Vandaag zijn we dan eindelijk naar de bruine merrie Lianca wezen kijken.
De handelaar had tegen Desiree, die hij kende, gezegd dat ze erg lief was, braaf en niet bokken/steigeren. Een meisje van 14 die nog niet zo goed kon rijden reed het paard tijdelijk bij hem.
Dus ik ging samen met Peter mijn man en Jippie (die mocht nuchter blijven en op de mankementen letten) naar de handelaar.
Daar aangekomen komt er een jochie van ong. 12 naar buiten, "Ons mam is boven, maar ze komt zo."
Juist ja.
Wat bleek? De handelaar was vergeten dat wij kwamen en had dat zaterdagavond van z'n vrouw nog eens te horen gekregen: die mensen zouden toch komen voor die merrie...
Na twee minuten heb ik aan de jongen gevraagd of ik binnen even het toilet op mocht zoeken? Dat mocht. Binnen kom ik de vrouw van de handelaar tegen.
"Ja het paard staat hier niet meer."
Wat!?
"Ja het is nog wel te koop, maar staat in Liempd, er waren gisteren mensen voor en mijn man had haar daar naartoe gebracht... is maar een klein kwartiertje met de auto, daar kun je haar wel even rijden denk ik."
Zucht.
Desiree inmiddels gearriveerd, samen met Peter en Jippie waren die een enorme geestelijke steun hoor hihi.
Dus wij naar Liempd.
Daar stond ze dan. Lief, onrustig, fris, in een buitenstal. Het dek werd eraf gehaald, die man ging haar poetsen.
Ik nam de borstel van hem over, liet het paard ff aan mij ruiken, Peter knuffelde haar, ze was totaal niet bijterig of zo.
Toen aan halster en lijn over straat, vijf minuten lopen naar een rijstal met goeie (droge) buitenbak met tapijtsnippers.
Daar aangekomen gooiden ze een zadel op haar die van de stal ter plekke was.
Een oud, zeer glad zadel, vzh, paste totaal niet op haar, Desiree zei er wat van maar die mensen vonden het wel kunnen
Nou zei Desiree, zolang het haar maar geen pijn doet.
Dus opgezadeld en wel in de bak wilde ik opstijgen, ging goed, daarna stappen, ze was superfris maar wel aan de teugel, en daarna in draf.
Toen begon het feest.
Telkens rug wegdrukken, steeds hoestte ze (of liever gezegd een grote proest) waarbij ze haar neus ver naar voren bracht en de teugels uit mijn hand schoten.
Terug naar Desiree en Jippie, die me hielpen met andere handschoenen (stroeve) aan te trekken en aansingelen nog eens...
Toen weer rijden, maar telkens bleef ze proesten en als ik wat vroeg (achterhand eronder) protest.
Zolang je niets vraagt blijft ze lief en braaf, kan er een klein kind op.
Wie weet had ze last van het zadel of was haar rug overgevoelig, in elk geval proeste ze nog een keer, werd ik voorover getrokken half scheef uit het zadel.
Doordat ik half scheef schuin voorin het zadel zat, uit balans hing naar links, gaf ze er nog een flinke bok bij en ik zweefde in een prachtige boog, salto en kwam terecht op billen/onderrug.
Ik rolde door naar rechterzij, en Peter stond een seconde later bij me: reiki geven, zoveel als hij nog nooit gedaan had de lieverd .
Ik zei dat alles goed was (ook al crepeerde ik van de pijn haha) maar ik wist dat er verder niets gebroken was enzo. Met wat moeite overeind gekomen.
Toen ging Desiree haar maar ff aanpakken, want ik was stijf, voornamelijk op mijn billen...
Desiree heeft geprobeerd wat ze kon, maar als het paard 'aan het werk' moest met de achterhand dan probeerde ze regelmatig te bokken.
Verder changeerde ze in galop regelmatig van achteren, en Jippie en ik zagen dat ze in draf met haar achterbenen te kleine maar ook onregelmatige passen maakte. Soort krabbelig lopen.
Verder liep ze voor soms ook onregelmatig.
Na een tijdje probeerde Desiree een balkje, kijken hoe ze er overheen stapt.
Paard had waarschijnlijk nog nooit gesprongen.
Er stond een klein kruisje, dus toen het galopperen over een balkje goed ging, probeerde ze het kruisje.
Meteen na neerkomen van de sprong gaf het paard weer zo'n behoorlijke bok, en doordat ze al 'vierkant' had gesprongen zat Desiree niet in balans en vloog uit het zadel.
Ze had haar knie geschaafd, maar verder niets gelukkig.
Ze klom er weer op, en de volgende sprongetjes gingen goed, tenminste beter onder controle enzo, doordat Desiree het hoofd van het paard hoog hield vlak na het neerkomen, dan kon het paard geen bok nageven.
Daarna ging ze het paard uitstappen.
Het paard was dus niks voor mij.
Ik wil geen paard dat onregelmatig loopt, en al helemaal geen paard dat, als je even onregelmatig zit, al een behoorlijke bok uit protest geeft.
Toen we na het paard weer op stal gezet te hebben weer met de auto bij de stal van de handelaar aankwamen, was die handelaar inmiddels thuis.
Hij stond met z'n oren te klapperen van verbazing bij dit hele verhaal. Paard zou nooit gebokt hebben?
"Er rijdt altijd een meisje van 14 jr. op, kan nog niet goed rijden, maar paard doet niks bij haar."
Nee waarschijnlijk niet, omdat volgens Desiree dat meisje nooit het paard 'aan het werk heeft gezet', dus de achterhand eronder, buiging, etc.
Onvoorstelbaar, maar ja, de handelaar moest ons wel geloven, zijn vrouw had er zelf bij gestaan dus...
Daarna zijn we daar weggegaan, op naar de stal waar de paarden van Desiree stonden.
Op die stal kwam ook al snel de man van Jippie, Fred.
Met z'n allen heerlijk wat gedronken in de kantine, met zere billen kon ik gelukkig nog wel zitten haha.
Daarna gingen Desiree en ik haar paarden uit de wei halen, en ze werden losgegooid in de binnenbak.
Wij stonden er met z'n allen bij te kleppen en vooral Jippie kan heel goed kleppen haha.
We hebben wat foto's gemaakt, van de paarden Iones en Paddy, en ook van de kleppers .
Iones en Paddy waren in het begin zo heerlijk aan het dollen in de bak, net spelende kinderen.
Peter moest op een gegeven moment ff een paard vasthouden en ik dacht: stel dat het paard ietsje steigerd, zich losrukt of weet ik veel.
Maar bij Peter schijnen ze altijd stil te willen staan
In ieder geval mochten Iones en Paddy naderhand op stal met eten, en vlak daarna namen we afscheid.
Jippie reed in de auto van haar man terug naar huis, Peter en ik in onze auto.
Ik kon niet slapen onderweg. Was vol emoties.
Niet dat ik zo verdrietig was dat het paard niks was geworden, zo'n paard had ik toch niet gewild.
Maar toch.
Ik had graag gewild dat ik 'het' paard had gevonden.
Logisch eigenlijk dat ik pissig was op die handelaar ook, want hij was me vergeten en de dag voordat wij kwamen had de merrie niets gedaan, dus was ze nog frisser.
De stal waar ze naar was verhuisd, was een buitenstal, dus geen binnenstal zoals bij de handelaar zelf, en dus werd haar verkoudheid alleen maar erger.
Toen ik er nog eens op, en Desiree, met een zadel dat niet pastte...
Een merrie die wat overgevoelig is lijkt dan al gauw een kreng van een beestje haha.
Maar ook al was ze lief, ik had haar toch niet gewild omdat ze niet zuiver liep.
Verder ben ik haar toch wel dankbaar voor de les in Bungy jumpen zonder elastiekje.... zo kom ik tenminste op de grond haha.
Dat op en neer zwiepen met elastiek is toch ook niks?
Desiree en Jippie:
Bedankt voor de heerlijke gezellige middag en alle hulp die jullie me gaven. Echt super.
Ik had nu tenminste een 'veilig' gevoel van tevoren, omdat jullie er waren om me te helpen bij het beoordelen van het paard.
Op naar de volgende }> !