Hahahahaha ik heb het ook
Ze zeggen weleens tegen mij dat ik geduldig ben maar ondertussen ben ik toch al een paar keer met een lange teugel gaan stappen, ernaast gaan lopen en zelfs 1 keer mijn paard richting instructrice gesmeten met de woorden ik stap der niet meer op, zoek het maar uit met die knol
Achteraf kan ik er wel om lachen, vooral als ze dan de dagen erna zo haar best loopt te doen voor me *zoals dus ook vandaag*
Advies: ga een liedje zingen, mijn part alle eendjes zwemmen in het water, adem rustig in en uit, lekker diep inademen.
Wordt het echt te erg stap af en ga ene paar rondjes er naast lopen, doe iets wat ze wel goed doet en kan, denk even na over wat voor weer het toch was vandaag en stap er weer op.
Begin helemaal lekker ontspannen opnieuw.
Wordt het echt te erg voor woorden: stap af, geef je paard aan iemand anders, ren naar de kraan, ram ondertussen een paar stevige voorwerpen, steek je kop onder de kraan en ga na een peuk weer langzaam terug lopen
Of je neemt de tip hierboven aan: ga eens op een paard zitten die het niet pikt.
"Mag ik voor ik inslapen moet, mijn baasje nog 1 kusje geven?
Een soort laatste groet, echt, het duurt maar even!"