Er was eens een klein oranje visje aan een hengeltje genaamd Visje...
Visje besloot om op een mooie lente ochtend...
...als de dauw nog op de bloemetjes ligt (dat is echt GEEN regen hoor )...
...buiten een wandeling te maken tussen de bomen en bloemen en riet
...Wat hij niet wist was dat er buiten in de boesjboesj een gemeen poesje woonde: Syl...
Gemeen poesje Syl hoorde al snel iets aparts... "Wat hoor ik daar?"
Al snel kreeg gemeen poesje Syl door dat het geluid het zingen was van Visje!
Syl besloto zich te verschuilen zodat Visje hem niet kon zien. "Dat is een lekker hapje, en dat hapje wordt van MIJ!!!!" dacht Syl'
Visje had helemaal niets doro en wandelde vrolijk verder... Toen hij net boven syl was...
...SLOEG SYL TOE!!!
Syl maakte toch een luchtsprong!!!
En het arme Visje was gevangen...
Visje schreeuwde tevergeefs... Syl was wel een erg gemeen poesje... Zijn ogen spoten zowat vuur!!!!
Toen Syl even op adem probeerde te komen, probeerde Visje ertussenuit te knijpen. Tevergeefs...
Syl hield zijn prooi wel erg goed vast... Visje voelde de nagels in zich snijden... Maar de ogen van Syl werden zwaarder en zwaarder... Hij was toch wel erg moe...
Op dat moment sloeg Visje toe! Hij wist uit de klauwen te ontsnappen en probeerde Syl te killen met zijn touwtje!! Het touw snoerde om de nek van Syl!!
En toen was Visje eindelijk vrij!!! Hij rende weg zohard hij kon! En liet een gewonde Syl achter, die zijn wonden probeerde schoontemaken...
En Visje??? Die gaat geen wandelingen meer buiten maken Die blijft lekker binnen voor de tv hangen