hij gaat gewoon rennen met zijn oren naar voor.
maar het is niet van de pijn denk ik, want ik spring nu hele lage kruisjes terwijl hij vroeger parcours van 50-60 met gemak sprong.
en ik spring geen parcours meer met hem, er staan maar 2 kruisjes in de piste, 1 op de A-C lijn en 1 op de B-E lijn en ik spring ze niet na elkaar omdat dat gewoon onmogelijk is, hij zou gewoon 'plat' op die hindernis afkome en de balke meeneme en dan nog eens het risico nemen om te struikelen.
ik denk zelf dat het een mentaal probleem is, maar dit moet echt opgelost worden. zo kan er niemand meer mee rijden. vroeger reed mn neef er super mee, ma nu durft niemand er gewoon nog mee rijden.
het kan ook aan mij liggen maar daar twijfel ik aan omdat de andere paarden waarmee ik rij nog altijd normaal gaan. maar ik zal die mogelijkheid maandag met dirk bespreken.
misery is just a butterflie!!
later wanneer ik groot ben zou ik graag een pennymeisjejuh worduh, maar ik weet niet of dit kan want ik ben een jonguh:)