Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-04-04 13:56

Geplaatst: 07-04-04 13:56

Jeetje zeg wat een gecompliceerde situatie.
En dat door zoiets als ene hersenbeschadiging. Die man is misschien helemaal niet zo Verdrietig

Ik vind het heel knap van je dat je zo goed reageert en ook je zus

Heel erg veel sterkte voor jou, je zus, haar kinderen maar ook haar man.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-04-04 14:12

Geplaatst door de TopicStarter : 07-04-04 14:12

Citaat:
En dat door zoiets als ene hersenbeschadiging. Die man is misschien helemaal niet zo

Dat klopt helemaal !
Toen ik mn zwager leerde kennen was het een lolbroek, hij genoot van het leven vertelde iedereeen die het wilde horen over zn reizen naar Australié. Hij was stapelgek op mn zus en ze waren (toen) inderdaad voor elkaar bestemd.
Ik vond het echt een leuke vent, altijd als ik daar was was ik verzekerd van een lollige tijd.

Als ik er nu zo over nadenk is het wel erg triest voor hem. ook al wet hij er niks vanaf nu.

Mn zus stort nu overgens lichamelijk helemaal in elkaar. Ze mankeerd echt van alles. Ineens heeft ze een hevige griep, last van haar nek, last van al haar spieren, steken in haar borst Scheve mond

Plus dat ze nog altijd gevoelig is voor hyperventileren.
Als het aan blijft houden gaat ze naar de dokter.
Zowiezo moet ze rustgevende middelen slikken om kalm te blijven.

**Geplaatst**: 07-04-04 14:16

Geplaatst: 07-04-04 14:16

Jenna: dat je zus nu instort is eigenlijk volkomen normaal. Niet leuk maar wel normaal. Al die tijd heeft haar lichaam zich uit overlevingsdrang staande gehouden, voor haarzelf maar ook voor haar kinderen. Nu, nu ze niet meer op haar hoede hoeft te zijn, niet meer voor haar kinderen hoeft te waken neemt haar lichaam de kans en zegt 'nu is het genoeg'. Ik vind het niet gek dat dit nu gebeurt. HAd het eigenlijk ook wel verwacht want wat zij heeft doorstaan is wel heel erg veel.

Nog iets van haar man gehoord?

En hoe gaa thet met jou? Knipoog

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-04-04 14:35

Geplaatst door de TopicStarter : 07-04-04 14:35

Wat je zegt is ook helemaal waar Fasel.
Het is ook niet meer dan logisch dat haar lichaam het nu ''zat'' is.

Met haar man gaat het matig. Hij neemt z'n medicijnen beter in maar het gaat nog steeds niet goed.
Hij wil nog steeds niets van mn zus weten.

Met mij gaat het goed hoor Knipoog

Ik hoop alleen dat mn zus inziet dat ze niet meer met hem in 1 huis moet gaan wonen. Ik denk dat ik dan wel heel boos wordt omdat ik dan het idee heb dat het voor niets was allemaal.
Maar ja ze zit in een verwerkings proces, dus het is logisch dat ze daar over nadenkt. Zolang ze maar niet doet wat ze denkt Knipoog

**Geplaatst**: 07-04-04 20:39

Geplaatst: 07-04-04 20:39

Blij te horen dat het met jou goed gaat. Alhoewel ik wel merk dat je je vreselijk zorgen maakt. Logisch natuurlijk. Ik hoop dat je zus sterk is en niet in oude patronen terugvalt. Dat ze niet het stereotype voorbeeld van constante herhaling gaat volgen maar voor haar en haar kinderen kiest. En vooral zichzelf de schuld niet gaat geven. Maar volgens mij met een zus als jou zit dat wel goed Knipoog

.

Als je ooit informatie nodig hebt voel je dan vrij me te benaderen. Pb me en ik bel je desnoods. Ik kan zo alles binnen handbereik hebben. Kost me slechts een telefoontje. Oplossen kan ik het niet voor je maar je helpen kan ik zoveel mogelijk proberen. Knipoog

**Geplaatst**: 07-04-04 20:45

Geplaatst: 07-04-04 20:45

Fasel superdesupertof van je dat je zo bereid bent te helpen!!! Heel goed OK dan!

!!

Jenna, heel erg veel sterkte! Ook voor je zus, en haar kinderen Ach gut

**Geplaatst**: 07-04-04 20:51

Geplaatst: 07-04-04 20:51

Jezus meid wat erg........... ik vind dat zo vreselijk!!!.

Je zus moet daar weg....... dit is geen leven, niet voor haar, niet voor de kids en ook niet voor hem....... Hij kan er misschien weinig aan doen maar dit kan niet, hij kan niet van je zus en van hun kinderen verlangen dat zij hun leven op non actief zetten omdat hij niet goed in elkaar zit

kan wel janken. Bah wat naar

**Geplaatst**: 07-04-04 21:09

Geplaatst: 07-04-04 21:09

Jenna schreef:
En Alet weet jij misschien of er een soort vereniging bestaat voor mensen die te maken hebben met hersenbeschadiging ?

Hey jenna ik lees dit stuk nu pas.
Er bestaat inderdaad een vereniging voor mensen met niet aangeboren hersenletsel. Deze vereniging heet cerebraal. Cliënten van mij bezochten de bijeenkomsten altijd en op de werkplek ontvangen we altijd hun magazine "Cerebraal". Ik heb even gekeken en ze hebben ook een site: www.cerebraal.nl Er staat dat het speciaal is voor mensen met niet aangeboren hersenletsel (nah), maar ik weet dat ze ook boekjes uitgeven voor familie en vrienden van mensen met nah.
Ik hoop dat je er wat aan hebt!
Als je nog iets wilt weten; laat het maar horen!
Succes met alles he!

**Geplaatst**: 07-04-04 21:24

Geplaatst: 07-04-04 21:24

wow wat een poedersuiker stuatie....

mag ik vragen hoe oud je nichtjes zijn

iig heel veel sterkte

**Geplaatst**: 07-04-04 22:45

Geplaatst: 07-04-04 22:45

pffff, wat een verhaal zeg
lijkt me voor jou ook moeilijk, omdat jij de allerbelangrijkste stap hebt moeten zetten, zorgen dat hij in een instelling kwam
ik hoop dat je hier geen schuldgevoelens aan overhoudt!!!!!
ik hoop dat je goed blijft praten met je zus, en je nichtjes!
dat je goed contact houdt
en blijf zoeken naar hulpgroepen etc alles wat je maar kunt vinden waar je misschien zelf ook iets aan hebt

heeeeel veel sterkte in ieder geval!!!!!
ik hoop dat zij nu een gelukkig gezinnetje mogen worden, zonder dat ze 24/7 de zorg hebben voor een hersen-patient (om t zo te noemen)
dat ze zich niet constant moeten inhouden..

**Geplaatst**: 07-04-04 23:44

Geplaatst: 07-04-04 23:44

gijsenkim schreef:
Je zus moet daar weg....... dit is geen leven, niet voor haar, niet voor de kids en ook niet voor hem....... Hij kan er misschien weinig aan doen maar dit kan niet, hij kan niet van je zus en van hun kinderen verlangen dat zij hun leven op non actief zetten omdat hij niet goed in elkaar zit

Dit vind ik wel een beetje overdreven.
Ten eerste (en wel het belangrijkste) is het nog altijd de zus ZELF die kiest of ze al dan niet bij hem blijft.
Niemand hoeft dat in haar plaats te doen.
Ten tweede: ik weet niet om wat voor soort hersenafwijking het gaat, en in hoeverre die beïnvloedbaar is door medicatie en therapie, maar er zijn wel degelijk hulpmiddeltjes om een leven van iemand met hersenbeschadiging nog zo normaal mogelijk te maken.
Het zou best kunnen dat hij, wanneer hij zijn medicatie goed blijft nemen en hij terug wat beter wordt ook zelf gaat beseffen dat hij enkel met hulp kan.
Enb als hij dat beseft zou het best kunnen dat ze eventueel samen nog een redelijk normaal leventje kunnen leiden.
Of niet.. niemand weet het op voorhand zulke dingen.
Het is niet goed te praten wat hij gedaan heeft, en het is natuurlijk enorm moeilijk voor je zus, je nichtjes en iedereen die op een of andere manier met hen te maken heeft, maar vergeet vooral niet dat je zus het beste zelf kan kiezen wat ze doet!!
Wees er voor haar no matter wat ze kiest (maar ik denk niet dat dat ene probleem zal zijn als ik zo lees wat je nu al voor haar betekent hebt) en dring haar niets op!!
Veel sterkte voor alle betrokkenen en hopelijk gaat het zonnetje gauw weer schijnen voor jullie!!! Ach gut

**Geplaatst**: 08-04-04 07:39

Geplaatst: 08-04-04 07:39

Ja Noucca, maar als meneer weigert om die medicijnen te slikken lijkt het me toch dat ze daar weg moet. Is het niet voor haarzelf dan is ze ten opzichte van haar kinderen wel verplicht om voor hun veiligheid te kiezen. Maar misschien had je niet gelezen dat hij zijn medicijnen weigerde te slikken.

**Geplaatst**: 08-04-04 07:47

Geplaatst: 08-04-04 07:47

Nou Noucca ik zou absoluut niet willen dat mijn kinderen hiermee geconfronteerd werden. Is niet goed hoor voor kleine kinderkoppies. Dus ik vind idd dat ze daar weg moet. Als ze geen kinderen had gehad had het een ander verhaal geweest....... dan had ik ook gezegd dat het beter is om weg te gaan, maar dan heeft ze alleen zichzelf ermee......

Hij weigert zijn medicijnen te slikken en daarom is het goed dat hij het huis op stelten zet.......... nee hoor, in mijn ogen niet

**Geplaatst**: 08-04-04 07:54

Geplaatst: 08-04-04 07:54

Juist. Als ze alleen was was het misschien makkelijker geweest. Dan had ze het zelf kunnen beslissen. Alhoewel ik ook dan zoiets heb van waar ben je mee bezig. Maar in dit geval en met een vent die weigert zijn medicamenten in te nemen. Sorry hoor, maar is het dan niet een beetje boel zijn eigen schuld?

**Geplaatst**: 08-04-04 10:19

Geplaatst: 08-04-04 10:19

ze houdt van die vent, dat maakt de keuze altijd subjectief
tuurlijk wil ze bij hem zijn
dus ze kan dan geen rationele keuze maken, alleen maar een emotionele keuze, en of dat nou zo goed is in deze situatie, vooral met kids erbij
en precies, als hij nou eens zn medicijnen nam en therapie of wat dan ook, dan zou t misschien nog gaan, maar ik denk niet dat zij er vertrouwen in heeft dat hij dat ook zal blijven doen
dus misschien is t wel beter zo, en moeten ze proberen met zn 3tjes een gezinnetje te worden en hun man/vader opzoeken in t ziekenhuis/de instelling waar hij nu ziet, en er daar t beste van maken als ze daar zijn.

**Geplaatst**: 08-04-04 10:36

Geplaatst: 08-04-04 10:36

Ik meende begrepen te hebben dat hij nu wel zen medicijnen nam, en heb daarop dan ook mijn post gebaseerd.

**Geplaatst**: 08-04-04 10:48

Geplaatst: 08-04-04 10:48

Hoi Jenna,

Wat een verhaal zeg... Ik herken overigens wel het een en ander in je verhaal. Zo'n 5 jaar terug heeft mijn vader een hersenbloeding gehad, hierdoor raakte hij plots aan een kant verlamd en veranderde hij enorm qua karakter. Zo werd hij plotseling enorm egoistisch en op zijn tijd ook agressief. Vanaf die tijd was hij een compleet anders persoon dat zich niks meer interesseerde voor zijn gezin. Bij het minste of geringste ontplofte hij werkelijk en werden de meest vreselijke dingen door hem geroepen Scheve mond

Na 3 jaar is mijn vader uiteindelijk in een woonvorm gaan wonen omdat mijn moeder de druk niet meer aan kon. Nadat hij is verhuist wilde hij niks meer te maken hebben met mijn moeder of mijn broers. Tegenwoordig ben ik nog de enige die contact met hem heeft. Naar omstandigheden gaat het goed met hem, maar hij zal natuurlijk nooit meer dezelfde zijn als voorheen..

Ik kan me goed voorstellen dat je zus nu compleet instort, het is natuurlijk ook een enorme opgave... Ik wens jullie in ieder geval heel veel sterkte Ach gut

**Geplaatst**: 08-04-04 14:29

Geplaatst: 08-04-04 14:29

Noucca, dat klopt ook wel maar dat is onder druk van de hulpverleners waar hij nu in de inrichting zit. Voor zover ik begrepen heb. Wat doet hij daarna weer?

**Geplaatst**: 08-04-04 19:54

Geplaatst: 08-04-04 19:54

Fasel schreef:
Noucca, dat klopt ook wel maar dat is onder druk van de hulpverleners waar hij nu in de inrichting zit. Voor zover ik begrepen heb. Wat doet hij daarna weer?

Dat weet je natuurlijk nooit
Maar waar ik dus op doelde was het volgende:
NU neemt hij zijn medicijnen
Dus misschien ziet hij NU (of ja, wanneer die medicijnen deftg beginnen werken.. ik neem aan dat dat ook niet van de ene op de andere dag zal zijn) in hoe erg hij die nodig heeft en blijft hij ze straks ook zonder druk nemen?
Ik zeg niet dat het zo zal gaan, want dat weet natuurlijk niemand, en ik weet ook niet in hoeverre die medicijnen ervoor kunnen en zullen zorgen dat zijn leventje weer normaal wordt, maar ik kan me wel voorstellen dat het zou kunnen van wel.
En dat dacht ik dus in die eerste post te zetten, maar het was blijkbaar niet zo duidelijk als ik dacht Bloos!

**Geplaatst**: 09-04-04 09:15

Geplaatst: 09-04-04 09:15

Eeen hersenbeschadiging verandert iemand compleet, medicatie houdt dat niet tegen. Er ontstaat een karakterverandering die voor veel partners van mensen met NAH erg moeilijke situaties maakt; degene waar je mee getrouwd bent is verdwenen en iemand anders is er voor teruggekomen. De meeste van mijn cliënten waren ook 'in de steek gelaten' door hun partners, maar ik kan me dat heel goed voorstellen...

**Geplaatst**: 09-04-04 12:46

Geplaatst: 09-04-04 12:46

vreselijk inderdaad die hersenbeschadigingen. bij ons in de kliniek wordt er soms ook eentje opgenomen, moet je nagaan: nav een naar binnen geslagen oorontsteking in coma raken en een hersenbeschadiging overhouden. daardoor niet meer te hanteren zijn, je huis in de fik steken, tbs krijgen... en iederéén kan dit dus overkomen hè?!

erg voor jullie familie. ik hoop dat hij zijn levenlang mag slijten in een inrichting want het wordt alleen maar erger. wie weet wat er nog gebeurd als hij weer terug naar huis mag. nee, dat is niet verstandig.

veel wijsheid en kracht voor je zus!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-04-04 21:59

Geplaatst door de TopicStarter : 09-04-04 21:59

Allemaal weer heel erg bedankt voor jullie reacties en het delen van ervaringen ! Ach gut

Fasel heel erg bedankt voor al jouw informatie ! Heb ik zeker wat aan !! OK dan!

Alet ik heb de site aan mn zus doorgegeven ! Dank je wel !

Over de medicijnen niet innemen. Mn zwager is makkelijk te bepraten ( door buitenstaanders) en zodra iemand vraagt ''waar slik jij dan medicijnen voor?'', vraagt hij zich direct af waarom hij ze eigelijk slikt en stopt er vervolgens mee.
En aangezien mn zwager zich popi jopie voordoet en dus met iedereen praat vragen mensen regelmatig waarom hij medicijnen slikt.
Hij ziet zichzelf niet als ziek. Hij ziet al deze therapién als relatie therapie.
dat kan je hem ook niet uit zn hoofd praten.
Hoe hij erop komt...geen idee Verward

Misschien is het trouwens makkelijk om bij dit hele verhaal te vertellen dat dit niet de eerste keer is dat dit gebeurt. Goed het is echt nooit zo erg geweest als de laatste keer hoor.
Maar vorig jaar lag hij straalbezopen midden op een drukke weg. Hij is toen door een stel gasten in een taxi gezet ( nee niet aardig want de kosten van de taxi naar hun uieindelijke bestemming kon mn zus betalen .

Dan zou je zeggen , wat heeft dat met de hersenbeschadiging te maken.
Nou bovenop zijn hersenbeshadiging is hij alcoholist en je begrijpt dat het uiterst kwalijk is voor zijn hersenen. Toen vond hij het ook doodnormaal. Dat de kinderen erop aangekeken werden..tja jammer.

Wat ''leuk'' is om erbij te vertellen dat zijn familie het maar onzin vond dat hij geen alcohol mocht drinken Scheve mond

Heel die schoonfamilie van mn zus kan ik trouwens wel wat, volgens hun is het de schuld van mn zus Frusty

Mn zus gaat maandag mn zwager opzoeken. Wat ik daarvan moet vinden weet ik niet zo goed. Ik ben bang dat ze over haar toeren raakt en dat het veels te snel is om hem op te zoeken. Maar ja, het is haar man Scheve mond

Ik denk dat mn zus nu wel doorheeft dat hij niet meer thuis kan wonen.
Ik hoop dat ze dat blijft begrijpen Scheve mond

a.s Dinsdag moet ze voor gesprek komen bij die stichting en dan hoort ze meer.

**Geplaatst**: 10-04-04 07:34

Geplaatst: 10-04-04 07:34

Tja klinkt mij als een heel onaangenaam manneke, ik zou fijn zo ver mogelijk bij m vandaan blijven....... wat je zegt die alcohol heeft niks met hersenbeschadiging te maken........ wat doettie voor een werk eigenlijk?

**Geplaatst**: 10-04-04 16:23

Geplaatst: 10-04-04 16:23

Oeh, alcoholisme. Tjee, dan zou ik als je zus zijnde helemaal uit de buurt blijven. Mijn hele leven mee te maken gehad en dankzij mijn moeder, die met ons vluchtte, een normaal leven kunnen hebben. Alcholisme is heel moeilijk, elke verslaving.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-04-04 11:51

Geplaatst door de TopicStarter : 13-04-04 11:51

*zucht*

Gister is mn zus met mn nichtjes naar mn zwager geweest. En het lijkt erg slecht te gaan met hem. Hij is heel erg mager, zo mager dan hij moeite heeft met lopen.
Hij is nog steeds verward maar hij weet dat hij niet meer naar huis komt.
Hij gaat hierna begleid wonen.
maar als ik alle verhalen zo hoor zou het me gewoon niets verbazen als hij niet lang meer leeft.

Voor mn zus was het gister wel heel moeilijk, maar ze is blij dat ze gegaan is. Ze heeft toch nog redelijk met hem kunnen praten.

Met mn oudste nichtje gaat het minder goed. Het bleek dat ze helemaal niet mee wilde naar haar vader.
Haar eigen woorden : '' Ik wilde hem helemaal niet zien. Ik haat hem, ik haat hem voor wat hij allemaal gedaan heeft. En nu ? Nu zie ik hem constand achter die trailies zitten'' Verdrietig

En dit brak me echt. Ik vond het echt vreselijk om te horen dat ze zoveel pijn had. Een kind van 13 hoort dit niet mee te maken Scheve mond

Ik kon gewoon niks doen m haar pijn te verlichten
Verdrietig

Ik voel me nu echt gebroken, kan op elk moment in huilen uitbarsten Scheve mond