Ik heb dorst Zei ik Drink iets Was het antwoord Ik dronk Maar bleef dorst hebben Ik ben moe Zei ik Zaag niet Was het antwoord Ik hield op met zagen Maar ik bleef moe zijn Toen kwam het De telefoon Er was iets Met mijn bloed Mijn bloed Was ziek Er zat teveel suiker in Stom bloed Ik zag het als een grap Maar toen ik De woorden herhaalde Realiseerde ik me Dat het geen grap was Sui-ker-ziek-te Ziekte van suiker Suikerziekte Dat is toch niets voor mij Ik was nooit ziek Ik trok me weg Bij die prik Prik Dat is toch niets voor mij Dat is voor zieken Maar ik moest aanvaarden Dat ik Vanaf nu Ook ziek ben… De mensen om me heen Snapten eindelijk Waarom ik altijd dorst had En ik altijd moe was Maar daar bleef het bij Want ik moest me maar Zien te redden…
|[Live Life To The Maximum!]|
Never apologize for showing feeling, if you do so, you apologize for the truth
euh... heb ik nog vergeten te zeggen ik wou zeggen dat helemaal geen dichttalent ben... maar wel , dat ik mijn gevoelens op papier probeer te zetten ik probeer iets nuttigs uit mijn pen te krijgen ... kritiek is natuurlijk toegelaten
|[Live Life To The Maximum!]|
Never apologize for showing feeling, if you do so, you apologize for the truth
Ik vind het een erg mooi gedicht, heel puur,niets erbij verzonnen om het kloppend te maken, gewoon jouw gevoel.
Sterkte trouwens, met je suikerziekte.
[IM] Mijn Gouwe Ouwe is niet meer... Om vreugde te kunnen vermenigvuldigen, moet men haar delen Je kunt de richting van de wind niet veranderen, wél de stand van de zeilen.