Ik heb in totaal 2 weken niet mogen rijden, daarna mocht ik wat gaan stappen.
Verder mocht ik geen dingen doen die echt pijn deden.
Nu ben ik eindelijk zover dat ik ook stukjes kan draven zonder dat het echt heel pijn doet. Ik voel soms wel dat mijn spiergevoelig is. Maar het is meer een gevoel dat de spier opgerekt wordt als het ware. Zolang ik het niet te gek maak en met beleid alles opbouw, mag ik eindelijk weer gaan proberen of ik steeds weer een beetje meer kan met het rijden.
Ook ben ik er achter gekomen dat ik dus op een verkeerde manier mijn lichaam gebruikte tijdens het rijden zodat het eigenlijk heel logisch is dat ik ooit een spierblessure op zou lopen. Het is alleen verbazingwekkend dat het nu pas is gebeurd.
Het komt er nu eigenlijk op neer dat als ik pijn voel, dat ik meteen moet controleren of ik wel op de juiste manier aan het rijden ben. Kortom een beetje een pijnlijke leerschool, maar hopelijk kan ik binnenkort weer gewoon rijden zonder pijn
Laiser leek het trouwens te begrijpen dat er iets niet in orde was. De tijd dat ik echt alleen maar kon stappen was hij super braaf en deed alles wat ik vroeg en als hij iets niet helemaal begreep ging hij heel relaxed stil staan om aan te geven dat ik niet helemaal duidelijk was.
Nu hij in de gaten heeft het beter gaat en ik hem ook meer aan het werk zet, komen ook de spatjes terug en laat hij zien dat hij het wel relaxed vond de afgelopen weken.
Ik ben nu dus in de stap weer aan het zorgen dat hij weer even attent op mijn been wordt als voor mijn blessure of zelfs nog attenter. Alleen moet ik volgens Laiser niet zo zeuren
Hij gaat toch weg na dat halthouden, waarom moet dat nu weer zo actief. Weg is toch weg, wat maakt het toch uit hoe lang hij er over doet
Maar wat zal ik weer blij zijn als ik weer gewoon alles kan doen met die stoere bink van mij. Maar goed, ik moet nu geduld hebben en niets forceren.
" 
)
