Is ook nieuw. Soort try-out. Het is een wedstrijd van 26 kilometer, voornamelijk over ruiter- en menroutes door het bos en over de hei. Zeer scherpe controles op dierwelzijn en veiligheid, vooral juist omdat het de eerste keer is dat er zoiets is uitsluitend voor aanspanningen. Verder de "normale" enduranceregels en keuringen. Heeft een stuk van in Mensport gestaan en er is een info-avond geweest bij Onder de Kastanje.
Wij doen niet mee. Ik kan niet begrijpen dat er wel een pony en een paarden klassement is (waar wij met een Cob van 148 *precies* op de grens vallen) maar geen onderscheid word gemaakt tussen enkel en tweespan. Ze zouden ons vermoedelijk bij de paarden zetten, en zo kan het gebeuren dat onze ene Cob tegen een tweespan grote paarden moet. Helemaal op het Kootwijkse zand is een tweespan enorm in het voordeel, die paarden hebben steun aan elkaar terwijl een enkelspan het alleen moet rooien...
Ach... bij zo'n try out gaat het toch om het meedoen? Toch leuk voor de ervaring en als het een professionere tak wordt, dat worden die klasses heus wel beter gescheiden.
ik ben het met Tessebes eens. Voor ons gaat het al helemaal gewoon om het meedoen. Wat je zegt klopt wel, er is geen onderscheid tussen enkel- en tweespan.
Wij doen misschien zelfs helemaal buiten mededinging mee. Mijn man en ik hebben allebei een probleem met onze handen (hij heeft OPS, beter bekend als schildersziekte en ik heb wat diabetescomplicaties aan mijn handen). Samen rooien we het prima, maar af en toe moeten die handen gewoon een kwartiertje rust. We mennen dus altijd om en om en het is nog niet bekend of dat mag volgens het regelement.
Maakt ons niet uit, als we er maar bij zijn. Zeker bij zo'n try-out lijkt het klassement me niet de grootste zorg. Hoewel inderdaad bij de info-avond aardig wat fanatieke mensen leken te zitten. Wij hobbelen er wel tussendoor.
Het lijkt me wel heel leuk, alleen het nadeel is dat je dus 2 auto's moet hebben. 1 met de trailer en eentje met de kar. En dat gaat helaas niet lukken
Ik doe niet meer. Het is simpelweg te zwaar voor een pony van 1.22 m. en we hebben momenteel geen geschikt span. Ik ga overigens wel een beetje met Arwen mee. Natuurlijk doe je mee om het meedoen, maar veel mensen vergissen zich in het tempo dat ze kunnen rijden in een dergelijk terrein! Met een tweespan ben je nu eenmaal in je voordeel t.o.v. een enkelspan. Nu wordt daar (KWB) ook 2x per jaar een endurance georganiseerd die ik 2x heb gereden met mijn paard en mijn ervaring is dat het terrein zwaar is.
Verder is het vervoer inderdaad ook een probleem...
Laatst bijgewerkt door Westernfreak op 20-04-04 23:34, in het totaal 1 keer bewerkt
"The world is best viewed through the ears of a trotter"
Mijn stalhoudster doet mee met haar tweespan Haflingers. Ik ga binnenkort met haar mee op een trainingsrit, hartslagmeter mee. Ze heeft namelijk geen flauw idee hoe snel ze herstellen, op het oog lijkt het goed maar cijfertjes geven natuurlijk meer duidelijkheid. Ze rijdt overigens wel meer langere tochten, dus ze zijn wel wat gewend.
Ik kan op de wedstrijddag helaas niet de hele dag blijven, heb 's middags andere verplichtingen. Maar het lijkt me wel erg leuk om ens een mendurance mee te maken!
. If you want to go fast,go alone.If you want to go far,go together.<African proverb>
Ik ben het inderdaad wel helemaal eens met westernfreak. Het terrein in Kootwijkerbroek is zwaar en het eerste stuk is richting Harskamp. Dat terrein is vrij heuvelachtig. Een pony van 1.22 zou ik er geloof ik ook niet aan wagen. Onze Janssen is 1.72 en wij rijden zeer regelmatig lange tochten en in de zomertijd met grote regelmaat in het Kootwijkse bosgebied.
Maar dan nog, er zal inderdaad getraind moeten worden. Wij rijden zelf altijd wel met kilometerteller en weten dat ons paard meestal al op een gemiddelde van zo'n 12 a 13 kilometer per uur zit, inclusief staptrajecten, dus moet geen probleem zijn. Gelukkig zijn de veterinaire controles streng, voor iedereen.
Dat is altijd het nadeel aan de ritten op OdK. Wel begrijpelijk natuurlijk, want op zaterdag zijn er voornamelijk cursussen, maar goed. We zijn wel lid van de mensocieteit, maar kunnen door die zondag zelden deelnemen aan activiteiten, terwijl het juist zo leuk is allemaal :/.
So tell me where you are / Tell me how you feel / Tell me what you need / Just tell me how you feel / And let it all just rain on me. ~ Kane
Jammer, misschien toch eens in de groep gooien dat niet iedereen op zondag wil rijden ... Jullie zullen heus niet de enigen zijn die daar bezwaar tegen hebben, toch?
Je hebt wel gelijk over die try-out hoor, maar onze paardenbeest is een getraind endurance-beest en dan doe je dus ook mee om een fijn resultaat neer te zetten. Niet voor het winnen maar wel om mee te kunnen komen in het klassement. En als er dan zulke rare indelingen inzitten vergaat mij de lust een beetje hiervoor.
Overigens complimenten voor de info-avond en dergelijke. Menners hebben IMO al snel het idee dat het allemaal wel meevalt. Letterlijk "Ah zo'n ritje, dat rijden wij elke zondag" en dat waag ik te betwijfelen. Behoorlijk vaak blijkt zo'n 'afgetrained menpaard' toch conditioneel erg tegen te vallen, helemaal omdat je vanaf de bok eigenlijk helemaal niet kunt beoordelen hoe het ermee staat, hijgt hij, hoe is de hartslag, word hij te warm.... Kan hij de afstand afleggen, ja vast wel. Maar komt hij dan ook nog door de keuring...?
Dan heb ik het niet over marathonpaarden natuurlijk, maar het paard van de gemiddelde recreatieve menner. Erg goed van de organisatie dat ze uitgebreid aandacht besteden aan het hoe en wat van de endurance-kant van de rit.
Ik zie nogal eens wat "zondagsmenners" die gewend zijn op straat te rijden dat bos ingaan en die paarden trekken het gewoon niet.
De info-avond was wat dat betreft erg goed en maakte duidelijk dat er wel training aan vooraf dient te gaan. Het is daar behoorlijk zwaar terrein. Wij gaan in elk geval zeker een paar keer, buiten het normale trainen om, een stuk van het traject rijden. Uiteindelijk natuurlijk het hele rondje
MoniqueT: wat ik dan zeker zou doen is bv. een half uur tempo rijden, even pauze houden, en zodra je stilstaat de hartslag tellen. Dan na 2 minuten weer, na twee minuten weer, etc, net zolang tot je op de 56 zit. Dat is een hele goede graadmeter van hoe het met je paard staat.
Dat voorkom je idd niet, Monique. En daar kan de organisatie van de mendurance ook niets tegen doen. Hetzelfde probleem kom je tegen bij mensen die endurance onder het zadel rijden: op een wedstrijd hebben ze veterinaire begeleiding, maar thuis zijn ze aan zichzelf overgeleverd en kunnen ze doen wat ze willen.
. If you want to go fast,go alone.If you want to go far,go together.<African proverb>
Het punt is dat je je onder het zadel beter bewust bent van afstand en zwaarte, omdat je zelf ook moet inspannen en omdat je dichter bij je paard zit en het dus merkt als hij het zwaar krijgt. Vanaf de bok is het heel makkelijk om er gewoon een tikje bij te geven als hij inzakt en door te draven. Je word er zelf niet moe van, en zo lang het paard blijft lopen is het toch goed?
Dit is niet waar denk ik hoor Arwenlune.... Als ik moe bent wil dat niet zeggen dat mijn paard ook moe is, vanaf de kar kan je het denk evengoed zien als onder het zadel. Als je echt een wedstrijdrijder bent (ik ook) zie je echt wel aan je paard of hij het echt zwaar heeft of niet. Dit is natuurlijk wel een ander verhaal bij de mensen die 1x in de week hun paard helemaal dood het bos door jagen.
Zoiets lijkt me best leuk om een keer te doen zeg!
Maar als het bovenstaande zo lees is het denk behoorlijk zwaar voor een enkelspan, met een paard dat er niet specifiek voor getraind is... Ik wil Fie het niet aan doen om haar meer te vragen dan eerlijk is...
Alhoewel ik denk dat ze best een redelijk conditie heeft, maar ja, wat is voldoende hiervoor???