*schrikt wakker* ik moest de wekker nog zetten voor 6 uur. Slapen lukte niet meer 
, iedereen kwam me nog eens wakker maken terwijl ik al wakker was 
Echt zwaar irritant, maar dat mocht te pret niet drukken.Na veel gedoe over broodjes en spullen die we mee moesten nemen naar België
konden we dan eindelijk in de auto stappen en richting Myrthe (Mikkie). Eerst reed m'n vader nog langs haar huis (hoeveel keer waren we ook alweer daar geweest? 10? 20? 100 keer?)
. Maar eindelijk daar kon ze instappen en zwaaiden we haar moeder uit 
. Op de snelweg kwamen we opeens in een stortbui terecht waar je U tegen zegt
. Iedereen zag de bui al letterlijk en figuurlijk hangen 
. Dat hebben wij weer, uitgerekend vandaag, als we 7,5 uur het zadel ingaan begint het te plenzen waar je spontaan niks meer bij in valt 
.Daar aangekomen was het al wat beter weer
, maar het bleef zachtjes regenen . Na een kopje thee of koffie 
)!" title="Koffie (of thee 
)!" /> voor de liefhebbers gingen we naar de paarden. Het waren net Friezen maar dan met hele vriendelijke-pony-uitstraling-hoofdjes erop.
We werden ingedeeld, iedereen kreeg een paard. Ik moest weer wisselen, waarom weet ik nog altijd niet
.Na wat poetsen konden we gaan opzadelen, het waren hele aparte zadels en hoofdstellen
maar ik weet eerlijk gezegd niet hoe ze heten Opstappen.. en wegwezen
, de zadels en paardjes zaten iig heerlijk 
Ze hadden er aardig zin in allemaal
. Heel vrolijk en enthousiast 
t rokken we de bergen in. Berg op.. Berg af, heel mooi de natuur daar
, de hellingen waren echt stijl 
maar iedereen incl. de paardjes trok heel dapper door het ruwe landschap . Ik had het gevoel dat ik in een spannende film in het Canadese landschap was beland
. Af en toe voelde ik me "Heidi" en af en toe voelde ik me een stoere "Cowboy"... 
We gingen ook door zo'n dorp, al die mensen op straat kijken
Het geluid van dat gekletter van die hoeven door die straat klonk me als muziek in de oren Weer in het bos moesten we op een gegeven moment moesten we door een hekje, maar het paard van een meid die mee was bleef met zijn been aan een tak hangen en schrok, schoot door het hekje heen en zij knalde daar tegen aan met alle gevolgen vandien.
We gingen halverwege even terug naar die stal om te lunchen
, we kregen erwtensoep en brood, vlees, kaas en sla (:r ). Aangezien mijn broer (Click) en ik vegetariër zijn kregen we iets vegetarisch, maar ook dat luste ik niet 
. Toen heb ik me vermaakt met het brood en de onsmeerbare boter 
. Toen we weer verder gingen heeft die meid besloten om daar te blijven, haar been was opgezwollen en rijden deed teveel pijn om nog een paar uur door te rijden
.Wel ging het hondje van die vrouw mee, wat een beest, hij rende duizend keer op en neer, kwam naar ons blaffen als hij vond dat we te langzaam gingen en ondertussen schoot hij van links naar rechts om op k'nijntjes te jagen.. Dier was amper 30 cm. hoog maar energierijk voor een kudde jachtluipaarden
Na veel stappen, pittige drafjes was het dan eindelijk tijd voor een rengalopje.. De paardjes wisten precies hoe laat het was en vlogen uit het niks in een lekkere galop! ~~}>
Roel (Click) z'n paard gleed weg waardoor Roel een spiertje in zijn lies scheurde
. Hij wou eigenlijk alleen nog maar stappen, maar omdat we anders voor het donker niet thuis waren en het nog wel een héél eind stappen was heeft hij besloten om toch nog een paar keer te galoperen .De paarden wisten dat ze op dat stuk altijd mochten galoperen dus schoten weer weg..
Opeens zaten Mikkie en ik vooraan, ik keek om me heen, overal was het groen en alleen Mikkie kon ik nog zien links van me
. Ik riep waar we heen moesten maar ook zij wist dat niet... Toch maar even remmen en op de andere wachten . De volgende rengaloppen gingen precies hetzelfde, Mikkie en ik aan kop en dan opeens moeten remmen omdat we de rest niet meer zagen.. Héérlijk! Daarna gingen we weer in stap verder, na die galop was mijn paardje weer helemaal wakker en besloot om samen met die van Albert maar vooraan te blijven
. Een erg goede rem zat er namelijk niet op 
Weer daar aangekomen de paarden afgezadeld en op stal, nog wat drinken en weer richting huis.
Daar zijn we gaan uit eten
, in onze rijkleren . Dat was heerlijk, echt lekker eten, terwijl ik heel pietl*llig ben met eten. Ik was stiekem toch wel blij met het verlossende woord, dat we weer richting huis gingen...
Het was zeker een geslaagde dag
