Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-12-01 21:10

Geplaatst: 13-12-01 21:10

Waar halen jullie de motivatie voor je rijden vandaan? En ben je wel eens totaal niet gemotiveerd en hoe los je dat dan op?

**Geplaatst**: 13-12-01 21:13

Geplaatst: 13-12-01 21:13

Toen Skippy en Tinne net weg waren had ik in het begin wel zoiets van: NEEEEEE, is het nu zaterdag???ik heb geen zin.

Maar nu heb ik altijd motivatie, vind het weer leuk om te rijden... Ik krijg vaak weer leuke paardjes onder mijn kontje, dus dan is het zoiezo al leuker denk ik...

**Geplaatst**: 13-12-01 21:23

Geplaatst: 13-12-01 21:23

Voor mij zit dat in het verbeteren van mijn paard en het dagelijkse contact dat ik met hem heb. Ik heb een tijd een paard gereden waar ik weinig contact mee had, en ook niet echt mee overweg kon, hetgeen niet echt best voor mijn motivatie was. Uit verantwoordelijkheidsgevoel ben ik blijven gaan, maar het paard is uiteindelijk verkocht omdat het een enorm goed springpaard was en wij dat er niet uitkregen.
Niet echt een oplossing misschien, maar wel in die situatie de beste. Misschien eens een tijdje met heel andere dingen bezig zijn: buitenrijden, sprongetje, of zo.

**Geplaatst**: 13-12-01 21:53

Geplaatst: 13-12-01 21:53

als ik er geen zin meer in heb bedenk ik dat ik zoveel met mn paardje (qua vertrouwen enzo) bereikt heb en dat nooit voor niets gedaan kan hebben en ik ook niet meer zonder mn knollie kan!

**Geplaatst**: 13-12-01 21:58

Geplaatst: 13-12-01 21:58

Tja dat vraag ik mezelf ook weleens af. Ik rijd altijd in m`n eentje, geen les, hooguit 8 wedstrijden per jaar, geen mensen in de buurt die jouw interesse delen. Mijn enige motivatie was dan wanneer het rijden gewoon goed ging. Maar als ik eens een pestdag had waar niks lukte dan had ik echt de neiging te stoppen met dressuurrijden en ook maar over te gaan op westernrijden en rodeo.
Een paar dingen die bij mij helpen gemotiveerd te blijven is goede dressuurboeken lezen en videobanden kijken en.... BOKKEN!!

Hoewel ik dus soms even de motivatie mis om door te gaan met dressuurrijden, mis ik nooit de motivatie om met paarden om te gaan/gewoon lekker te rijden. Ook als ik een dressuurdip heb, ga ik eens totaal iets anders doen. Springen, of lekker lang buitenrijden zonder zadel, of (als het warm genoeg is) zwemmen met m`n paard. Laatst heb ik Perry nog meegenomen naar het State Park, een natuurgebied van 10000 hectaren. Echt supercool, hele stijle rotspaadjes nemen en pogingen doen je nek te breken Cool

Op het moment heb ik motivatie in overvloed. Mijn eerste wedstrijd van het nieuwe jaar zal pas in April zijn en tot die tijd ga ik rustig aan Perry klaarmaken voor een stapje hoger. En tegen de tijd dat het April is gaan we knallen!!

**Geplaatst**: 13-12-01 22:10

Geplaatst: 13-12-01 22:10

Ik heb momenteel ook echt een motivatie probleem. Ik vind heen gaan wel leuk, maar rijden even niet. Ik vind alleen dat ik moet kiezen, of stoppen met rijden en alleen spelen, of doortrainen. Ik vind het niet eerlijk om zo weinig te rijden en dan de keren dat ik erop zit te verwachten dat hij voor me aan het werk gaat.
Als iemand dus tips heeft waar ik een dosis motivatie kan krijgen, graag.
Ik hoop dat dit gewoon een periode is en dat ik straks weer vol plezier aan de slag ga.

**Geplaatst**: 13-12-01 22:24

Geplaatst: 13-12-01 22:24

uhm, ik haal me motivatie uit het feit dat ik eerlijk wil trainen en dan daarmee wil presteren. Ik denk niet dat je hoge eisen aan je paard kan stellen, als je hem niet eerlijk traint...

Als ik niet gemotiveerd ben, is dat pech voor mezelf, maar als ze moeten lopen, moeten ze lopen, niet zeuren, maar rijden. Je moet gewoon trainen... Enne, als ik er op zit, lukt het eigenlijk altijd wel, tenzij ik te moe ben door me pfeiffer. Maar dan ben ik niet ongemotiveerd maar heb ik geen kracht meer om te rijden..

**Geplaatst**: 13-12-01 22:40

Geplaatst: 13-12-01 22:40

Omdat ik het heerlijk vind om te rijden denk ik?!
Maar er zijn echt wel eens dagen dat ik het niet kan opbrengen om te rijden, meestal zijn dat de dagen dat ik vreselijk pijn aan mijn rug heb, of net bij de chiropracter ben geweest, dan los ik dat op door hem te longeren of even lekker los in de bak te laten rennen.
Ik ben dus eigenlijk wel altijd gemotiveerd om wat met mijn paard te doen.

**Geplaatst**: 13-12-01 22:50

Geplaatst: 13-12-01 22:50

Tja Jasmijn, ik herken me helemaal in jou! Ik vind het heerlijk om lekker bij de wei bezig te zijn, en m'n paardjes daar zo tevreden te zien staan... Super vind ik dat!

Rijden vind ik wel leuk, maar niet het leukste. Ik rijd nu nog maar 1 of 2 x in de week, en voor de rest rijden m'n zusje en een bijrijdster mijn paarden.

Ik heb ook heel lang dat 'Moeten'-gevoel gehad (zie ik ook een beetje terug in het stukje van Merel, als ik het goed heb...). Gelukkig heb ik dat gevoel nu niet meer zo. Ik doe gewoon waar ik zin in heb. Ben gestopt met de wedstrijden, want daar kreeg ik zo'n genoeg van!

Nu rijd ik veel buiten in het bos, af en toe dressuur, soms wat springen, gewoon, hetgene waar ik zin in heb. Deze herfst nog de Veluwe Trail gereden; echt super! En in de zomer naar Texel en 8 weken alleen maar met paarden bezig zijn, ook geweldig!

Ik doe nu alleen nog de dingen die ik leuk vind, en ik 'moet' niets meer. Ik geniet nu gigantisch van mijn paarden, en het maakt me niets uit dat ik niet meer presteer, dat ik geen Z loop... Ik geniet gewoon.

**Geplaatst**: 13-12-01 23:02

Geplaatst: 13-12-01 23:02

Omdat ik moet, en omdat ik ook wil. Ik wil goed leren rijden, daar moet wel wat voor tegenover staan. Elke dag keihard trainen dus en als ontspanning buiten uitstappen en 1 x in de week springles. Uit mijn lessen haal ik ook heel veel motivatie. De laatste tijd heb ik er echt weer zin in om zo goed mogelijk te rijden en ben weer fanatieker geworden. HIervoor heb ik een poosje gehad dat ik er echt geen zin in had. Toch ben ik blijven doorgaan en ik heb een flinke sprong vooruit gemaakt. Ik heb regelmatig geen zin maar het moet gewoon van mezelf! Als je wilt leren rijden dan moet er ook wat tegenover staan!

**Geplaatst**: 13-12-01 23:12

Geplaatst: 13-12-01 23:12

Door wat ik nu al berijkt heb. Ik had een jaar geleden nog helemaal niets. 1 uurtje per week op de manege waar ik bijna vast zat en bijna niets nieuws leerde. Nu kan ik als ik wil iedere dag rijden. Heb een fantasties paard om te rijden en 3 schatten van shetjes waar ik alles mee mag!
En ik motieveer Tamara(Max) hier door weer.

**Geplaatst**: 13-12-01 23:35

Geplaatst: 13-12-01 23:35

Ik vind het soms moeilijk om gemotiveerd te blijven (voor het rijden dan) omdat het zoooooo langzaam vooruit gaat. Ik ben een beginner (rij 2,5 jaar) en Bolivia is een moeilijk te rijden paard. Dat betekent dus dat ik haar anderhalf jaar heb en nog steeds alleen maar met de basis bezig ben. Verder dan figuren rijden en tempowisselingen kom ik niet. Niks geen sb, travers, appuyementen, etc. Geen nageeflijk paard etc.

Motivatie om er heen te gaan heb ik wel. Ik kan er echt van genieten om ruim op tijd te zijn, lekker te freestylen, te wandelen, relaxt te poetsen en te kroelen en dan eventueel na het rijden er voor zorgen dat ze weer lekker op stal staat.

Ik heb 2 x per week les en rij meestal nog 1 of 2 x zelf. Ook niet echt veel dus. Maar ik vind rijden niet het leukste en zonder les rijden vind ik erg moeilijk.

IK vind het wel heerlijk dat Lisanne op woensdag en zaterdag naar Bolivia gaat! Ik geniet echt van mijn vrije tijd dan.

**Geplaatst**: 13-12-01 23:50

Geplaatst: 13-12-01 23:50

Gewoon omdat rijden zo lekker is en ik graag beter wil leren rijden.
Maar op dit moment rijd ik eigenlijk om van dat ponytje van mij te winnen. Het is een heel erge klier en hij negeert me gewoon als ik iets wil (rondje draaien bokken stijgeren zn voor hand vele malen omhoog doen door een diepe plas lopen als ie me aan het pesten is alleen door een bekent bruggetje) en het is heerlijk om na een half uur (zonder te overdrijven) toch nog van hem te winnen. En op stal lekker goedmaken Lovers

**Geplaatst**: 14-12-01 07:57

Geplaatst: 14-12-01 07:57

ik haal men motivatie uit wedstrijden rijden, ik ben alleen gemotiveerd als er een wedstrijd zit aan te komen anders doe ik niks, het is echt zo. de maanden voor he grote seizoen begin ik op te bouwen en int midden piekt ie en dan zwakt ie terug af. Sommige mensen vragen zich af waarom ik niet zo rap nieuwe oefeningen leer, tja dat komt gewoon omdat ik lui ben en niet zo veel zin heb om elke keer opnieuw iets te doen , hem een stukje schb zetten isn niks en de achterhand wegplaatsen ook niet , maar van zijgangen zoals travers en apuyees moet ik echt kotsen en die doe ik pas als ik ze in mijn proef doe, eerder niet! ik motiveer mij als er geen wedstrijden zijn door naar foto's tze kijken en te zeggen zo een aanelunig wil ik ook, heel los en heel soepel dat wil ik . ik haal men motivatie dus uit 1) wedstrijden 2) foto's 3) een heel goed dressuurboek dat vol staat met gymnastiseren en verbeteringen 4) uit anderen want ik wil altijd beter en mooier ogen

**Geplaatst**: 14-12-01 09:36

Geplaatst: 14-12-01 09:36

Jaaaaaaaaaaah dit is mijn onderwerp hihi.
Het zit namelijk zo.
Ik heb manege-lessen gehad van mijn 11 tot mijn 16e jaar.
Toen ik (ook i.v.m. epilepsie) geen verzorgpony of -paard kon krijgen, en daardoor toch nooit wedstrijden of iets anders leuks zou kunnen gaan doen met paarden (zo voelde ik het, ik wilde meer dan alleen een uurtje les in de week op een manegepaard), toen dacht ik: "Wat ik wil is iets voor mensen met geld, of in elk geval iemand die GOED kan rijden, anders krijg je geen verzorgpaard."
Dus gaf ik de moed op, verbitterd als ik was, en wende mij af van de paardenwereld.
Ik bleef echter dromen over paarden.
Ik ging samenwonen met Peter, die hoorde mij altijd over paarden praten als ik ze zag.
Jarenlang heb ik door epilepsie en chronische vermoeidheid, en het feit dat ik was afgekeurd, last gehad van depressieve buien, ik bracht de tijd vrij passief door, had geen zin om iets te ondernemen.
Toen zei Peter: JIJ GAAT WEER OP PAARDRIJLES.
Ik zei dat kan niet, dat kunnen we niet betalen.
Hij zei dat kan wel, zo duur is dat niet.
Dus wij naar een manege.
Peter zag toen voor het eerst zijn vrouw op een paard zitten.
En krijg nou wat:
Dit was een totaal andere vrouw??
Ze straalde, ze was supergelukkig, ze lÃ©Ã©fde weer.
Na een jaartje kreeg ik borstkanker. Maar ik werd niet depri, integendeel.
Zodra ik beter werd, zou ik zoeken wat ik altijd al had gewild: een verzorgpaard.
Tijdens de bestralingen al zat ik op internet te adverteren hihi. Mensen zoals Desiree, Nimber (Kim) en nog een paar kennen mij van de periode dat ik mijn eerste verzorgpaard had, dat duurde niet zo lang omdat die vrij dominant was en niets mee te beginnen, maar mijn tweede verzorgpaard heb ik anderhalf jaar gehad.
Nu ik voor de tweede keer kanker heb, heb ik weer reden tot een goed humeur, want ik ga weer een wens van mij realiseren.
Dit keer een eigen paard!
Over dit topic:
Als ik een keer niet gemotiveerd was om naar mijn verzorgpaard te gaan, dacht ik aan de tijd dat ik niet reed, de ZESTIEN jaar dat ik 'niet geleefd heb'.
Ik ben zo gelukkig in vergelijking met toen.
En allemaal dankzij mijn lieve man, degene die het ook nu mogelijk maakt om een eigen paard te onderhouden.
Hij die alleen maar gelukkig is als hij z'n Dorinepien ziet glunderen.
Dan is mijn motivatie weer top als ik aan al deze dingen denk...
En ik heb zo'n vermoeden:
degene die dit verhaal leest is ook weer gemotiveerd?

**Geplaatst**: 14-12-01 10:01

Geplaatst: 14-12-01 10:01

Ik wil goed leren rijden en hoog komen in de sport. Ik ben er iedere dag mee bezig en heb nu al zin in het derde paard dat als het goed is rond februari komt. Als het een keer slecht gaat dan baal ik ontzettend en probeer te bedenken wat er fout ging en waarom. Ik heb zin om straks weer op wedstrijd te gaan, sowieso met 2 paarden, liever nog met 3 paarden. Lachen

Zoals gisteren, nadat ik naar Jumping Amsterdam ben geweest, kreeg ik nog meer motivatie. Natuurlijk heb ik ook wel eens een dag dat ik echt geen zin heb of heel moe ben na mijn werk. Dan gooi ik ze los, verzorg ze, en ga naar huis. Dan voel ik me wel schuldig, maar ik doe het niet zomaar. Het moet wel in mijn weekplanning passen. (Ik plan altijd in wanneer wie wat moet doen *LOL*

).

Van de zomer had ik wel een dip. Jur wilde niet lopen, Razinda was nog niet ingereden, of daar was ik net mee begonnen. Het was steeds bloedheet en ik had totaal geen zin meer. Nu loopt alles lekker en ik heb er weer ontzettend veel zin in!

**Geplaatst**: 14-12-01 11:39

Geplaatst: 14-12-01 11:39

Ik vind het gewoon ontzettend leuk om met mijn paarden bezig te zijn, of alleen maar naar ze te kijken. Bovendien haal ik veel voldoening uit het mezelf en mijn paarden verbeteren en geloof me: er valt HEEL VEEL te verbeteren! Haha!

Ik rij zeker niet iedere dag, maar er is eigenlijk nooit sprake van geen zin hebben, wel eens te moe zijn of te slecht weer, je kent de smoezen wel. Wedstrijden rijd ik (nog) niet met Toon en Kaminka, dus dat scheelt misschien ook, waarschijnlijk word je dan wel wat fanatieker met trainen.

Ik ben wel heel serieus bezig, als ik rijd ben ik voor het echie bezig, als het tijd is voor lol, doe ik dat niet meer onder het zadel maar los in de paddock. Dit is naar mijn mening het duidelijkst voor die twee luiwammesen van mij!

Op mijn huidige stal verbazen ze zich over Christa en mij, dat wij zo serieus rijden, maar geen wedstrijden... we passen blijkbaar in geen enkel hokje (wedstrijdruiter of recreatieruiter), erg komisch vind ik dat!

**Geplaatst**: 14-12-01 12:04

Geplaatst: 14-12-01 12:04

ach, soms heb ik geen morivatie om te rijden, omdat ik bv moe ben van het werk, of chagrijnig oid, en dan rijd ik dus niet! Ik ben in de luxe dat de paarden toch de hele dag buiten lopen, dus die boeit het niet zoveel hoor, of we gaan rijden of niet!
Verzorgen moet natuurlijk wel elke dag en dat vind ik ook geen probleem! som wel even, maar als ik dan al die lieve smoeltjes zie, dan is het ook wel wer goed Lovers

Ik hoop dat als ik ga starten, dat ik dan ook wat consequenter ga rijden en net als Maartje heb ik ook heel sterk, dat als ik iets moois heb gezien, irl of op TV, dan ben ik in staat om bwvs midden in de nacht nog op mijn paadte gaan kruipen, hahahahaha

**Geplaatst**: 14-12-01 12:24

Geplaatst: 14-12-01 12:24

uhm, om eventjes op Carola te reageren:

er is altijd een kwestie van "moeten". Dat zal zo blijven. Ik wil presteren en ik kan niet verwachten dat me paarden presteren, als ik niet train, zo simpel is dat. Dus je moet wel trainen, anders had ik recreatie ruiter moeten worden.
Dat ik geen recreatieruiter ben gewordenkomt door het feit dat ik vooral naar wedstrijden toe rij, dus met een doel rijd. Ik vind paarden super leuk, maar zou niet iedere dag zonder doel gewoon kunnen gaan buitenrijden. Andere misschien wel, maar ik niet.

**Geplaatst**: 14-12-01 12:25

Geplaatst: 14-12-01 12:25

sorry, hij was dubbel gepost

Laatst bijgewerkt door Merel Blom op 14-12-01 20:13, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 14-12-01 13:56

Geplaatst: 14-12-01 13:56

Motivatie hangt voor mij erg samen met mijn paard: ik heb er een gehad waarmee het niet klikte en weet nog dat ik toen regelmatig dacht ‘als ik nu een dagje over kon slaan zou ik dat prima vinden’. Heb die dus verkocht want dat was ook niet eerlijk t.o.v. hem. Sindsdien leuke paarden gehad en dat scheelt! Als ik eens heel moe ben en iets minder zin heb, motiveert het me dat ik weet dat als ik er eenmaal op zit of klaar ben ik me super voel. Als ik er op zit ben ik nooit ongemotiveerd. Wat motiveert me dan? Ik wil leren en beter worden. Ik wil mijn paard door bepaalde punten heen werken, ik wil mijzelf over bepaalde dipjes heenrijden, ik heb na jaaaren het gevoel te hebben dat ik absoluut niet kon rijden eindelijk het gevoel dat het ergens op begint te lijken en wil nog veel verder, ik wil klaar zijn voor de wedstrijd, en ik wil veel qualitytime spenderen met mijn paard: ik ben er maar even dus dan moet ik er helemaal voor hem zijn en zorgen dat hij alles krijgt waar hij behoefte aan heeft en recht op heeft. Zodat ik hem met een tevreden gevoel weer achterlaat.

**Geplaatst**: 14-12-01 14:10

Geplaatst: 14-12-01 14:10

Ik heb wel eens dat ik geen zin heb maar dan loop ik door de gang en dan hoor ik Leys draaien en danis mijn hele dag weer goed.

Als ik moet of geirriteerd ben ga ik niet rijden Leys is er erg gevoelig voor dus dat schiet niet op. Vroeger toen ik Karin nog niet had longeerde ik dus veels te veel en Leys werd er niet beter van omdat longeren niet zijn favo hobby´s. Nu met karin erbij heb ik meer rust en ga ik gemotiveerd naar leys toe.

Leys komt altijd op de eerste plaats zijn belang staat voorop. Mocht ik me echt klote voelen of wat dan ook kan ik altijd iemand bellen om leys te rijden. Mocht ik op een gegeven moment merken dat ik echt geen zin heb moet ik een keuze maken in zijn belang hij kan er namelijk niet aan doen dat ik geen motivatie heb en hij lijdt daaronder. Als je namelijk altijd moe of geen zin hebt ben je toch kortaf en vezorg je hem minder goed Verdrietig

.

**Geplaatst**: 14-12-01 20:50

Geplaatst: 14-12-01 20:50

Ik haal mijn motivatie ook uit wedstrijden rijden. Zolang ik nog steeds voortuitgang boek blijf ik het leuk vinden. Als ik zou blijven steken in een bepaalde klasse kan ik me voorstellen dat mijn motivatie ook minder wordt.

Ten tijde van de MKZ dit voorjaar was ik mijn motivatie dan ook echt kwijt. Ook al riep iedereen om het hardst "je traint thuis lekker door" kon ik daar toch geen voldoening uithalen.

De afgelopen periode dat ik zo gekwakkeld heb met Fitz en waarin er iedere keer iets was waardoor ik weer opnieuw moest beginnen werkte ook erg demotiverend.
Ik was afgelopen zondag dan ook al enorm blij dat ik kon starten, alleen om het starten zelf. Dat ik dan ook nog 2 x 1e wordt en 2 wp rijd maakt de kick alleen maar groter .....

**Geplaatst**: 15-12-01 19:52

Geplaatst: 15-12-01 19:52

Motivatie? Ik heb altijd motivatie. Het komt weinig voor dat ik GEEN zin heb om te rijden en komt het toch voor dat ik niet zo'n zin heb, dan ga ik niet.
Maar motivatie om met Isolda aan het werk te gaan, dat is wat anders. Ik neem me dan voor als ik opstap om flink mijn best te doen en dan ben ik onderweg en kom ik op het strand. Dan zie ik die leegte, dat vlakke harde zand..... Nou ja, dan komt er dus niets van goed oefenen, dan wordt er geraced.
En dan kom ik thuis en dan baal ik ervan dat ik niet tenminste een kwartiertje even iets gedaan heb. Dan baal ik best wel en voel me tegenover me zelf ook schuldig.
Dus daar krijg ik dan weer motivatie van voor de volgende dag *LOL*

**Geplaatst**: 17-12-01 09:13

Geplaatst: 17-12-01 09:13

ik vind net als merel,

ik wil iets hebben om te rijden niet wat hobbellen.

dat iets is nu mijn houding verbeteren. en daarna wat nieuwe oefeningen denk ik Verward

maar dan moet het paard wel goed blijven lopen en niet geblesseerd raken.