Geplaatst 
.Ik had Maestro al verteld dat hij vanmiddag lekker gemasseerd ging worden, en terwijl ik er nog snel even een borstel overheen haalde kwam Ellen al het pad oprijden. Volgens mij kwam ze net bij Barb vandaan en is Jaike helemaal spierpijnvrij verklaard (toppie Barbara
).Maar goed, waarom Ellen Immink zul je je misschien afvragen. Naarmate het dressuurwerk intensiever werd, kwam ik eigenlijk een beetje 'vast' te zitten in een paar basisprobleempjes als verkantelen en aanleuningsproblemen. Nu is Maestro maar 1.50m hoog en vrij barok qua uitstraling. Voor m'n gevoel moest ik dus op m'n allerbeste kunnen presteren in het Z1 om rond een winstpunt te rijden. De laatste maanden reed ik dus steeds net wel of net geen winst, en aangezien ik gewoon 190 punten wil rijden zocht ik naar een goede manier om ons door dit punt heen te helpen.
Allereerst door weer les te nemen (dat was ook al weer heel wat jaartjes geleden en eigenlijk nooit met Maestro) en verder wilde ik hem eens lekker los laten maken/ na laten kijken door iemand waar ik vertrouwen in had.
Na de positieve verhalen van anderen werd dat dus Ellen (zie voor meer info www.spierproblemen.nl). Ze zag het trouwens al meteen; dat wordt geen makkie, z'n halsspieren zaten erg vast.
Tja, en toen ze z'n borstspier aanraakte zakte hij bijna tegen de grond van de pijn, dat koppie van hem
. Ongelofelijk dat een paard met zulke spierpijn nog zo voor je wil werken dat je niet door hebt hoe erg het is... Bij andere spieren en plekjes sprak z'n koppie en lichaamshouding echt boekdelen: Ah, ja lekker daar, ga door. Ah, oei au, daar doet het zeer, HAP (foei ben je helemaal mal, niet bijten!), en hij stond maar met z'n oren te draaien en met z'n lijf te schudden alsof er een vlieg opzat, en afwisselend in elkaar te krimpen en met z'n bovenlipje mee te 'kroelen'.Vooral de spieren rond z'n schouderbladen zaten dus vast, z'n rug en achterhand waren prima (maar even goed nog even lekker zachtgemasseerd). Volgens haar is het waarschijnlijk door een val of rare actie in de wei gekomen, en heeft het geen rijtechnische oorzaak. Natuurlijk is dat wat een ruiter horen wil, maar ook na aandringen bleef ze deze mening toegedaan. Bewijs van deze stelling is dat ze na een week of 8 nog eens langs komt, en wanneer het dan niet (in lichte mate natuurlijk) terug is, maar goed blijft vindt zij dat voldoende bewijs dat het er niet ingereden is.
En toen Ellen klaar was was het tijd om hem te rijden. Ik was gewaarschuwd voor balansproblemen, doordat spieren die jaren vast zaten nu los waren. Van een leerling van me hoorde ik al dat die van haar liep alsof ie dronken was...
Maar hij liep super, alsof ik op een ander paard zat, ruimer, losser. Links en rechts makkelijker te buigen, makkelijker laag en rond te rijden, ook in de galop. Maar ook m'n schouderbinnenwaarts, travers, appuyeren, alles ging goed en met een verende rug, waar ik vanaf het eerste moment waarop ik ging doorzitten ook lekker op zat. Ik kon alleen nog maar braaf, super, goed zo, bij alle oefeningen zeggen, wauw... (ben nog helemaal heppie
).Maarja, morgen dus wedstrijd. Niet zo handig gepland, ik hoop maar dat hij geen terugslag heeft. Nou ja, het gevoel dat hij me vandaag gaf maakte het al helemaal waard. Over twee weken komt ze weer, ik hoop dat het dan wat minder pijnlijk is voor hem, en dat ik die schoudervrijheid in m'n training vast kan houden en niet weer in oude patronen verval.
Jeez, wat een verhaal, sorry hoor, moest het even kwijt en Vinz was het na 5 minuten aanhoren wel een beetje zat
. 
