bewerkt

Je suis Charlie.

**Geplaatst:** 06-01-02 01:31

Geplaatst: 06-01-02 01:31

Volgens mij is er van Bach Bloesen therapie ook iets tegen trauma's. Misschien dat je dat eens kan proberen met een expert.
En als het paard zo getraumatiseerd is dan is 1,5 jaar echt nog niet zo lang. Dat duurt gewoon lang voordat een paard daar een beetj eover heen komt en ook als hij zich meer als "gewoon"paard gaat gedragen dan kan er alrijd iets zijn wat hem sterk herinnert aan een trauma waardoor hij weer in zijn schulp schiet.
Wij hebben ok een trauma pony gehad en dat duurde echt wel langer dan 3 jaar voordat ze "normaal"werd maar daarna ging het alleen maar bergopwaarts. En uiteindelijk werd het een pony die je voor de volle 100% en meer kon vertrouwen en die ook helemaal functioneerde.
Toen ze kwam kon je niet een zweep rijden bijvoorbeeld. het was zo erg dat als ze maar hoorde dat iemand een paard een tikje gaf (al was het aan de andere kant van de bak) ze met haar staart tussen haar billen stond te trillen. Later kon je met een zweep rijden wat je mar wilde, uiteindelijk was zer er totaal niet bang meer voor en is er ook nooit meer bang voor geweest maar dat heeft echt heel lang geduurd.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 06-01-02 11:39

Geplaatst door de TopicStarter: 06-01-02 11:39

gabrycha schreef:

ik heb wel een band met haar alleen die is lang en na niet zo sterk als met mijn andere paarden.

Juist, ik heb ook wel een band met hem, maar hij is gewoon anders... En ja, gister was ik weer behoorlijk depri. Maar het komt hoop ik wel goed, 1,5 jaar is ook nog helemaal niets. Alleen soms zou ik willen dat net dat 'rare' in hem weg zou gaan.
Hij is ook heel erg eenkennig, jammer, want verkopen is moeilijker, maar aan de andere kant laat ie zo wel merken dat ie mij wel vertrouwd en zich veilig voelt bij mij.

Hij is alleen nog heel erg jaloers en hij is bang dat ik hem in de steek laat, hij moet net nog het vertrouwen krijgen dat ie gaat weten dat ik hem niet in de steek laat. Maar of dat ooit komt...?

Ik ben ook al aan het proberen geweest met Bach (vooral als ie van huis af moet, en bij z'n vriendinnetje weg) en ook dat nieuwe voer heb ik al van gehoord. Maar bij dat voer wil ik eerst even 'de kat uit de boom' kijken...

Eindig niet, maar begin! (quote Dorine)

**Geplaatst:** 06-01-02 12:02

Geplaatst: 06-01-02 12:02

Trek er nog eens een jaar of vijf voor uit, tegen die tijd zal het wel goed zijn.
Doe ook veel verschillende dingen met hem. Dus niet alleen wedstrijden, maar ook trektochten, weekendje ergens anders, diverse methodes van rijden en behandelen. Tteam bijvoorbeeld.
Komt ie weer eens: www.recreatieruiter.nl en join de NVVR. Wij zijn er niet voor de wedstrijden, daar zijn genoeg anderen voor, wij gaan voor onderling contact, omgang en leren van elkaar.
Ik heb onlangs nog meegemaakt: iemand kon niet aan de oren van haar paard komen. Wieke Huisman demonstreerde in een half uur dat het wel kon, en vertelde haar hoe het aan te pakken. Ze is gaan oefeen en kan nu, 1/2 jaar later, beide oren gewoon aanraken en ook borstelen.

It will never be perfect. Make it work.

Leuke dingen doen met je paard? http://www.nvvr.info

**Geplaatst:** 06-01-02 12:17

Geplaatst: 06-01-02 12:17

Schrijf je paard aub niet te veel menselijke eigenschappen toe. Sommige paarden houden gewoon niet van getuttel probeer dat te accepteren. Met dit koude weer zijn heel veel paarden niet happy. Niets bijzonders hoor. Wanneer de paarden weer lekker naar buiten kunnen zul je zien dat ze heel erg veranderen. Jou paard is nu gewoon een beetje gefrustreerd omdat er maar weinig afwisseling in de dagen zit. Daarom wordt hij ook chagerijnig en kribbig.

Ik ben er in jou verhaal nog steeds niet achter waarom dit paard nu zo afwijkend zou zijn in de omgang. Reageert hij onvoorspelbaar en wordt hij daarmee soms gevaarlijk? Zo te lezen is het een gewoon betrouwbaar paard. Hij heeft zo zijn eigenaardigheden maar die zijn toch niet onoverkomelijk. Sommige paarden hebben gewoon veel langer nodig om het vertrouwen te winnen.

**Geplaatst:** 06-01-02 13:53

Geplaatst: 06-01-02 13:53

Dit heb ik meegemaakt !!

youri was een paardje die kregen we ziek, mishandelt en half dood.
Het heeft ons JAREN!!!!! geduurt tot ie ons ging vertrouwen, zo'n vertrouwings proces kan JAREN duren.
WE hebben Youri nu bijna 6 jaar, en nu pas een dik jaar kan ik echt zeggen dat we een team zijn, een band hebben.

Hij hechtte na een jaar of 2 a 3 wel heel erg aan me, kon niet meer onafhankelijk zijn, werd mager als ik een week weg was, maar dat was geen band. Hij vertrouwde me wel, maar zoals je zelf al zecht bleef achterdochtig. Voelde ik me Kloote op een wedstrijd dan voelde hij zich ook zo.
Nu zijn we de beste maatjes hij snapt mij en ik snap hem. Wat ik van hem vraag dat komt over, en omgekeerd hetzelfde. zelfde geldt nu ook nog voor de wedstrijden.
Maar de band van vertrouwen dat moet heel langzaam groeien, en pas na een paar jaar kun je zeggen wij zijn een team, en ik denk dat je dat bedoelde.

geef dat paardje de kans om weer paard te worden.
Groetjes Lara

Z1+4 !!!!
reserve kampioen M2 dressuur!!

**Geplaatst:** 06-01-02 14:04

Geplaatst: 06-01-02 14:04

Ik zie ook niet echt wat jouw probleem is. Als je paard hinnikt als je komt, en hij loopt je achterna over enge dingen, wat ontbreekt er dan in jouw ogen?

Mijn paard was ook heel afstandelijk toen ik hem kocht en ik mocht ook absoluut niet aan zijn hoofd komen, dan deinsde hij helemaal achteruit.
Nu, 2 jaar later, mag ik zelfs zijn oren knippen, wat hij toch tijden doodeng heeft gevonden. Hij loopt me overal achterna en hinnikt als ik kom.

Toch heeft die afstandelijkheid van hem in het begin zijn prestaties
absoluut niet negatief beinvloed en dat was je oorspronkelijke vraag. Fitz doet altijd zijn best voor me op wedstrijd en ik vind dat juist een teken dat hij het jou naar de zin wil maken. Hij is nl. bloednerveus op wedstrijden en hij zou alle reden hebben om gek te doen.
Inmiddels ben ik na 2 jaar Z1 + 4 dus je kunt niet zeggen dat afstandelijke paarden niet kunnen presteren.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 06-01-02 15:40

Geplaatst door de TopicStarter: 06-01-02 15:40

Jippie en Fitzroy; er mist gewoon 'iets'. Heel moeilijk uit te leggen, maar hij opent zich niet helemaal voor mij. Ik heb al tientallen jonge paarden beleerd en ingereden, maar nog nooit het ik zo'n geval als dit meegemaakt. Hij is vroeger geestelijk en lichamelijk mishandeld, en daardoor durft hij zich niet meer bloot te geven.
Het gaat ook niet om tuttelen enzo (daar heb ikzelf een hekel aan...), maar de band die we hebben is vanuit zijn kant heel opeisend, net alsof ie bang is me kwijt te raken. Angstig... Mijn vraag was idd of iemand ervaring heeft met zo'n paard, en die daar toch hoog de sport mee in is kunnen komen. Of zo'n soort karakter je niet in de steek laat op belangrijke momenten.

Ik weet dat ik nu 1,5 jaar al heel erg op de goede weg ben, maar dat laatste beetje vertrouwen (dat ik hem niet verlaat) is er nog steeds niet. En idd... er zullen nog wel heel wat jaartjes overheen gaan voordat dat een beetje komt.

Eindig niet, maar begin! (quote Dorine)

**Geplaatst:** 06-01-02 17:41

Geplaatst: 06-01-02 17:41

Ik herken alles wat je schrijft in mijn pony. Ik heb alleen in het springen met haar gepresteerd. Maar of dat nou in de steek laten is wil ik niet zeggen, dat beestje was bijna onmogelijk om op te rijden. Ze wilde dagen wel heel sterk voor mij werken en op andere dagen wilde ze dat gewoon niet. Mijn beestje laat zich ook erg leiden door haar omgeving, schreeuwende mensen wordt ze bang van, en dat kan een reden zijn voor haar geslotendheid. Weet je toevallig wat voor een verleden die heeft? Er zou misschien wat gebeurd kunnen zijn waardoor hij zich niet laat bewerken. Mijn grote paard was ook zo, die schupte me zowat de stal uit maar die is nu helemaal om, het kan nog wel groeien... Probeer eens uit te vogelen wat zijn verleden is geweest en misschien kun je dan beter naar een band toewerken of zoals bij mij accepteren dat ze zo is! gr gabrycha (ps ben nog achter de moederlijn van je Arax gegaan is bijna af) Misschien beurt het wat op! Knipoog

**Geplaatst:** 06-01-02 20:53

Geplaatst: 06-01-02 20:53

Zelf denk ik goede resultaten behaald te hebben met Bach Bloesem (het is altijd moeilijk in te schatten). Mijn paard kon zich helemaal afsluiten, je zou haar bij wijze van spreke in elkaar kunnen schoppen zonder een reactie te krijgen. Bij dit soort paarden is het ook belangrijk op welke manier je ze traint, momenteel heb ik een mengelmoes tussen Voest, Tteam en Tteam touches. Misschien zijn de Tteam massage/aanrakingsoefeningen heel belangrijk voor jouw paard.

Ook moet je sterk in je schoenen blijven staan voor de meningen van anderen, uit ervaring weet ik nu pas hoe het is om een "geestelijk instabiel" paard te hebben. Het voordeel is elke kleine vooruitgang is telkens weer een superoverwinning.

**Geplaatst:** 06-01-02 21:19

Geplaatst: 06-01-02 21:19

Ik kan me bij Odi aansluiten .
Ik heb Bach bij mijn dieren gebruikt met resultaat!
Kijk eens op deze site http://www.dumuchi.nl/bach/diagnosebach.htm

Misschien is het een eye opener voor jou en je dier !
Veel wijsheid toegewenst in je keuze.

Our only purpose in life is to Love one another.
.....and if we can't do that try not to hurt each other.
-Dalai Lama

**Geplaatst:** 06-01-02 21:24

Geplaatst: 06-01-02 21:24

mijn pony is vroeger mishandeld in de stal,had de vorige eigenarese gezegd,
hij is heel trapperig in de stal daar mag niemand in komen hoor.
en het hoofd blijft vaak een probleem,maar dat gaat al beter,ik mag het zelfs al poetsen ,ja ik heb geen raad voor je je moet denk ik niet zoveel verwachten,kan je ook niet teleurgesteld worden.

levi,Het liefste van het liefste wat er maar kan bestaan heb ik in jou gevonden ik laat je nooit meer gaan!!

ga even naar www.stopwredeveetransporten.nl en teken,en geef aan iedereen door!!

**Geplaatst:** 06-01-02 21:41

Geplaatst: 06-01-02 21:41

Misschien kan zo'n cursus natuurlijk paardrijden helpen?????????? Die kijken naar het gedrag van een paard en ook het gedrag van een eigenaar/verzorger. Misschien zijn het kleine lichaamshoudingen van jou waardoor hij zich niet helemaal op zijn gemak voelt.

**Geplaatst:** 06-01-02 21:56

Geplaatst: 06-01-02 21:56

Ik denk dat jij wel veel zou kunnen hebben aan Wieke Huisman. Zij doet aan Body and Mind awareness for horse and rider.

Aan mij persoonlijk was het niet zo besteedt, maar de toon en inhoud van jouw berichten sluit heel erg aan op de manier waarop zij over paarden praat. Je kunt eventueel met haar in contact komen via de Jaquima Hoeve in Rockanje. Ik heb wel een email adres voor je, PB me even als je geinteresseerd bent.

**Geplaatst:** 06-01-02 22:17

Geplaatst: 06-01-02 22:17

ik kan gewoon n-i-e-t begrijpen dat mensen pony's of paarden kunnen mishandelen.
net als bij een mens blijft dat altijd in je hoofd hangen.
ik kan niets anders zeggen dan zo door te blijven staan veel aaien enzo zodat hij ana je went en weeet dat het oke is als jij er bent.

groetjes mounty

mijn club=
http://dieren.clubs.nl/welshworld

**Geplaatst:** 07-01-02 15:28

Geplaatst: 07-01-02 15:28

Misschien vertaal je zijn gedrag verkeerd. Voor jouw tijd heeft hij zich een gedrag aangemeten dat veroorzaakt werd door verkeerde mensen. Daardoor is er een hekel ontstaan aan bijvoorbeeld het zadel. Dit zal nooit meer veranderen en dat moet je niet meer verwachten. Dit heeft met vertrouwen naar jou toe niets meer te maken, maar meer met gedrag dat gewoonte is geworden. Als een paard bijvoorbeeld een stalondeugd krijgt, kun je dit in het begin verhelpen d.m.v. weidegang. MAar het te lang duurt voordat de eigenaar voor verbetering zorgt en dus voor weidegang, wordt het een gewoonte en zal hij het ook doen als hij weidegang krijgt. Vat dit gedrag dus niet persoonlijk op.

**Geplaatst:** 07-01-02 16:39

Geplaatst: 07-01-02 16:39

Ik denk dat het voor zo'n paard misschien ook wel wat moeilijker zal wezen een band op te bouwen en dat nog meer tijd nodig heeft. Maar ik denk wel dat die band er uiteindelijk komt.

Play Like A Man, Win Like A Woman!

**Geplaatst:** 07-01-02 17:23

Geplaatst: 07-01-02 17:23

carola schreef:
Ik weet dat ik nu 1,5 jaar al heel erg op de goede weg ben, maar dat laatste beetje vertrouwen (dat ik hem niet verlaat) is er nog steeds niet. En idd... er zullen nog wel heel wat jaartjes overheen gaan voordat dat een beetje komt.

Nou Carola, ik heb zelf een mishandelde merrie, die ik kreeg toen ze 4 was (nu is ze bijna 18), dus we zijn ondertussen 14 jaar verder. En ik moet zeggen dat we een HEEL eind gekomen zijn, maar ik heb net als jij het gevoel dat er 'iets' mist. Ik heb geen band met dat paard. Althans, dat vind ik zelf. Maar als ik dat tegen anderen zeg, zeggen ze dat ik gek ben, en dat ik een enorme band heb met haar. Misschien is dat bij jou en je paard ook zo is. Zelf heb je het idee dat er iets mist, maar bij anderen is het nog veel erger. Mijn merrie is bijvoorbeeld heel erg eenkennig, en is helemaal anti-man. Qua rijden is het helemaal goedgekomen hoor, dus wat dat betreft hoef je je denk ik geen zorgen te maken, maar ze is bijvoorbeeld nog steeds kopschuw, kan niet vaststaan, durft geen smalle doorgangen door en is bang voor mensen (vooral mannen) die voorwerpen in hun handen hebben.

Maar als je dat vergelijkt met hoe ze was toen ze vier was, is ze echt al 1000% verbetert, en het is ook 1 van de speciaalste paarden die ik ken. Juist door dat stukje van vroeger is het een heel apart dier geworden. En met de juiste gebruiksaanwijzing (meters lang) is ze 100% betrouwbaar. Buiten is ze nergens bang van, en ze zal ook nooit bokken of rennen of iets dergelijks. Wel zie ik het niet zitten om haar te verkopen, omdat ik denk dat een ander dat gedult niet op kan brengen. Als ik haar straf (jaja, ze moet ook gewoon luisteren) is ze soms een dag niet handelbaar. Maar ze moet ook leren dat ze moet luisteren, dus ik ga niet extra voorzichtig met haar zijn. Vroeger, als ze ging hangen probeerde ik haar gerust te stellen, met het gevolg dat het alleen maar erger werd. Nu krijgt ze gewoon een schop onder dr kont. Dan is ze nog steeds wel spooky, maar het wordt wel steeds minder.

Wat ik ook nog even wilde zeggen, dat dit paardje nog steeds (ook al is ze 18) geestelijk groeit. Was ze vroeger een angstig dier in de wei, zo is ze nu de baas van de kudde. Geweldig om te zien! Maar het verschil met jou paardje is niet dat ze bang is dat ik wegga, in tegendeel, ze heeft mij nergens voor nodig, want ze heeft altijd voor zichzelf moeten zorgen. Ze zal ook nooit hinniken als ik eraan kom, en zomaar ergens doorheen of in lopen omdat ik dat wil, nee dat doet ze ook niet. Dat doet ze alleen maar als ze zelf besloten heeft dat het veilig is. Aan de ene kant is dat soms vervelend, maar aan de andere kant is het superveilig (ze struikelt bijvoorbeeld zelden, omdat ze altijd zelf kijkt wat ze doet). Met rijden is dat ook nog wel zo hoor, ik mag erop zitten omdat zij dat goed vind, en dat voel je ook. Niemand kan het zien, wat ze ziet eruit als een eersteklas sul, maar je voelt het toch. En dat is toch eigenlijk ook weer heel bijzonder...

Ik weet niet of je hier wat aan hebt, maar ik zou met jou paardje zeker de moed niet opgeven. Als hij het lichamelijke vermogen heeft om te presteren, dan gaat dat zeker goedkomen. Ik denk dat je een grotere band heb met je paard dan dat je zelf denkt (net als ik, overigens).
En wat hierboven ook al wordt gezegd, het zijn geen mensen, ze zitten vrij rudimentair in elkaar, en dat moet je ook onthouden... Ik ben benieuwd hoe het verder gaat!

Wie is er online