Je heb inderdaad heel veel soorten reuma.
Ik heb weke delen reuma en dat houd in dat de zachte delen tussen de gewrichten en de spieren zijn aangetast.
Ik krijg geen vergroeiingen(althans nog niet)maar heb wel met grote regelmaat veel pijn op wisselende plekken in mijn lichaam waartegen weinig te doen is.(is nog geen goed werkend medicijn voor)
Ontspannen is het belangrijkste maar met pijn ontspannen is juist erg moeilijk
Ook komen er andere problemen bij kijken.
Gronische vermoeidheid,stemmingswisselingen,depressie,maag en darmproblemen,slapeloosheid,hoofdpijn enz enz enz enz
Ik kan je vertellen dat ik altijd van smorgens tot savonds in de weer was.
Met mijn werk op een kinderboerderij en de paarden,huishouding.
Werken tot gemiddeld 17.30 en daarna naar de paarden en dan gaf ik ook nog les aan pensionklanten en hielp met gedragsproblemen op te lossen bij verschillende paarden.
Totdat ik pijn ging krijgen en mijn rug meerdere malen op slot ging met 6 wervels tegelijk
Al met al een lange fase van onderzoeken enz eer de reuma ontdekt was en toen was er al het een en ander veranderd.
Onzekerheid,ongeloof(men denkt dat je jezelf aansteld)vreemde pijnen die in het begin erg zijn(later raak je aan sommige pijnen gewend)verschillende onderzoeken,angst.
Goed,de diagnose is gesteld,de kwaal heeft een naam.
Acceptatie,leren omgaan met de ziekte,aanpassen.
Dit is moeilijk,heel moeilijk!
Niet meer kunnen wat je kon,wat altijd zo vanzelfsprekend voor je was.
Een schaduw worden van wat je was en zelfs dat kan nog te zwaar zijn.
Ik werk nu,als het gaat 5 uur per dag,4 dagen per week op kantoor.
Iets waar ik normaal nooit voor gekozen zou hebben,aangezien ik mijn papieren voor dierverzorging niet voor niets heb gehaald.
Het werk wat ik het liefst doe,is voor mij niet meer haalbaar of vol te houden.
De paarden,tja wat zal ik zeggen.
Het is te doen,met hulp.
Als ik er alleen voor zou staan dan zou de situatie er heel anders uitzien dan nu(ik heb er dan ook 2 in pension die ik zelf doe,met hulp en 1 kleine op het land waar mijn vriend voor zorg.)
Ik ben dan ook erg blij met het begrip en de hulp van mijn stalgenoten waarvan er 1 is die veel respect van mij krijgt voor al haar hulp.
Rijden doe ik niet echt vaak(laat het doen) en als ik het doe dan niet te lang.
Zo is het eigenlijk met alles.
Begrijp me niet verkeerd,mijn paarden hebben het goed en komen niets te kort en aangezien zij ook beide een handicap hebben,passen we goed bij elkaar
Gelukkig kan ik zo nu en dan nog mensen helpen met hun paarden en af en toe nog een lesje geven(goed voor mijn eigenwaarde)
Ik zal niet zeggen dat het me altijd makkelijk afgaat,ondanks de hulp is het soms best zwaar en ik moet mijn energie goed verdelen anders heb ik de volgende dag een probleem maar het is wel mijn levenslust en mijn grote liefde om met deze machtige dieren om te kunnen blijven gaan.
Als ik dit ook op zou moet geven,dan kan je me wegbrengen!
Ik schrijf gelijk even flink van me af,hoop dat je het niet erg vind maar ik zit momenteel weer in een depressie en heb flink wat pijn en dan zie je de dingen wat somberder in.
Ik heb wel degelijk goede dagen(minder pijn) en ik ben wel degelijk blij met wat ik allemaal nog kan(kan nog veel erger)
Nu het allemaal weer wat slechter gaat,kan het alleen maar weer beter worden
Heb je zelf reuma?
Een goede ruiter hoort zijn paard praten,
Een hele goede ruiter hoort zijn paard zelfs fluisteren,
Een slechte ruiter hoort zijn paard niet eens schreeuwen!!