Geplaatst 
Sandra werd een goede vriendin van me toen ik haar shetlander mocht gaan verzorgen. Nadat ik die drie jaar had verzorg en daar regelmatig over de vloer kwam heb ik de shet: Dorus genaamd van haar over gekocht.
Sandra en ik hadden niet alleen dezelfde hobby, maar we konden ook uitzonderlijk goed met elkaar praten. Over vrolijke en minder vrolijke dingen.
Later is Sandra verhuisd naar een boerderij in Echel waar ze 6 paardjes en pony's had. Na een vervelende tijd waarin onder andere de paarden werden vergiftigd hebben zij de boerderij moeten verlaten en de paarden moeten verkopen. Uiteindelijk zijn ze terecht gekomen in Baarlo.
Maar niet lang daarna moest Sandra geopereerd worden aan haar rug. Ze is toen met mij nog een laatste keer voor de operatie wezen paardrijden. De kans zat er namelijk in dat ze verlamd zou raken of zelfs kon overlijden. De operatie slaagde, althans zodanig dat de operatie zelf goed verlopen was.
Na een tijdje bleek al gauw dat haar lichaam het ijzer niet accepteerde en dit deed erg veel pijn.
Nog revaliderende dus van de operatie kreeg Sandra het Zondag's benauwd. In het ziekenhuis is ze rond 11 uur overleden aan een longembolie. Er viel niets meer te doen.
Hoewel ik nog maar 20 ben was ik toch heel goed bevriend met Sandra. Sandra is namelijk maar 32 jaar geworden en is moeder van 3 kinderen.
Lieve lieve Sandra ik denk aan je, ik zal je nooit vergeten en mis je vreselijk erg.
Lieve oscar en kinderen heel veel sterkte, ik zal jullie zo goed als ik kan steunen.
Op de uitvaart werd het nummer gedraaid van Marco Borsato: Afscheid nemen bestaat niet. Sandra en Oscar vonden dit een geweldig mooi nummer, en dat is het ook.
Sandra ik mis je zoo erg, al weet ik dat je toch wel bij me bent, dat ik je nooit meer zal spreken, nooit meer zal zien bewegen, dat doet pijn, vreselijk veel pijn...
