Vandaag kwamen er mensen voor Frummel kijken, die bied ik namelijk gratis aan, mits een goed tehuis.
Aardige mensen, en op een gegeven moment gingen ze ook ff naar Chester kijken. Chester is een hengst van anderhalf, en stond ff op stal om droog te eten (regende erg hard).
Dus die vrouw vroeg, wat doe je er al mee?
Nou, ik zeg, hij is nog anderhalf, dus ik laat m lekker de hele dag spelen, lekker kind zijn. Af en toe eens wandelen, maar meeste van de tijd loopt ie te spelen en te dollen in de bak.
Zegt ze: Jeetje meer niet?
Zou je er niet eens een zadel opleggen? Of longeren, en er eens iemand opzetten?
Ik keek haar echt aan van
Dus ik zeg, hallo hij is nog een baby hoor? Hij oogt wel groot, maar hij is t zelfde als een andere jaarling hoor?
O zegt ze, dat weet ik wel, ik zit al 34 jaar in de paarden, maar je kunt hem makkelijk longeren, en een zadel opleggen hoor, das goed voor m.
Ben ik t totaal niet mee eens, zeg ik, hij is volop in de groei, ik klim er pas op zn 4e op hoor. En tot zijn 3e doe ik niets met m, behalve eens wandelen of zo.
Nou dat vond ze maar vreemd.
Sorry hoor, maar ik vind dat dus echt een debiele gedachtenswijze.
Je gaat toch geen paard van anderhalf inrijden??
Dan ben je toch niet helemaal 100%??????????????
Ik twijfel dus of ik Frummeltje wel bij zo'n 'paardenkenner' moet achterlaten.