Mijn hond is 9 jaar geleden overleden...en nog steeds mis ik hem, het is niet meer dagelijks, maar soms springt er iets naar binnen en is onmisbaar.
Onze huidige hond is geweldig, zou haar niet willen missen, maar de plaats van onze oude muts kan ze niet innemen, al zou ik haar ook niet willen missen.
Het is altijd een verdriet...en het blijft altijd bij je.
Maar het krijgt met de tijd wel een plekje, bij de 1 snelelr dan bij de ander.
En dan telt ook de manier waarop mee.
Jouw konijntje was jong en had nog vele jaren mee gemoeten.....dan is het altijd moeilijker dan als een konijn 8 of ouder is....
"Mag ik voor ik inslapen moet, mijn baasje nog 1 kusje geven?
Een soort laatste groet, echt, het duurt maar even!"