terugkijkend naar hoe het was een kleine glinster in mijn ogen toen was het hoe het moest zijn maar het leven heeft me bedrogen
denkend over hoe ik nu sta starend naar de mensen buiten alles aan me doet pijn maar ik durf geen gevoelens te uiten
vooruitblikkend naar de toekomst een onzeker en donker bestaan besluiteloos of het nog wel verder kan of dat het misschien tijd is om te gaan
Stopcontact
Berichten: 8860
Geregistreerd: 27-11-03
Geplaatst: 09-04-04 10:12
Mooi gedicht..echt mooi
Cassidy
Berichten: 75551
Geregistreerd: 08-08-01
Woonplaats: Purmerend
Geplaatst: 09-04-04 10:14
Beetje fatalistisch hoor (het leven heeft me bedrogen)
Je bent zelf de maker van je eigen geluk, ga niet een ander de schuld geven.
ikkiekikker
Berichten: 896
Geregistreerd: 25-08-03
Geplaatst door de TopicStarter: 09-04-04 19:36
Cassidy schreef:
Beetje fatalistisch hoor (het leven heeft me bedrogen)
Je bent zelf de maker van je eigen geluk, ga niet een ander de schuld geven.
Ik geef niemand de schuld behalve mezelf, misschien kwam het er een beetje verkeerd uit. Wat ik daarmee probeerde te zeggen is dat alles wat ik zelf heb gecreeerd (dus het leven wat ik voor mezelf gemaakt heb) anders uit is gepakt dan ik hoopte.