Geplaatst [VvdD] Wie beurt Anoukie weer een beetje op..?
Voor de gene die het topic begrijpen, staat daar in feite een wat minder leuk verhaal in.
Het zette mij aan het denken. Ik heb ook twee hele lieve paardjes waarvan er een op een nieuw baasje wacht. Ook ik wil natuurlijk het allerbeste voor hem. Nu mankeerd mijn paardje voor zover ik weet helemaal niks, maar het zou mij ook pijn doen als hij het bij zijn nieuwe eigenaar anders heeft dan wat ik me voorgesteld had.
Wat ik me voorstel bij Anoukie haar gevoelens op dit moment, is misschien het droevige en het niet weten wat er gebeuren gaat voor haar oude paard. Het idee dat je zo machteloos staat terwijl je het liefst iets zou willen ondernemen voor het paard. Het idee dat je hoopt dat er op een dag toch nog iemand verschijnt die het paard een perfect huis bied en van haar zal houden als je zelf deed.
Noem me raar, maar ik leef helemaal mee.
Is er dan niemand die een leuk gezelschapspaard zoekt en het gewoon ontzettend leuk vind om te tuttelen met een paard? Iemand die het niet uitmaakt dat er geen toekomst in de sport is, omdat genieten van elkaar al meer dan genoeg is? Het paard is nog zo jong.
We zitten hier met zoveel paardengekken bij elkaar en ieder heeft zijn eigen ideeen van wat hij/zij van een paard verwacht, of wat hij/zij er graag mee doet. De een kiest voor een sportpaard, de ander voor het fijne gezelschap.
De gedachten die ik zojuist onder de douche kreeg was, misschien is er wel een bokker die op zoek is naar een leuk paardje. Iemand die graag bezig is met een paard, maar er geen serieuze ambities aanvast heeft hangen. Of iemand die zegt, ik ken wel iemand die op zoek is.
Is dat zo'n rare gedachten van mij? Maak ik me altijd meer zorgen om een ander dan om mezelf? Is het raar dat ik aan een ander zijn verdriet denk? Is het raar dat ik altijd wil helpen, maar dat niet altijd kan en daarom eens kijk of een andere bokker het wel kan? Waarschijnlijk wel, maar ach zo ben ik nu eenmaal.
